বিশেষ মনোযোগৰ যোগ্য ৰোগ হ’ল কুকুৰৰ মুখত টিউমাৰ ৷ যদিও তেওঁক কিছু সঘনাই ধৰা পৰে, প্ৰায়ে, যেতিয়া লোমশখিনি পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱা হয়, তেতিয়া ইতিমধ্যে নিওপ্লাজমটো বহুত ডাঙৰ হৈ পৰে। ৰোগৰ বিষয়ে আৰু সম্ভাৱ্য চিকিৎসাৰ বিষয়ে অধিক জানক।

কুকুৰৰ মুখত টিউমাৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি

কুকুৰৰ মুখৰ কৰ্কট ৰোগ আটাইতকৈ বেছি পশু চিকিৎসাত সাধাৰণতে ধৰা পৰা, দ্বিতীয়তে:

• ছালৰ টিউমাৰ;
• স্তন টিউমাৰ,
• ৰক্তসৃষ্টিকাৰী উৎপত্তিৰ টিউমাৰ।

কুকুৰৰ মুখত থকা টিউমাৰটো মাৰাত্মক বা সুস্থ হ’ব পাৰে, আৰু মাৰাত্মক নিওপ্লাজমৰ ভিতৰত মেলানোমা আটাইতকৈ বেছি দেখা যায়। ইয়াৰ উপৰিও লোমশৰ মুখগহ্বৰত স্ক্ৱামাছ চেল কাৰ্চিনোমা আৰু ফাইব্ৰ’ছাৰক’মাও ধৰা পেলাব পাৰি।

যেতিয়া পোহনীয়া জন্তুৰ মুখৰ টিউমাৰটো বিনাইন হয়, তেতিয়া আটাইতকৈ সাধাৰণ নিওপ্লাজমটোক ইপুলিছ বোলা হয়। যদিও যিকোনো জাতৰ মুখত টিউমাৰ থকা কুকুৰ চিনাক্ত কৰা সম্ভৱ, কিছুমান জাতৰ কুকুৰ অধিক সংবেদনশীল হোৱাৰ প্ৰৱণতা থাকে। সেইবোৰ হ’ল:

• পইণ্টাৰ;
• ৱাইমাৰানাৰ;
• বক্সাৰ;
• পুডল;
• চৌ চৌ;
• গোল্ডেন ৰিট্ৰিভাৰ,
• ককাৰ স্পেনিয়েল।

যিকোনো বয়সৰ পোহনীয়া জন্তুৰ কুকুৰৰ মুখত টিউমাৰ ধৰা পেলাব পাৰি। কিন্তু বেছিভাগ সময়তে পোহনীয়া জন্তুৰ ক্ষেত্ৰত নিওপ্লাছিয়াৰ সৃষ্টি হয়জ্যেষ্ঠ.

ক্লিনিকেল লক্ষণ

কুকুৰৰ মুখত টিউমাৰ কেনেকৈ চিনাক্ত কৰিব পাৰি ? যদিও ৰোগ নিৰ্ণয় কেৱল পশু চিকিৎসকেহে কৰিব পাৰে, তথাপিও টিউটৰজনে কিছুমান ক্লিনিকেল লক্ষণৰ বিষয়ে সচেতন হোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ। গতিকে, যদি আপুনি ইয়াৰে কোনো এটা লক্ষ্য কৰে, তেন্তে আপুনি ইতিমধ্যে জানে যে আপুনি লোমশটো পৰীক্ষা কৰিবলৈ লৈ যাব লাগিব। আটাইতকৈ সঘনাই হোৱা কেইটামান হ’ল:

• হেলিট’ছিছ (মুখত ভিন্ন গোন্ধ);
• মৌখিক আয়তন বৃদ্ধি, যাৰ ফলত পোহনীয়া জন্তুৰ ফিজিঅ’গনমি সলনি হয়;
• কুকুৰৰ মুখত টিউমাৰৰ স্থানত ৰক্তক্ষৰণ;
• মুখ মেলিলে বিষ;
• চিয়াল’ৰিয়া (লালা উৎপাদন বৃদ্ধি);
• গিলিবলৈ অসুবিধা;
• দাঁত হেৰুৱা;
• এক্স’ফ্থালমোছ (চকু উখহি উঠা);
• কাহ;
• উশাহ লোৱাত অসুবিধা;
• নাকৰ পৰা স্ৰাৱ ওলোৱা;
• ভোকহীনতা (খাদ্য খোৱা বন্ধ কৰা),
• ওজন কমি যোৱা।

কুকুৰৰ মুখত টিউমাৰৰ নিদান

পোহনীয়া জন্তুৰ মুখত আয়তন বৃদ্ধি পালে পশু চিকিৎসকে অনুসন্ধান কৰে যাতে তেওঁ বিচাৰি পায় যদি ই প্ৰদাহ বা নিওপ্লাজম হয় তেন্তে আউট। ইয়াৰ উপৰিও পেছাদাৰীজনে হয়তো ইতিমধ্যে অন্যান্য অংগৰ পৰীক্ষা কৰিব।

এইটো প্ৰয়োজনীয় কাৰণ যেতিয়া কুকুৰৰ মুখৰ টিউমাৰটো মাৰাত্মক হয় তেতিয়া ই মেটাষ্টেজ হোৱাৰ সম্ভাৱনা থাকে, অৰ্থাৎ কেন্সাৰ বিয়পি পৰাৰ সম্ভাৱনা থাকে। গতিকে মুখৰ ঘাঁত বায়’প্সিৰ উপৰিও পেছাদাৰীয়ে অন্য পৰীক্ষাৰ বাবে অনুৰোধ কৰিলে আতংকিত নহ’ব, যেনে:

• এক্স-ৰে;
• তেজৰ পৰীক্ষা (হিমোগ্ৰাম, লিউকোগ্ৰাম আৰু বায়’কেমিষ্ট্ৰী),
• আল্ট্ৰাছ’নোগ্ৰাফী।

এই পৰীক্ষাসমূহে মেটাষ্টেছিছ হৈছে নে নাই সেইটো আৱিষ্কাৰ কৰাত সহায় কৰাৰ উপৰিও উত্তম চিকিৎসা প্ৰট’কল সংজ্ঞায়িত কৰাৰ কামো কৰিব। টিউটৰজনে সেইবোৰ পৰিৱেশন কৰিবলৈ সন্মত হয়, যাতে পেছাদাৰীজনে কুকুৰটোৰ বাবে সৰ্বোত্তম ইংগিত দিব পাৰে।

কুকুৰৰ মুখত টিউমাৰৰ চিকিৎসা

কুকুৰৰ মুখত টিউমাৰৰ চিকিৎসা নিওপ্লাছিয়াৰ আকাৰৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব, ই মাৰাত্মক নে নহয় আৰু মেটাষ্টেছিছ হৈছে নেকি . ইয়াৰ উপৰিও সামগ্ৰিকভাৱে পোহনীয়া জন্তুটোৰ স্বাস্থ্যৰ অৱস্থাৰ কথাও বিবেচনা কৰা হ’ব।

যিহেতু ইহঁত, বেছিভাগ ক্ষেত্ৰতে, পুৰণি লোমশ কুকুৰ, ইহঁতৰ প্ৰায়ে আন ৰোগ হ’ব পাৰে, যেনে হৃদৰোগ বা বৃক্কৰ সমস্যা, উদাহৰণস্বৰূপে। এই সকলোবোৰ পশু চিকিৎসকে চিকিৎসাৰ সংজ্ঞা দিয়াৰ আগতে বিবেচনা কৰে।

সাধাৰণতে অস্ত্ৰোপচাৰৰ জৰিয়তে বিনাইন টিউমাৰ আঁতৰাব পাৰি। মাৰাত্মক টিউমাৰৰ ক্ষেত্ৰত যদিও অস্ত্ৰোপচাৰো বিকল্প হ’ব পাৰে, ৰেডিঅ’থেৰাপি প্ৰায়ে দিয়া হয়। কিন্তু এই ধৰণৰ পদ্ধতি কেৱল বৃহৎ কেন্দ্ৰতহে পোৱা যায়।

শেষত, কিছুমান প্ৰকাৰৰ কাৰ্চিনোমাত অস্ত্ৰোপচাৰৰ লগতে কেমোথেৰাপিও ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি। যিকোনো ক্ষেত্ৰতে টিউমাৰ যিমানেই সৰু হ’ব সিমানেই সফল চিকিৎসাৰ সম্ভাৱনা বেছি।

পোহনীয়া জন্তুটোক লৈ যোৱাটো গুৰুত্বপূৰ্ণবছৰি বিশদ মূল্যায়ন কৰিবলৈ। এইদৰে যিকোনো ৰোগ আৰম্ভণিতে ধৰা পেলাব পাৰি। পশু চিকিৎসকে আটাইতকৈ বেছি অনুৰোধ কৰা পৰীক্ষাসমূহৰ বিষয়ে জানি লওক। <৩>