মানুহৰ দৰেই জীৱ-জন্তুও জিনীয় কাৰণ, বেয়া ব্যৱহাৰ বা বাৰ্ধক্যৰ বাবে অসুস্থ হ’ব পাৰে। গতিকে, শহাপহুৰ ৰোগ ইহঁতৰ সৰু সৰু দাঁতবোৰত প্ৰভাৱিত কৰি অস্বস্তি বা আনকি মৃত্যুও হ’ব পাৰে। গতিকে আটাইতকৈ সাধাৰণ ৰোগৰ বিষয়ে কওঁ যাতে আপুনি প্ৰয়োজনৰ সময়ত আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুটোক সহায় কৰিব পাৰে।

কিন্তু মনত ৰাখিব যে যেতিয়া যিকোনো প্ৰাণী অসুস্থ হয়, তেতিয়া ৰোগটো সোনকালে ধৰা পেলাবলৈ আৰু চিকিৎসা কৰিবলৈ পশু চিকিৎসকৰ এপইণ্টমেণ্টৰ বাবে লৈ যোৱাটোৱেই উত্তম কাম শুদ্ধকৈ।

শহাপহুক আক্ৰান্ত কৰা মূল ৰোগ

ৰোগ চিনাক্ত কৰিবলৈ আৰু পশু চিকিৎসকৰ সহায় ল’বলৈ শহাপহুৰ যিকোনো ৰোগৰ লক্ষণ লক্ষ্য কৰাটো প্ৰয়োজনীয়, যিটো তলত ব্যাখ্যা কৰা হৈছে। আমাৰ লগত আহক!

অন্ত্ৰৰ ৰোগ

শহাপহুৰ বেছিভাগ পৰজীৱী ৰোগ এণ্ডোপেৰাচাইটৰ দ্বাৰা হয়, অৰ্থাৎ তেওঁলোকৰ অংগত, বিশেষকৈ গেষ্ট্ৰাইটিছ নলীত থকা ৰোগ, যিয়ে ডায়েৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে।

শহাপহুৰ বিভিন্ন ধৰণৰ কৃমি থাকিব পাৰে, আটাইতকৈ সাধাৰণ হ’ল ঘূৰণীয়া কৃমি আৰু টেপকৃমি। শহাপহুই পৰিৱেশত থকা কণীবোৰ গ্ৰহণ কৰে, যিবোৰ পলুলৈ পৰিণত হয় আৰু শেষত প্ৰাপ্তবয়স্ক কৃমিলৈ পৰিণত হয়। ইয়াৰ এটা লক্ষণ হ’ল লোমশ সকলৰ ডায়েৰিয়া হয়, শুই থাকি বেছি সময় কটায় আৰু পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাৰ যত্ন কম।

টক্সিপ্লাজমোচিছ প্ৰ'ট'জ'ৱাৰ দ্বাৰা হয় টক্সিপ্লাজমা গণ্ডি আৰু সাধাৰণতে ইয়াৰ কোনো নাইসংকেতসমূহ। কিন্তু প্ৰ’ট’জ’ৱাৰ পৰিমাণ বেছি হ’লে ই কেন্দ্ৰীয় স্নায়ুতন্ত্ৰত উপনীত হৈ আক্ৰমণৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে।

প্ৰ'ট'জ'ৱাৰ দ্বাৰা হোৱা কক্সিডিঅ'ছিছ Eimeria spp , খাদ্য গ্ৰহণ, গেছ আৰু কোমল মল হ্ৰাস কৰে, যিটো শহাপহুৰ প্ৰজননত এটা ডাঙৰ সমস্যা ।

শহাপহুৰ খোঁচ

শহাপহুৰ খোঁচ মাইটৰ দ্বাৰা হয় Sarcoptes scabei বা Psoroptes cuniculi , যিয়ে শৰীৰক প্ৰভাৱিত কৰে বা... কাণবোৰ ক্ৰমে। ই মানুহলৈ বিয়পিব পৰা ৰোগ (zoonosis), যিহেতু মাইট S. scabei ৰ কোনো নিৰ্দিষ্ট গৃহস্থ নাই।

মাইক্সোমেট’ছিছ

শহাপহুৰ মাইক্স’মেট’ছিছ হৈছে ভাইৰাছৰ ৰোগ আৰু বৰ্তমান নিৰাময় নহয়। এটা প্ৰাণীৰ পৰা আন এটা প্ৰাণীলৈ বা সংক্ৰমিত ৰক্তভোজী পোকৰ সংস্পৰ্শৰ দ্বাৰা সংক্ৰমণ হ’ব পাৰে। চিন হিচাপে আমাৰ দুটা উপস্থাপন আছে: তীব্ৰ ৰূপ আৰু দীৰ্ঘদিনীয়া ৰূপ।

তীব্ৰ ৰূপত, মৃত্যুৰ হাৰ অধিক হোৱাৰ লগে লগে মূৰ আৰু যৌনাংগ ফুলি উঠে, চকুৰ সংক্ৰমণ আৰু লক্ষণ আৰম্ভ হোৱাৰ তৃতীয় দিনটোত মৃত্যু হয়। শহাপহুৰ এই ৰোগৰ দীৰ্ঘদিনীয়া ৰূপ মৃদু হয়, আৰু পোহনীয়া জন্তুবোৰ সাধাৰণতে ১৫ দিনৰ ভিতৰত সুস্থ হৈ উঠে।

ক্লিনিকেল লক্ষণসমূহ হ’ল কোমল, জেলেটিনাছ নোডুল, পেশীৰ লগত লাগি থাকে, মূলতঃ পাখি, মূৰ আৰু কাণত। আঞ্চলিক লিম্ফ ন’ড বৃদ্ধি হ’ব পাৰে। আৰোগ্য লাভৰ ফলত নোডুলৰ পৰা দাগ পৰেনোহোৱা হ’বলৈ কিছু সময় লাগে।

ৰেবিজ

ৰেবিজ হৈছে আন এটা ভাইৰাছজনিত ৰোগ যিয়ে স্তন্যপায়ী প্ৰাণীক সংক্ৰমিত কৰে আৰু ই এক দুৰাৰোগ্য জুনোচিছ। তাইৰ ভোকৰ অভাৱৰ পৰা আৰম্ভ কৰি চলন-ফুৰণৰ সমন্বয়ৰ অভাৱ, অত্যধিক লালা ওলোৱা আৰু আচৰণৰ পৰিৱৰ্তন আদি অনিৰ্দিষ্ট লক্ষণ দেখা যায়।

ই কেৱল এটা আক্ৰান্ত প্ৰাণীৰ পৰা আন এটা প্ৰাণীলৈ মূলতঃ কামোৰৰ জৰিয়তেহে যায়। চহৰবোৰত বাদুলিয়েই এই ভাইৰাছৰ প্ৰধান বাহক, গতিকে ৰাতি আপোনাৰ শহাপহুটোক গৃহহীন কৰি নাৰাখিব।

বেক্টেৰিয়া

শহাপহুৰ আটাইতকৈ সাধাৰণ বেক্টেৰিয়াজনিত ৰোগ হ’ল ক্লষ্ট্ৰিডিঅ’ছিছ, যিটো বেক্টেৰিয়াৰ ফলত হয় Clostridium sp. গুৰুতৰ কাৰণ শহাপহুৰ ডায়েৰিয়া . এই তালিকাৰ একমাত্ৰ ৰোগ যিটো ব্ৰাজিলত টিকাকৰণৰ দ্বাৰা প্ৰতিৰোধ কৰিব পৰা যায়।

মাইক’জ

ভেঁকুৰ এনচেফেলিট’জুন কুনিকুলি মানুহৰ শহাপহুৰ আন এটা ৰোগ (জুন’ছিছ) কুনিকুলা এনচেফেলাইটিছ (মগজুৰ প্ৰদাহ) হ’ব পাৰে। যদি আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুটো আৰ্দ্ৰ, গৰম পৰিৱেশত থাকে, তেন্তে সেইটো সলনি কৰাৰ কথা চিন্তা কৰক। আৰু, সৰ্বোপৰি, প্ৰাণীটোৰ স্বাস্থ্য বজাই ৰাখিব লাগে আৰু মানসিক চাপ বা ইমিউন’চাপ্ৰেচনৰ পৰিস্থিতিৰ পৰা আঁতৰি থাকিব লাগে।

ডাৰ্মাটোফাইট’ছিছ ভেঁকুৰৰ দ্বাৰাও হয় আৰু ইয়াৰ লক্ষণসমূহ হ’ল চুলি সৰা আৰু ৰঙা, শুকান আৰু ৰুক্ষ ঘা। ই আন এক জুনোচিছ, ​​গতিকে ডাৰ্মাট’ফাইট’ছিছৰ সৈতে দাঁতটো চম্ভালিলে যাতে বেমাৰ নহয় তাৰ প্ৰতি সাৱধান হওক।

জন্মগত (জিনীয়) ৰোগ

কহিপ ডিছপ্লেছিয়া বা "ভৰি ফাটি যোৱা" শহাপহুৰ পোৱালিটোক আক্ৰান্ত কৰে। ইয়াৰ ফলত ৰাতিৰ মল গিলিবলৈও অসুবিধা হয়, যাৰ ফলত পুষ্টিৰ সমস্যাৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে। চোলাৰ ভুল প্ৰান্তিককৰণ প্ৰগনাথিজমৰ ফলত দাঁত অতিমাত্ৰা বৃদ্ধি পায় আৰু ই এক জিনীয় সমস্যা। খাদ্য খোৱাৰ ক্ষেত্ৰত অসুবিধা আৰু চৰম দুৰ্বলতা আনে।

পুষ্টিজনিত ৰোগ

শহাপহুৰ খাদ্যত থকা খনিজ পদাৰ্থৰ অভাৱ, মূলতঃ কেলচিয়ামৰ বাবে হোৱা ৰোগ। পোহনীয়া জন্তুটোৰ শ্ৰোণী অংগসমূহ পক্ষাঘাত হ’ব পাৰে, গতিকে জন্তুটোৰ জীৱনৰ পৰ্যায়ৰ বাবে সদায় পৰ্যাপ্ত খাদ্যৰ ব্যৱস্থা কৰক।

চম্ভালাৰ ভুলৰ বাবে হোৱা ৰোগ

চম্ভালাৰ ভুলৰ ফলত হোৱা মূল ৰোগ হ’ল প’ড’ডাৰ্মাইটিছ। পোহনীয়া জন্তুটোৱে বাস কৰা পিঞ্জৰা বা পৰিৱেশত পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাৰ অভাৱৰ বাবেই এনে হয়। ইয়াৰ ফলত পাখিত ঘাঁ হয় যিবোৰ চিকিৎসা নকৰিলে প্ৰায়ে ফোঁহা হৈ পৰে।

ট্ৰাইক’ফেজিয়া, শহাপহুৰ আন এটা সাধাৰণ বিকাৰ, য’ত প্ৰাণীটোৱে নিজৰ নোম উলিয়াই নিজৰ নোম খাবলৈ আৰম্ভ কৰে। সাধাৰণতে ই খাদ্যত ভিটামিন বা আঁহৰ অভাৱৰ লগতে মানসিক চাপ বা উদ্বেগ প্ৰতিফলিত কৰে। গৰ্ভৱতী মাইকী চৰাইয়ে নিজৰ চুলিৰে বাহ প্ৰস্তুত কৰাটো স্বাভাৱিক, কিন্তু এই ক্ষেত্ৰত তাই সেইবোৰ নাখায়।

শহাপহুৰ ৰোগৰ ভেকচিন আছেনে?

আমি কোৱাৰ দৰে ব্ৰাজিলত বৰ্তমান উপলব্ধ শহাপহুৰ বাবে একমাত্ৰ ভেকচিন হৈছে ক্লষ্ট্ৰিডিঅ’ছিছৰ বিৰুদ্ধে। অৱশ্যে আপোনাৰ লগত কথা পাতকপশু চিকিৎসকক ইয়াক প্ৰয়োগ কৰাটো প্ৰয়োজনীয় নে আপোনাৰ সৰু দাঁতটোৰ ব্যৱস্থাপনা সলনি কৰাটো প্ৰয়োজনীয় সেইটো মূল্যায়ন কৰিবলৈ। ইউৰোপ আৰু আমেৰিকাত ভাইৰাছজনিত ৰক্তক্ষৰণজনিত ৰোগ আৰু মাইক্সোমেট’ছিছৰ প্ৰতিষেধক উপলব্ধ।

আপোনাৰ শহাপহুৰ জীৱনৰ পৰ্যায় আৰু তেওঁক কেনেকৈ সম্ভৱপৰ উত্তম ৰূপত ৰাখিব পাৰি সেই বিষয়ে পশু চিকিৎসকৰ সৈতে কথা পতাটো আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুৰ প্ৰতি প্ৰেম আৰু স্বীকৃতিৰ এক অভ্যাস।

চেৰেছত আমি জানো যে আপোনাৰ সৰু বন্ধুজন কিমান বিশেষ আৰু এই সংঘটোক শক্তিশালী কৰি ৰাখিবলৈ তেওঁৰ স্বাস্থ্য কিমান অগ্ৰাধিকাৰ। গতিকে, যদি আপুনি শহাপহুৰ কোনো ৰোগৰ লক্ষণ লক্ষ্য কৰে, তেন্তে আমাৰ লগত এপইণ্টমেণ্টৰ বাবে আপোনাৰ সৰু দাঁতটো লৈ আহিব! <৩>