পোহনীয়া জন্তুটোৱে প্ৰস্ৰাৱ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছে নেকি আৰু নোৱাৰে নেকি? এইটো কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছ ৰ লক্ষণ হ’ব পাৰে, যিটো ৰোগক জনপ্ৰিয়ভাৱে বৃক্ক বা মূত্ৰাশয়ৰ পাথৰ বুলি কোৱা হয়। যদি আপোনাৰ লোমশত এই ৰোগৰ কোনো লক্ষণ থাকে তেন্তে সোনকালে পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ নিব লাগিব। চাওক কি কি সম্ভাৱ্য চিকিৎসা আৰু কি কৰিব লাগে।

কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছ কি?

কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছক জনপ্ৰিয়ভাৱে কুকুৰৰ মূত্ৰাশয়ৰ পাথৰ বা বৃক্কৰ পাথৰ বুলি কোৱা হয়। পোহনীয়া জন্তুৰ প্ৰস্ৰাৱত কঠিন কণিকাৰ (সাধাৰণতে খনিজ পদাৰ্থ) বৃহৎ পৰিমাণে ঘনত্ব থাকিলে ই গঠন হয়।

যেতিয়া এই খনিজ পদাৰ্থবোৰ জমা হয়, তেতিয়া ইহঁতে কুকুৰৰ মূত্ৰাশয়ত স্ফটিক গঠন কৰে । এইদৰে আমি ক’ব পাৰো যে কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছ হৈছে খনিজ পদাৰ্থৰ জমা হোৱাৰ ফলত প্ৰস্ৰাৱৰ কেলকুলিৰ সৃষ্টি।

যদিও গণনা গঠন কৰা পদাৰ্থবোৰ ভিন্ন হ’ব পাৰে, কুকুৰৰ ক্ষেত্ৰত আটাইতকৈ সাধাৰণ হ’ল কেলচিয়াম অক্সালেট আৰু ষ্ট্ৰুভাইট। তদুপৰি একেটা শিলগুটি মাত্ৰ এটা প্ৰকাৰৰ খনিজ পদাৰ্থৰ পৰা বা কেইবাবিধো খনিজ পদাৰ্থৰ পৰা গঠন হ’ব পাৰে।

গতিকে কেলকুলাছৰ গঠন চিনাক্ত কৰিবলৈ পশু চিকিৎসকে ইয়াক উলিয়াব লাগিব। ইয়াৰ পিছত পৰীক্ষাগাৰৰ পৰীক্ষা কৰা হ’ব যিয়ে শিলগুটিটো কিহৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হৈছে সেইটো নিৰ্ধাৰণ কৰিব পাৰিব।

লোমশ মানুহৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছ কিয় হয়?

কিন্তু, আটাইবোৰৰ পিছতো, কিহৰ বাবে পোহনীয়া জন্তু এটাৰ মূত্ৰাশয়ত এই শিলগুটিবোৰ বিকশিত হয়? আচলতে কেইবাটাও বৈশিষ্ট্য আছে যিয়ে...কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছ হোৱাৰ প্ৰৱণতা থকা পোহনীয়া জন্তু। মুঠতে পোহনীয়া জন্তুৰ ৰুটিনৰ সৈতে জড়িত হৈ থাকে।

যেতিয়া প্ৰাণীটোক দৈনিক চম্ভালিলে ইয়াৰ প্ৰস্ৰাৱ অতি সংপৃক্ত (ঘনীভূত) হৈ পৰে, তেতিয়া এই স্বাস্থ্যজনিত সমস্যা হোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি হয়। উদাহৰণস্বৰূপে এপাৰ্টমেণ্টত থকা আৰু কেৱল ৰাস্তাত প্ৰস্ৰাৱ কৰা কুকুৰবোৰৰ প্ৰস্ৰাৱৰ অতি সংপৃক্ততা দেখা যায়।

এনে হয় কাৰণ, বেছিভাগ সময়তে, তেওঁলোকে টিউটৰজন সাৰ পোৱালৈকে বা কৰ্মস্থলীৰ পৰা ঘৰলৈ আহি প্ৰস্ৰাৱ কৰিবলৈ অপেক্ষা কৰিবলগীয়া হয়। সেয়েহে শেষত প্ৰয়োজনতকৈ কমকৈ প্ৰস্ৰাৱ কৰে আৰু আনকি প্ৰয়োজনতকৈ কম পানীও খায়। এইদৰে ইউৰ’লিথিয়াছিছ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি পায়।

খাদ্য আৰু পানী

আন এটা সম্ভাৱ্য কাৰণ হ’ল যেতিয়া লোমশ জন্তুটোৱে অপৰ্যাপ্ত খাদ্য লাভ কৰে। বহু টিউটৰে কুকুৰটো শৈশৱৰ পৰা প্ৰাপ্তবয়স্কলৈ গতি কৰিলে খাদ্য সলনি নকৰে। এইদৰে তেওঁলোকে ইতিমধ্যে প্ৰাপ্তবয়স্ক পোহনীয়া জন্তুটোক কুকুৰ পোৱালিৰ খাদ্য দি থাকে, যিটো কেলচিয়ামযুক্ত।

যেতিয়া এনেকুৱা হয় তেতিয়া জন্তুটোৰ প্ৰস্ৰাৱত পাথৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি। কাৰণ, কুকুৰ পোৱালিৰ খাদ্যত কেলচিয়াম আৰু অন্যান্য পুষ্টিকৰ উপাদানৰ পৰিমাণ বেছি হয়, যিটো প্ৰাপ্তবয়স্ক পোহনীয়া জন্তুৰ বাবে অপৰ্যাপ্ত।

এনেকুৱা কুকুৰো আছে যিবোৰৰ পানীৰ সুবিধা কম আৰু শেষত ইউৰ'লিথিয়াছিছ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি। টিউটৰে যেতিয়া জন্তুটোক পানীৰ সৰু পাত্ৰ এটা লৈ পিছফালৰ চোতালত এৰি দিনটো বাহিৰত কটাব তেতিয়া পানী শেষ হৈ যাব।

এইদৰে,পিয়াহত থাকিলেও সি নিজকে সঠিকভাৱে হাইড্ৰেট কৰিব নোৱাৰিব। ফলত প্ৰস্ৰাৱ ছুপাৰচেচুৰেটেড হ’ব, আৰু পোহনীয়া জন্তুটোৰ প্ৰস্ৰাৱত পাথৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি হ’ব।

চমুকৈ ক’বলৈ গ’লে আমি ক’ব পাৰো যে তলত দিয়া কাৰকসমূহে কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰে:

• প্ৰস্ৰাৱ বন্ধ হোৱা;
• পানীৰ সুবিধা কম;
• মূত্ৰাশয়ৰ সংক্ৰমণ, যিয়ে পাথৰ গঠনৰ অনুকূল হ’ব পাৰে,
• অপৰ্যাপ্ত খাদ্য, অতিৰিক্ত ভিটামিন, কেলচিয়াম বা প্ৰটিনৰ সৈতে।

যিবোৰ জাতৰ প্ৰৱণতা থাকে

কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছ হোৱাৰ প্ৰৱণতা থকা কিছুমান জাতৰ কুকুৰো আছে। সেইবোৰ হ’ল:

• পাগ;
• ডালমেটিয়ান;
• শ্বিহ-ট্জু;
• চিহুয়াৱা;
• লাছা আপচো; <১১><১০> ডাচশ্বুণ্ড;
• বিচন ফ্ৰাইজ;
• ইংৰাজী বুলডগ;
• ইয়ৰ্কশ্বাৰ টেৰিয়াৰ,
• ক্ষুদ্ৰ শ্বনাউজাৰ।

বৃক্কত পাথৰ হোৱা কুকুৰৰ ক্লিনিকেল প্ৰকাশ

আপুনি জানেনে যে সম্ভৱ যে আপোনাৰ লোমশ বন্ধুৰ ইতিমধ্যে গণনা আছে, কিন্তু নাই ক্লিনিকেল কোনো লক্ষণ দেখুৱাব? এনে হয় কাৰণ, কেতিয়াবা, গঠনটো লেহেমীয়া হয় আৰু শিলগুটিটোৱে সমস্যাৰ সৃষ্টি কৰাৰ আগতে কিছু সময় লাগে।

কিন্তু জন্তুটোৰ মূত্ৰাশয়ত পাথৰ হোৱাৰ কিছুমান লক্ষণ দেখা যায়। যদি আপুনি আপোনাৰ লোমশত ইয়াৰ কোনো এটা লক্ষ্য কৰে, তেন্তে বুজি লওক যে আপুনি পোহনীয়া জন্তুটোক তৎক্ষণাত পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যাব লাগিব। সেইবোৰ হ’ল:

• পেটৰ বৃদ্ধি;
• প্ৰস্ৰাৱ কৰাৰ সময়ত বিষ আৰু প্ৰস্ৰাৱ কম হোৱা;
• প্ৰস্ৰাৱ কৰাত অসুবিধা;
• প্ৰস্ৰাৱত তেজৰ উপস্থিতি,
• অনুপযুক্ত ঠাইত প্ৰস্ৰাৱ কৰা।

সাধাৰণতে এই লক্ষণসমূহৰ সৈতে এই কথা জড়িত যে ইতিমধ্যে প্ৰস্ৰাৱ নলীত পাথৰবোৰ আগবাঢ়িছে আৰু প্ৰস্ৰাৱ নিৰ্গত হোৱাত বাধাৰ সৃষ্টি কৰিছে। এনে হ’লে পাথৰ থকা কুকুৰটোক তৎকালীন সহায়ৰ প্ৰয়োজন হয়।

কুকুৰৰ বৃক্কৰ পাথৰ নিৰ্ণয় আৰু চিকিৎসা

কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছৰ চিকিৎসা কৰিব পাৰি ! কেলকুলাছ থকা কুকুৰটোক পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ নিয়াৰ সময়ত পেছাদাৰীজনে ইতিহাসৰ বিষয়ে সুধিব আৰু শাৰীৰিক পৰীক্ষা কৰিব। যদিও, বহু সময়ত, প্ৰথম পদ্ধতিসমূহ ইতিমধ্যে ক্ৰমাগতভাৱে কৰা হয়, সম্ভৱ যে পৰীক্ষাসমূহ যেনে:

• প্ৰস্ৰাৱ পৰীক্ষা; <১১><১০> চিবিচি (তেজৰ পৰীক্ষা);
• এক্স-ৰে আৰু পেটৰ আল্ট্ৰাছাউণ্ড,
• কালচাৰ আৰু এন্টিবায়’গ্ৰাম, যদি পেছাদাৰীয়ে কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছৰ সৈতে জড়িত বা নহয় সংক্ৰমণৰ সন্দেহ কৰে।

কুকুৰৰ প্ৰস্ৰাৱত স্ফটিকৰ বাবে কোনো নিৰ্দিষ্ট ঔষধ নাই । শিলৰ স্থানৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব চিকিৎসাৰ প্ৰট’কল। সাধাৰণতে শিলটো পোৱাৰ পিছত মূত্ৰনলী পৰিষ্কাৰ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিবলৈ প্ৰ’ব ব্যৱহাৰ কৰাৰ প্ৰয়োজন হয়।

কিন্তু বহু সময়ত এই পদ্ধতি যথেষ্ট নহয় আৰু পোহনীয়া জন্তুটোক অস্ত্ৰোপচাৰৰ বাবে জমা দিয়াটো প্ৰয়োজনীয়। তদুপৰি যিকোনো ক্ষেত্ৰতে ইয়াক ইংগিত দিয়া হৈছেখাদ্য সলনি কৰক। পশু চিকিৎসকে হয়তো আপোনাৰ প্ৰাণীৰ বাবে পৰ্যাপ্ত খাদ্য প্ৰেছক্ৰিপচন দিব, নতুন পাথৰ গঠন ৰোধ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিবলৈ।

ইয়াৰ উপৰিও, সম্ভৱ যে তেওঁ বৃক্কত পাথৰ থকা কুকুৰটোৰ বাবে এন্টিবায়টিকৰ ইংগিত দিব পাৰে, যদিহে কোনো সংক্ৰামক অৱস্থাও থাকে। কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছৰ চিকিৎসাৰ বাবে যি প্ৰট’কল গ্ৰহণ কৰা নহওক কিয়, টিউটৰে ইয়াক সঠিকভাৱে পালন কৰিব লাগিব, যাতে ৰোগৰ লক্ষণসমূহ পুনৰ দেখা নাযায়।

কুকুৰ পোৱালিটোৰ বৃক্কত পাথৰ হোৱাৰ পৰা কেনেকৈ ৰক্ষা কৰিব পাৰি?

কিছুমান সাৱধানতা আছে যিয়ে জন্তুটোৱে পাথৰ ৰোগত আক্ৰান্ত হোৱা বা কুকুৰত পুনৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছৰ লক্ষণ দেখা দিয়াৰ পৰা ৰক্ষা কৰে। সেইবোৰ হ’ল:

• পশু চিকিৎসকে দিয়া খাদ্য সাৱধানে পালন কৰক;
• পোহনীয়া জন্তুটোক প্ৰচুৰ পৰিমাণে পানী আগবঢ়াওক, সদায় পৰিষ্কাৰ আৰু সতেজ,
• দিনটোত কেইবাবাৰো বা যেতিয়াই প্ৰয়োজন হয় তেতিয়াই প্ৰস্ৰাৱ কৰা ঠাইলৈ যাবলৈ দিয়ক। এপাৰ্টমেণ্ট এটাত ইয়াৰ বিকল্প হ’ল জন্তুটোক টয়লেটৰ মেট ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ শিকোৱা।

যদি আপুনি আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুটোৰ কোনো পৰিৱৰ্তন লক্ষ্য কৰে, তেন্তে তৎক্ষণাত আপোনাৰ পশু চিকিৎসকৰ সৈতে যোগাযোগ কৰক। কুকুৰৰ ইউৰ’লিথিয়াছিছৰ দৰে পেনক্ৰিয়াটাইটিছৰো তৎকালীন চিকিৎসাৰ প্ৰয়োজন হয়। চাওক এই ৰোগ কি! <৩>