বিড়ালৰ পোৱালিৰ দাঁত সৰু আৰু সংবেদনশীল। ডাঙৰ হ’লে মেকুৰীটোৱে নিজৰ দাঁত সলনি কৰি তথাকথিত স্থায়ী দাঁত লাভ কৰে। কেনেকৈ হয় জানি লওক।

মেকুৰীয়ে কেনেকৈ দাঁত সলনি কৰে?

বিড়ালৰ পোৱালি জন্মতে দাঁত নোহোৱাকৈ হয়, আৰু জীৱনৰ প্ৰথম দুৰ পৰা ছয় সপ্তাহত গাখীৰৰ দাঁত বাঢ়ে। এই পৰ্যায়ত কণমানিবোৰৰ ২৬টা পৰ্ণপাতী (গাখীৰ) দাঁত থাকে।

প্ৰথমে জন্ম হয় কাটিব পৰা দাঁত, তাৰ পিছত কেনিন আৰু তাৰ পিছত প্ৰিমোলাৰ। এই সৰু সৰু দাঁতবোৰ স্থায়ী দাঁতবোৰতকৈ নোমযুক্ত আৰু সৰু।

তিনিমাহ বয়সৰ পৰা মেকুৰীটোৱে দাঁত সলনি কৰে। বিড়ালৰ পোৱালিটোৰ দাঁতটো সৰি পৰে , আৰু ৩০টা স্থায়ী দাঁতৰ জন্ম হয়। এই প্ৰক্ৰিয়াৰ অন্ত পৰে যেতিয়া বিড়ালৰ পোৱালিটোৰ বয়স প্ৰায় পাঁচ মাহ হয়। কিছুমান ক্ষেত্ৰত অলপ বেছি সময় লৈ সাত মাহ পৰ্যন্ত হ’ব পাৰে।

যেতিয়া স্থায়ী দাঁতটো ওলাবলৈ আৰম্ভ কৰে, কিন্তু সৰু মেকুৰীৰ দাঁত এতিয়াও সৰি পৰা নাই, তেতিয়া পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱাটো প্ৰয়োজনীয়। এনেকুৱাও হ’ব পাৰে যে জন্তুটোৰ দুটা দাঁত থাকে আৰু ভৱিষ্যতে সমস্যা হ’ব পাৰে।

ডাবল ডেণ্টেচনৰ সমস্যা

ডাবল ডেণ্টেচনৰ ক্ষেত্ৰত মেকুৰীৰ দাঁত ৰ অৱস্থান ভুল হ'ব, যিয়ে চোবাই খোৱাত ব্যাঘাত জন্মাব পাৰে। ইয়াৰ উপৰিও "বেঁকা" কামোৰৰ বাবে বিড়ালৰ দাঁতৰ দন্তত অধিক পৰিধান হ'ব পাৰে। এইটো দূৰৰ কথা যে দুটা দাঁত থকাৰ সত্যটোৱে সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰেখাদ্য জমা হয়।

যদি এনেকুৱা হয় তেন্তে প্ৰাণীটোৰ টাৰ্টাৰ আৰু পিৰিয়ডন্টাল ৰোগ যেনে জিঞ্জিভাইটিছৰ বহু পৰিমাণে বিকাশ ঘটিব। মেকুৰীটোৱে দাঁত সলনি কৰাৰ সময়ত টিউটৰ সচেতন হোৱাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। কাৰণ, যদি মেকুৰীটোৰ গাখীৰৰ দাঁত থাকে আৰু ই ওলাই নাযায়, তেন্তে আপুনি ইয়াক পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যাব লাগিব যাতে ইয়াক উলিয়াই আনিব লাগে।

আন এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ কথা হ’ল টিউটৰে সদায় ঘৰৰ চাৰিওফালে সৰি পৰা মেকুৰীৰ দাঁত বিচাৰি নাপায়। মেকুৰীয়ে দাঁত সলনি কৰি গিলি পেলোৱাটো সাধাৰণ কথা, যাৰ ফলত ইহঁতৰ মলত নাইকিয়া হয়। গতিকে ভোদাখনৰ মুখখন নিৰীক্ষণ কৰি নিৰীক্ষণ কৰিব পাৰি।

যদিও ই সঘনাই নহয়, মেকুৰীটোৱে দাঁত সলনি কৰাৰ সময়ত এনে হ’ব পাৰে যে জন্তুটো অধিক সংবেদনশীল আৰু বিৰক্ত হৈ পৰে। কেতিয়াবা আঁঠুত সৰুকৈ ৰক্তক্ষৰণ হোৱা লক্ষ্য কৰা সম্ভৱ নহয় বা মেকুৰীটোৱে কেইদিনমানৰ বাবে কঠিন খাদ্যৰ পৰা আঁতৰি থাকিব পাৰে। তেনে ক্ষেত্ৰত আপুনি তেওঁক তিতা খাদ্য আগবঢ়াব লাগিব, প্ৰক্ৰিয়াটো সহজ কৰি তুলিব লাগিব।

মেকুৰীয়েও দাঁত ব্ৰাছ কৰে

বহু টিউটৰে নাজানে, কিন্তু বিড়ালৰ পোৱালিৰ বাবে মুখৰ পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা কৰাটো প্ৰয়োজনীয়। আদৰ্শ হ’ল মেকুৰীটোৰ কেঁচুৱাৰ দাঁত থকাৰ সময়তো তেওঁলোকক ব্ৰাছ কৰাৰ অভ্যস্ত কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰা। সৰু হোৱাৰ বাবে তেওঁ ভালদৰে গ্ৰহণ কৰে আৰু এই ৰুটিন শিকে।

মেকুৰীৰ দাঁত ব্ৰাছ কৰিবলৈ এই প্ৰাণীবোৰত ব্যৱহাৰৰ বাবে উপযোগী পেষ্ট এটা দিব লাগে। যিকোনো পোহনীয়া জন্তুৰ দোকানত অসুবিধা নোহোৱাকৈ বিচাৰি পাব পাৰি। ইয়াৰ সুস্বাদু সোৱাদ, দ্য...যিয়ে ব্ৰাছ কৰাটো সহজ কৰি তুলিব।

ইয়াৰ উপৰিও উপযুক্ত আৰু সৰু টুথব্ৰাছৰ ব্যৱস্থা কৰাটো প্ৰয়োজনীয়, যাৰ ফলত প্ৰক্ৰিয়াটো সহজ হ’ব। পোহনীয়া জন্তুৰ দোকানতো ইয়াক পোৱা যায় আৰু আঙুলিত লগাবলৈ হেণ্ডেল আৰু আনকি ব্ৰাছৰ বিকল্পও আছে।

টিপছটো হ’ল লাহে লাহে আৰম্ভ কৰা। প্ৰথমে বিড়ালৰ আঁঠু আঙুলিৰে মালিচ কৰক, যাতে সি অভ্যস্ত হৈ পৰে। ইয়াৰ পিছত পেষ্টৰ কিছু অংশ আঙুলিত দি মেকুৰীৰ দাঁতত ঘঁহি দিব।

ইয়াৰ ফলত আপুনি সোৱাদৰ লগত অভ্যস্ত হ’ব। এই অভিযোজন প্ৰক্ৰিয়াৰ পিছতহে ব্ৰাছ ব্যৱহাৰ আৰম্ভ কৰক। প্ৰথমতে জীৱ-জন্তুৰ অদ্ভুত হোৱাটো সাধাৰণ কথা। অৱশ্যে ধৈৰ্য্য ধৰি তেওঁ অতি সোনকালে মুখৰ পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাৰ কাম কৰিবলৈ দিব।

যদি তেওঁ বেছি মানসিক চাপত নাথাকে তেন্তে তেওঁৰ মেকুৰীৰ দাঁত দৈনিক ব্ৰাছ কৰক। কিন্তু প্ৰক্ৰিয়াটো অতি জটিল হ’লে দুদিনৰ মূৰে মূৰে ব্ৰাছ কৰিব পাৰি। যদি আপুনি কোনো পৰিৱৰ্তন লক্ষ্য কৰে, যেনে টাৰ্টাৰ গঠন বা আঁঠুৰ পৰা অস্বাভাৱিক ৰক্তক্ষৰণ, তেন্তে কিটিটোক পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যাওক।

আপোনাৰ মেকুৰীটো অসুস্থ নেকি সেইটো মূল্যায়ন কৰাৰ সময়ত আপোনাৰ সন্দেহ হয়নে? কেনেকৈ জানিব পাৰি তাৰ টিপছ চাওক! <৩>