আপুনি জানেনে হেপাটিক লিপিড’ছিছ ? এইটো এটা চিনড্ৰম যিয়ে বিড়ালৰ পোৱালিক আক্ৰান্ত কৰে আৰু ই যকৃতত চৰ্বি জমা হোৱাৰ দ্বাৰা গঠিত। যদিও বিভিন্ন বয়স আৰু লিংগৰ মেকুৰীৰ ক্ষেত্ৰত এনে হ’ব পাৰে, তথাপিও কিছুমান প্ৰাণী আছে যিবোৰৰ ইয়াৰ প্ৰতি অধিক প্ৰৱণতা থাকে। সেইবোৰ কি, লগতে সম্ভাৱ্য চিকিৎসাৰ বিষয়েও জানি লওক।

হেপাটিক লিপিড’ছিছ কি?

মেকুৰীৰ হেপাটিক লিপিড’ছিছ হেপাটোচাইটত (যকৃত কোষ) চৰ্বি জমা হৈ অংগটোৰ কাৰ্য্যত প্ৰভাৱ পেলায়। বুজিবলৈ সহজ হ’বলৈ ভাবিব যে এটা সুস্থ যকৃতত প্ৰায় ৫% চৰ্বি থাকে, যিবোৰৰ ৰূপত আহে:

• ট্ৰাইগ্লিচাৰাইড;
• কলেষ্টেৰল;
• ফেটি এচিড;
• ফচফ’লিপিড আৰু কলেষ্টেৰল এষ্টাৰ।

যেতিয়া এই পৰিমাণ স্বাভাৱিক বুলি গণ্য কৰাতকৈ বহু বেছি হয়, তেতিয়া যকৃতৰ কামত অসুবিধা হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে। কাৰণ, ই তাত থকা সকলো বস্তুৱেই বিপাকীয় ক্ৰিয়া কৰিব নোৱাৰে। ফলত শৰীৰৰ ভাৰসাম্য ৰক্ষাৰ বাবে কাৰ্যক্ষম আৰু অপৰিহাৰ্য হৈ থকা অংগটোৱে এতিয়া নিজৰ কাৰ্য্য সম্পাদন নকৰে। ইয়াৰ ফলত ক্লিনিকেল লক্ষণ দেখা দিয়ে।

এই লিপিডবোৰ যকৃতত কিয় জমা হয়?

যদি আপোনাৰ মেকুৰীটোৱে কেতিয়াবা অসুস্থ হৈ খাদ্য গ্ৰহণ কৰা বন্ধ কৰি দিছে, তেন্তে পশু চিকিৎসকজনে হয়তো নিজৰ খাদ্যৰ প্ৰতি অতিশয় চিন্তিত। কেতিয়াবা, আনকি প্ৰ’বৰ জৰিয়তেও কৰা হয়। কিন্তু এনে চিন্তা কিয়?

দেখা গ’ল যেমেকুৰীৰ যকৃতৰ লিপিড'ছিছৰ এটা সম্ভাৱ্য কাৰণ হ'ল ভোকহীনতা। যেতিয়া পোহনীয়া জন্তুটোৱে খাদ্য নোখোৱাকৈয়ে যায়, তেতিয়া যকৃতৰ পৰা ট্ৰাইগ্লিচাৰাইড পৰিবহণত অংশগ্ৰহণ কৰা প্ৰটিনৰ উৎপাদন কমি যায়। যদি ট্ৰাইগ্লিচাৰাইড ওলাই নাহে তেন্তে ই যকৃতত জমা হয়, আৰু ইয়াৰ ফলত হেপাটিক লিপিড’ছিছ হয়।

মেকুৰীৰ যকৃতৰ লিপিড’ছিছ দীৰ্ঘদিনীয়া মানসিক চাপৰ ফলতো হ’ব পাৰে। এনে ক্ষেত্ৰত গ্লুক’জৰ পৰিমাণ কমি যায় আৰু ৰক্ত সঞ্চালনলৈ মুক্ত ফেটি এচিডৰ নিৰ্গমন বৃদ্ধি পায়।

যেতিয়া এই “অতিৰিক্ত” ফেটি এচিডবোৰ যকৃতত উপনীত হয়, তেতিয়া শেষত ইহঁত ট্ৰাইগ্লিচাৰাইডৰ ৰূপত জমা হৈ পৰে। এইদৰে যদি মানসিক চাপ ক্ষণিকৰ বাবে হয়, তেন্তে যকৃতে ইয়াক বিপাকীয় ক্ৰিয়া কৰিবলৈ সক্ষম হয়, আৰু সকলো ঠিকেই থাকে। কিন্তু দীৰ্ঘদিনীয়া ক্ষেত্ৰত জমা হয়, আৰু শেষত জন্তুটোৰ হেপাটিক লিপিড’ছিছ হয়।

মেকুৰীৰ হেপাটিক লিপিড’ছিছৰ অন্যান্য কাৰণ

প্ৰাথমিক কাৰণৰ উপৰিও হেপাটিক লিপিড’ছিছক গৌণ বুলি ধৰিব পাৰি, যেতিয়া ই কোনো ৰোগৰ ফলত হয়। স্বাস্থ্যজনিত সমস্যাৰ ভিতৰত আমি উদাহৰণস্বৰূপে উল্লেখ কৰিব পাৰো:

• হাইপাৰথাইৰয়ডিজম;
• ডায়েবেটিছ;
• পেনক্ৰিয়াটাইটিছ।

ক্লিনিকেল লক্ষণ

• ভোকহীনতা (খাই নাখায়);
• পানীলগা;
• বমি হোৱা;
• অলসতা;
• জণ্ডিচ;
• ওজন কমি যোৱা;
• ডায়েৰিয়া;
• চিয়াল’ৰিয়া (লালা উৎপাদন বৃদ্ধি)।

নিদান

মেকুৰীৰ যকৃতৰ লিপিড’ছিছ কেনেকৈ নিৰাময় কৰিব পাৰি ? যদি আপুনি লক্ষ্য কৰে কবা অধিক ক্লিনিকেল লক্ষণ, টিউটৰে কিটিটোক সোনকালে পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যাব লাগিব। জন্তুটোৰ ইতিহাসৰ বিষয়ে সোধা আৰু পৰীক্ষা কৰাৰ উপৰিও পেছাদাৰীজনে কিছুমান অতিৰিক্ত পৰীক্ষাৰ বাবে অনুৰোধ কৰাৰ সম্ভাৱনা আছে। ইয়াৰ ভিতৰত:

• সম্পূৰ্ণ তেজৰ গণনা;
• যকৃতৰ এনজাইম;
• লেক্টিক এচিড;
• বিলিৰুবিন;
• মুঠ প্ৰটিন;
• কলেষ্টেৰল;
• ট্ৰাইগ্লিচাৰাইড;
• এলবুমিন;
• ইউৰিয়া;
• ক্ৰিয়েটিনিন;
• প্ৰস্ৰাৱ বিশ্লেষণ;
• গ্লাইচেমিয়া;
• আল্ট্ৰাছ’নোগ্ৰাফী;
• ৰেডিঅ'গ্ৰাফী।

চিকিৎসা

ৰোগৰ তীব্ৰতা অনুসৰি চিকিৎসাৰ ভিন্নতা থাকে। সাধাৰণতে লিপিড’ছিছ ৰোগী কিটিটোক চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি কৰা হয় যাতে ই তৰল চিকিৎসা, ভিটামিন পৰিপূৰক, এন্টিইমেটিক, লিভাৰ প্ৰটেক্টৰ আদি লাভ কৰিব পাৰে।

প্ৰায়ে টিউব ফিডিং (এণ্টেৰেল ফিডিং)ও কৰা হয়। কাৰণ, বেছিভাগ ক্ষেত্ৰতে জন্তুটোৱে নিজাববীয়াকৈ খাদ্য গ্ৰহণ নকৰে। প্ৰটিন সমৃদ্ধ খাদ্যই জমা হোৱা যকৃতৰ লিপিড হ্ৰাস কৰাত সহায় কৰে।

এই চিনড্ৰমটো গুৰুতৰ। জন্তুটোৱে যিমান সোনকালে সহায় লাভ কৰে সিমানেই সুস্থ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি। মেকুৰীৰ হেপাটিক লিপিড’ছিছৰ কোনো ঘৰুৱা চিকিৎসা নাই ৷ প্ৰয়োজনীয় সহায় লাভ কৰিবলৈ পোহনীয়া জন্তুটোক পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যাব লাগিব।

যদিও বমি হেপাটিক লিপিড’ছিছৰ অন্যতম ক্লিনিকেল লক্ষণ, তথাপিও ইয়াৰ আন লক্ষণো আছেৰোগ যিবোৰেও ইয়াৰ সৃষ্টি কৰে। তাৰে কিছুমান চাওক। <৩>