“Ek het gesien hoe my hond wit skuim opgooi . Watter medisyne moet ek gee?” Dit is algemeen dat die tutor 'n definisie wil hê van wat die harige het sodat hy hom kan haas om te behandel. Hierdie kliniese teken is egter baie gereeld en kan teenwoordig wees in enige maagsiekte! Kyk wat dit kan wees en wat om te doen!

Wat het die hond wat wit skuim braak?

Hoekom braak die hond wit skuim ? Daar is baie siektes wat hariges kan affekteer en hierdie kliniese teken kan veroorsaak. Oor die algemeen kan enigiets wat die spysverteringstelsel aantas `n hond wit of gekleurde skuim laat opgooi. Leer oor sommige moontlikhede:

• Verandering in kos: skielike verandering in voer of wanneer die tutor vetterige kos gee, en die troeteldier is nie aangepas nie;
• Allergie vir enige kos;
• Aansteeklike siekte: gastritis, parvovirus, bakteriële gastro-enteritis, leptospirose, hondsdolheid, onder andere;
• Inname van giftige stowwe: gifstowwe, giftige plante, voedsel met bakteriële gifstowwe, onder andere;
• Pankreatitis;
• Lewersiektes;
• Niersiektes, soos nierversaking;
• Diabetiese ketoasidose;
• Wurms;
• Tumor in die spysverteringstelsel (hoofsaaklik derm of maag);
• Prikkelbare derm-sindroom;
• Obstruksie as gevolg van vreemde liggaam inname,
• Maagtorsie.

Hierdie is maar net 'n paar van die vele siektes wat 'n hond het wat wit skuim braak as 'n kliniese teken. Daarbenewens is dit algemeen dat die eienaar rapporteer: " My hond braak wit skuim en wil nie eet nie ". Aangesien die harige nie goed is nie, is hy geneig om op te hou voed.

Ander kliniese tekens wat die troeteldier mag hê

Aangesien daar verskeie siektes is wat die harige kan hê, is dit moontlik dat die tutor ander kliniese tekens sal opmerk, benewens die hond wat wit braak skuim. Van die mees algemene is:

• Hond wat wit skuim braak en met diarree ;
• Apatie;
• Dehidrasie;
• Buikpyn;
• Huil weens pyn;
• Verandering in mondreuk;
• Hond wat wit skuim braak en skud ;
• Onaptyt (weier om te eet),
• Bloedige stoelgang.

Diagnose en behandeling

Wanneer die hond wit skuim braak , selfs al het die eienaar geen ander kliniese tekens opgemerk nie, moet hy die troeteldier neem om te wees ondersoek. Benewens die kliniese evaluering, is dit moontlik vir die veearts om addisionele toetse aan te vra, soos:

• Bloedtoets;
• Krukkultuur en antibiogram;
• Urinalise (ondersoek van urine);
• X-straal,
• Ultraklank.

Simptomatiese behandeling sal binnekort wees. As die harige reeds gedehidreer is, is ditwaarskynlik sal hy vloeistofterapie (binneaarse vloeistof) moet ontvang. Hiervoor is dit algemeen dat die troeteldier toegelaat word, selfs vir 'n paar uur.

Die toediening van beskermers van die maagslymvlies en middels om braking-episodes te verminder, word ook gewoonlik uitgevoer. Daarbenewens sal jy die siekte wat die probleem veroorsaak, moet behandel. As dit byvoorbeeld 'n gewas of vreemde liggaam inname is, kan chirurgie nodig wees.

In die geval van honde-parvovirus, is dit waarskynlik dat die veearts sal kies om die hond in isolasie te hospitaliseer. Hierdie siekte is ernstig en as die harige nie behandel word nie, sal dit vinnig baie ontwater word. Om nie te praat dat hierdie siekte oorgedra kan word na ander diere wat nie ingeënt is nie.

Daarom word die troeteldier na 'n aparte plek, binne die veeartsenykundige hospitaal, geneem sodat dit die spesiale sorg kan ontvang wat dit nodig het, sonder om die siekte op die ou end na ander bont diere wat in dieselfde huis woon oor te dra.

Hoe om te voorkom dat dit gebeur?

• Gee jou troeteldier kwaliteit kos;
• Verdeel die hoeveelheid voer wat hy per dag moet eet in ten minste 3 porsies, sodat hy nie te lank 'n leë maag het nie;
• Hou sy inentings op datum, sodat jy hom teen siektes soos hondsdolheid en parvovirus sal beskerm;
• Voorsien baie vars water;
• Neem ditgereeld na die veearts vir 'n ondersoek.

Het jy ook bloed in die hond se stoelgang opgemerk? Kyk wat kan wees.