কুকুৰৰ ব্ৰংকাইটিছৰ নিদান বহু মালিকক ভয় খোৱাৰ প্ৰৱণতা থাকে, কাৰণ, যদিও সকলোৱে জানে যে এই ৰোগৰ চিকিৎসা কৰিব পাৰি, বহুতে অজ্ঞাত যে লোমশ কুকুৰো ইয়াৰ দ্বাৰা আক্ৰান্ত হ’ব পাৰে। কিন্তু শান্ত হৈ থাকক, কাৰণ চিকিৎসা আছে। জানি লওক ই কি!

কুকুৰৰ ব্ৰংকাইটিছ কি?

ব্ৰংকাই নমনীয়, নলীকা আকৃতিৰ গঠন যাৰ মূল কাম হৈছে শ্বাসনালীক হাওঁফাওঁৰ সৈতে সংযোগ কৰা আৰু বায়ু পৰিবহণ কৰা। লোমশ শৰীৰত এই গঠনসমূহৰ প্ৰদাহক কুকুৰৰ ব্ৰংকাইটিছ বোলে।

এইদৰে কেনিন ব্ৰংকাইটিছ ব্ৰংকিৰ প্ৰদাহৰ বাহিৰে আন একো নহয়। সাধাৰণতে আক্ৰান্ত লোমশ কাহবোৰ স্থায়ী বা পুনৰাবৃত্তিমূলক কাহ হয়। কিন্তু মন কৰিবলগীয়া যে কুকুৰ পোৱালিক আক্ৰান্ত কৰা কেইবাটাও ৰোগত কাহ এটা ক্লিনিকেল প্ৰকাশ।

তেনেকৈ যদি আপুনি আপোনাৰ কুকুৰটোক কাহ কৰা দেখিছে তেন্তে আপুনি ইয়াক পৰীক্ষা কৰিবলৈ লৈ যাব লাগিব। কেৱল পশু চিকিৎসকেহে কেনিন ক্ৰনিক ব্ৰংকাইটিছ নিৰ্ণয় কৰিব পাৰিব বা কাহৰ আন এটা কাৰণ নিৰ্ণয় কৰিব পাৰিব।

ব্ৰংকিত প্ৰদাহ কিয় হয়?

পাঁচ বছৰৰ ওপৰৰ জীৱ-জন্তুবোৰ দীৰ্ঘদিনীয়া ব্ৰংকাইটিছৰ প্ৰতি অধিক ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়। কিন্তু যিকোনো জাতি বা বয়সৰ লোমশ লোমশ সকল এই ৰোগত আক্ৰান্ত হ’ব পাৰে। কেইবাটাও সম্ভাৱ্য কাৰণ আছে যাৰ ফলত ব্ৰংকাইটিছ থকা কুকুৰ ৰ ছবি দেখা যায়। ইয়াৰ ভিতৰত:

• পদাৰ্থ উশাহ লোৱাবিৰক্তিকৰ পদাৰ্থ;
• এলাৰ্জেনিক পদাৰ্থ উশাহ লোৱা;
• সংক্ৰামক অৱস্থা;
• চিকিৎসা নকৰা তীব্ৰ শ্বাস-প্ৰশ্বাসজনিত ৰোগ।

এই সকলোবোৰ ক্ষেত্ৰতে প্ৰদাহজনক কোষৰ ক্ৰিয়া আৰু ফলস্বৰূপে শ্লেষ্মাৰ উৎপাদন বৃদ্ধি পায়, যি জমা হয় আৰু বায়ুৰ গতিপথত বাধাৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। ইয়াৰ ফলত জন্তুটোৱে বহুত কাহ কৰে, আৰু এই ৰোগৰ আটাইতকৈ স্পষ্ট ক্লিনিকেল প্ৰকাশ এইটোৱেই।

ক্লিনিকেল লক্ষণ

মূল ক্লিনিকেল লক্ষণ হ’ল কাহ, যাক আন কেইবাটাও ৰোগৰ সৈতে বিভ্ৰান্ত কৰিব পাৰি। ই উৎপাদনশীল, শুকান বা শুকান আৰু উৎপাদনশীলৰ মাজত পৰ্যায়ক্ৰমে হ’ব পাৰে। ইয়াৰ উপৰিও কুকুৰৰ ব্ৰংকাইটিছৰ লক্ষণ লক্ষ্য কৰা সম্ভৱ, যেনে:

• কোলাহলপূৰ্ণ উশাহ-নিশাহ;
• হুহুকি অহা;
• ব্যায়ামৰ অসহিষ্ণুতা;
• উশাহ-নিশাহ লোৱাত অসুবিধা;
• ক্লান্তি;
• মুখ মুকলি কৰি উশাহ লোৱা;
• জ্বৰ;
• ভোকহীনতা।

নিদান

কুকুৰৰ ব্ৰংকাইটিছৰ নিদান ক্লিনিকেল পৰীক্ষাৰ জৰিয়তে কৰা হ’ব। অৱশ্যে একে লক্ষণৰ সৃষ্টি হ’ব পৰা আন ৰোগবোৰো পেছাদাৰীজনে নুই কৰাটো প্ৰয়োজনীয় হ’ব। ইয়াৰ বাবে তেওঁ কিছুমান পৰিপূৰক পৰীক্ষাৰ বাবে অনুৰোধ কৰাৰ সম্ভাৱনা আছে, যেনে:

• সম্পূৰ্ণ তেজৰ গণনা;
• ৰেডিঅ'গ্ৰাফী;
• চাইট’পেথ’লজী;
• এন্টিবায়’গ্ৰামৰ সৈতে সংস্কৃতি;
• এলাৰ্জি পৰীক্ষা;
• ব্ৰংকোস্কপি।

চিকিৎসা

এবাৰ ৰোগ নিৰ্ণয় হোৱাৰ পিছত...সংজ্ঞায়িত কৰা হৈছে যে পশু চিকিৎসকে নিৰ্ধাৰণ কৰিব কুকুৰৰ ব্ৰংকাইটিছৰ চিকিৎসা কেনেকৈ কৰিব লাগে । ৰোগ যিমানেই সোনকালে ধৰা পৰিল সিমানেই ভাল, কিয়নো ইয়াৰ ফলত ব্ৰংকিত দীৰ্ঘদিনীয়া আৰু সম্ভাৱ্য পৰিণতি ৰোধ কৰা হয়।

সাধাৰণতে বায়ুপথৰ জলসিঞ্চন নিৰ্ধাৰণ কৰা হয় আৰু ইয়াৰ বাবে পশু চিকিৎসকে উশাহ লোৱাৰ পৰামৰ্শ দিয়াটো সম্ভৱ। ই শ্লেষ্মা পাতল কৰাত সহায় কৰে আৰু ইয়াক নিৰ্মূল কৰাত সহায় কৰে।

ব্ৰংকোডিলেটৰৰ লগতে গ্লুকোকৰ্টিক’ইডো প্ৰায়ে প্ৰেছক্ৰিপচন কৰা হয়। কাহৰ উন্নতিৰ বাবে পেছাদাৰীজনে এণ্টিটাছিভ চিৰাপ প্ৰেছক্ৰিপচন দিয়াৰ সম্ভাৱনা আছে।

লোমশৰ চিকিৎসা আৰু ভাল হোৱাৰ পিছত টিউটৰে কিছু যত্নৰে অনুসৰণ কৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। মূল কথাটো হ’ল যে প্ৰাণীটো পুনৰ সম্ভাৱ্য বিৰক্তিকৰ বা এলাৰ্জেনিক কাৰকৰ সংস্পৰ্শলৈ নাহে, যেনে:

• চিগাৰেটৰ ধোঁৱা;
• সুগন্ধি;
• আচবাব, কাৰ্পেট আদিৰ পৰা ধূলি;
• তীব্ৰ গোন্ধ থকা চেম্পু বা চাবোন;
• ভেঁকুৰ।

এই সকলোবোৰে ৰোগটো আৰু বেছি ভয়াৱহ কৰি তুলিব পাৰে। আন এটা টিপছ হ’ল ছাৰ্ভাইকেল কলাৰতকৈ পেক্টৰেল কলাৰ বেছি পছন্দ কৰা। ইয়াৰ ফলত শ্বাসনালীত বিৰক্তি নপৰে, যাৰ ফলত কাহৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে।

শেষত ক’ব পাৰি যে প্ৰাণীটোৰ ওজন অতিৰিক্ত হোৱাটো এৰাই চলিব লাগে, ইয়াৰ টিকাকৰণৰ সময়সীমা সতেজ কৰি ৰাখিব লাগে আৰু ই পৰ্যাপ্ত খাদ্য লাভ কৰাটো নিশ্চিত কৰিব লাগে। এই সকলোবোৰে লোমশৰ উন্নতিত সহায় কৰিব।

যদিও কাহৰ ক্লিনিকেল লক্ষণ হ’ব পাৰেকুকুৰৰ ব্ৰংকাইটিছ, নিউমোনিয়াৰ ক্ষেত্ৰতো ই দেখা দিয়ে। এই ৰোগৰ বিষয়ে আৰু সম্ভাৱ্য চিকিৎসাৰ বিষয়ে জানি লওক। <৩>