হাঁচি থকা মেকুৰী টোক মাত্ৰ এবাৰ দেখাৰ অৰ্থ একো নহ'বও পাৰে। যদি আপোনাৰ কিটিটোৱে সঘনাই হাঁচিবলৈ আৰম্ভ কৰে বা আন ক্লিনিকেল লক্ষণ দেখা দিয়ে, তেন্তে তেওঁক পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ নিয়াৰ সময় আহি পৰিছে। অধিক জানক আৰু চাওক কি কৰিব লাগে!

মেকুৰীৰ হাঁচি? চাওক ই কি হ’ব পাৰে

উদাহৰণস্বৰূপে, শক্তিশালী কিবা এটাৰ গোন্ধ পোৱাৰ পিছত সৰু মেকুৰীটোৱে হাঁচি মাৰি থকা টো স্বাভাৱিক। সেই গোন্ধটোৱে হয়তো মেকুৰীটোৰ নাকৰ ফুটাত বিৰক্তিকৰ কৰি পেলাইছে, যিটোৱে অলপ হাঁচি মাৰি তাৰ পিছত পাৰ হৈ যায়। সুগন্ধি বা আনকি এয়াৰ ফ্ৰেছনাৰ স্প্ৰে কৰাৰ ক্ষেত্ৰতো একেই কথা।

জন্তুটো প্ৰাপ্তবয়স্ক হ’লেও এই ক্ষেত্ৰত মেকুৰীটোৱে হাঁচি ধৰাটো লক্ষ্য কৰা সম্ভৱ। এলাৰ্জি থকা বা নাকৰ ৰোগ হোৱা লোকৰ লগত এইটো বহুত মিল আছে। যেতিয়া তেওঁলোকে কিবা এটা শক্তিশালী গোন্ধ পায়, তেতিয়া তেওঁলোকে অলপ হাঁচি মাৰিব পাৰে যাতে বিৰক্তি দূৰ হয়, আৰু তাৰ পিছত সকলো স্বাভাৱিক হৈ পৰে।

আনহাতে, যেতিয়া মালিকে লক্ষ্য কৰে যে মেকুৰীটোৱে বহুত হাঁচি মাৰিছে , সঘনাই আৰু অকাৰণতে, অৰ্থাৎ কোনো কঠিন উশাহ নোলোৱাকৈ, তেতিয়া ই এটা সতৰ্কবাণী। পোহনীয়া জন্তুটোৱে যেতিয়া আন কোনো ক্লিনিকেল লক্ষণ দেখুৱায় তেতিয়াও একেই কথা। ইয়াৰ পৰা বুজা যায় যে মেকুৰীটো অসুস্থ হ’ব পাৰে।

মনত ৰখা ভাল যে মেকুৰীয়ে বহুত হাঁচি মাৰিলে এটা ক্লিনিকেল লক্ষণ, যিটো কেইবাটাও ৰোগৰ বাবে সাধাৰণ হ’ব পাৰে। গতিকে তেওঁৰ কি আছে সেই বিষয়ে সঠিকভাৱে জানিবলৈ কিটিটোক পশু চিকিৎসকৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰিব লাগিব। সম্ভাৱনাসমূহৰ ভিতৰত আছে:

• এলাৰ্জী; <৯><৮>বিড়ালৰ দৰে ৰাইনোট্ৰেকেইটিছ;
• নিউমোনিয়া;
• টিউমাৰ;
• দীৰ্ঘদিনীয়া নাকৰ ৰোগ;
• বিড়ালৰ দৰে কেলিচিভাইৰাছ,
• ওলোটা হাঁচি।

ই এটা নিৰ্দিষ্ট ক্ষেত্ৰ নেকি, য'ত মেকুৰীৰ হাঁচি ৰ লক্ষ্য কেৱল নাকৰ শ্লেষ্মাক বিৰক্ত কৰা কিবা এটা আঁতৰোৱা হয়, বা যদি ই কোনো ৰোগ হয়, তেন্তে... কম্পাঙ্কৰ উপৰিও টিউটৰজনে অন্যান্য ক্লিনিকেল লক্ষণসমূহৰ বিষয়ে সচেতন হোৱাটো প্ৰয়োজন।

ক্লিনিকেল লক্ষণ আৰু নিদান

শ্বাস-প্ৰশ্বাসতন্ত্ৰক প্ৰভাৱিত কৰা ৰোগসমূহে সাধাৰণতে মেকুৰীৰ ক্ষেত্ৰত বিভিন্ন ক্লিনিকেল লক্ষণৰ সৃষ্টি কৰে। ইয়াৰে কিছুমান টিউটৰে সহজেই লক্ষ্য কৰে, যেনে মেকুৰীয়ে তেজ হাঁচি থকা , উদাহৰণস্বৰূপে। আনহাতে আন কিছুমানৰ বাবে অধিক মনোযোগৰ প্ৰয়োজন। মেকুৰীৰ হাঁচিৰ লগত হ'ব পৰা সাধাৰণ লক্ষণসমূহৰ ভিতৰত হ'ল:

• জ্বৰ ;
• ভোকৰ অভাৱ;
• চিঙি যোৱা;
• নাকৰ পৰা স্ৰাৱ ওলোৱা;
• উশাহ লোৱাত অসুবিধা;
• মুখৰ ভিতৰত ঘাঁ;
• কনজাংটিভাইটিছ;
• কাহ;
• ভাগৰুৱা,
• ওজন কমি যোৱা।

এই সকলোবোৰ ক্লিনিকেল লক্ষণে ঘৰত মেকুৰী হাঁচি থকা মালিকৰ বাবে সতৰ্কতা হিচাপে কাম কৰে। কিটিটোক পশু চিকিৎসকৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰিবলৈ নিব লাগে।

ক্লিনিকত পেছাদাৰীজনে সম্পূৰ্ণ শাৰীৰিক পৰীক্ষা কৰিব। বিড়ালৰ পোৱালিটো জ্বৰ হৈছে নে নাই জানিবলৈ তাপমাত্ৰা জুখিব পাৰে। আপুনি হৃদযন্ত্ৰ আৰু হাওঁফাওঁৰ কথাও শুনিব পাৰিব, যাতে প্ৰাণীটোৰ অধিক গুৰুতৰ কিবা আছে নেকি, যেনে, উদাহৰণস্বৰূপে,এটা নিউমোনিয়া।

পৰীক্ষাৰ বাবেও অনুৰোধ কৰিব পাৰি। ইয়াৰ ভিতৰত তেজৰ সংখ্যা আৰু লিউকোগ্ৰাম আদি অন্যতম। কিন্তু সম্ভৱ যে পেছাদাৰীজনে এক্স-ৰেৰো অনুৰোধ কৰে, যাতে তেওঁ হাওঁফাওঁ বা নাকৰ চাইনাছৰ মূল্যায়ন কৰিব পাৰে।

মেকুৰী হাঁচিৰ চিকিৎসা আৰু ইয়াৰ পৰা কেনেকৈ হাত সাৰিব পাৰি

ৰোগ নিৰ্ণয় অনুসৰি চিকিৎসা ভিন্ন হ’ব। যদি ইয়াৰ সংক্ৰামক উৎপত্তি থাকে, যেনে উদাহৰণস্বৰূপে বিড়ালৰ দৰে ৰাইনোট্ৰেচেইটিছ, তেন্তে বহল বৰ্ণালীৰ এন্টিমাইক্ৰ’বিয়াল প্ৰয়োগ কৰিব পাৰি।

ৰোগটো অৱশ্যে এৰাই চলিব পাৰি, মাত্ৰ পশু চিকিৎসকে দিয়া টিকাকৰণৰ প্ৰট’কল মানি চলিব পাৰি।

যদি জন্তুটোৰ জ্বৰ হয়, তেন্তে এন্টিপাইৰেটিক ব্যৱহাৰ কৰাটো বিকল্প হ’ব পাৰে। কিছুমান ক্ষেত্ৰত বিশেষকৈ নিউমোনিয়াৰ ক্ষেত্ৰত ম্যুকোলাইটিক প্ৰয়োগ কৰাটো বাঞ্ছনীয় হ’ব পাৰে।

মেকুৰী হাঁচি আৰু ফালি পেলোৱাৰ বাবে ঔষধৰ উপৰিও টিউটৰে খাদ্যৰ প্ৰতি মনোযোগ দিব লাগিব, যিটো ভাল মানৰ হ’ব লাগিব। কিটিৰ বাবে পৰিষ্কাৰ, মিঠা পানী আগবঢ়োৱাটোও গুৰুত্বপূৰ্ণ।

আপুনি এতিয়াও সন্দেহত আছেনে আৰু নাজানেনে আপোনাৰ বিড়ালৰ পোৱালিটো সঁচাকৈয়ে অসুস্থ নেকি? কেনেকৈ জানিব পাৰি তাৰ টিপছ চাওক! <৩>