Πιστέψτε με, η εύρεση ενός δασκάλου που έχει να αντιμετωπίσει ένα επιθετική γάτα Στην πραγματικότητα, η επιθετικότητα είναι μία από τις συμπεριφορές που ενοχλούν περισσότερο τους κηδεμόνες αιλουροειδών.

Το συμπέρασμα προκύπτει από έρευνα του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου του Ρίο Γκράντε ντο Σουλ. 229 άτομα που ήταν υπεύθυνα για γάτες που περίμεναν για θεραπεία στο κτηνιατρείο του ιδρύματος ακούστηκαν.

Από το σύνολο, το 65% παραπονέθηκε για τις γρατζουνιές και το 61% για επεισόδια επιθετικότητας του κατοικίδιου ζώου με άλλα ζώα ή ανθρώπους.

Στην πραγματικότητα, είναι ένα κοινό αποτέλεσμα σε αρκετές εθνικές και διεθνείς μελέτες που έχουν γίνει σχετικά με τη συμπεριφορά των αιλουροειδών. Στην έρευνα της UFRGS, ζητήθηκε από τους κηδεμόνες να αναφέρουν καταστάσεις στις οποίες η γάτα επιτέθηκε σε μέλη της οικογένειας. Τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:

• Όταν χαϊδεύεται: 25%,
• Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού: 23%,
• Όταν ήταν στην αγκαλιά σας: 20%,
• Ενώ κρύβεται: 17%,
• Όταν μεταφέρεται στον κτηνίατρο: 14%.

Αλλά, τελικά, τι να κάνετε με την επιθετική γάτα Μάθετε γιατί και πώς να αντιμετωπίσετε αυτά τα ανεξέλεγκτα ζώα!

Τύποι επίθεσης από επιθετική γάτα

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που μπορούν να εξηγήσουν τη συμπεριφορά μιας επιθετικής γάτας. Για να σας βοηθήσουν να εντοπίσετε τους λόγους και να διευκολύνετε την εκπαίδευση γάτας Ακολουθούν ορισμένα παραδείγματα επιθέσεων και τι πρέπει να κάνετε για αυτές.

Επιθετικότητα λόγω πόνου και άλλων σωματικών προβλημάτων

Το πρώτο μέτρο που πρέπει να λαμβάνεται όταν αντιμετωπίζετε ένα επιθετικό αιλουροειδές είναι να επισκεφθείτε έναν κτηνίατρο για να αποκλείσετε τα φυσικά αίτια αυτής της συμπεριφοράς. Τα αίτια αυτά είναι παράγοντες που ισχύουν ακόμη και αν πιστεύεται ότι η συμπεριφορά συνδέεται περισσότερο με το φόβο ή το παιχνίδι.

Οι πόνοι των αρθρώσεων, της σπονδυλικής στήλης, του στόματος, των αυτιών και της κοιλιάς, καθώς και οι ενδοκρινικές αλλοιώσεις -κυρίως ο υπερθυρεοειδισμός- αποτελούν τους φυσικούς παράγοντες. Σε αυτούς προστίθενται οι νευρολογικές αλλοιώσεις που προκαλούνται από εκφυλισμό - γεροντική άνοια-, λοιμώξεις - FIP, FIV, FeLV, τοξοπλάσμωση κ.λπ.- ή όγκους στον εγκέφαλο.

Αφού αποκλειστούν αυτές οι πιθανές αιτίες της επιθετικότητας, η διαβούλευση θα πρέπει να κατευθυνθεί προς την κατανόηση της ζωής του πολύ επιθετική γάτα Ετοιμαστείτε λοιπόν για ένα πραγματικό ερωτηματολόγιο σχετικά με τη ρουτίνα της γατούλας σας από τη στιγμή που εισήχθη στο οικογενειακό περιβάλλον.

Επιθετικότητα που προκαλείται από την αγκαλιά

Στην επιθετικότητα που προκαλείται από το χάιδεμα, η γάτα χαϊδεύεται στην αγκαλιά και ξαφνικά γρατζουνάει ή δαγκώνει το άτομο.

Η επίθεση μπορεί να χαρακτηρίζεται από ένα μόνο αδύναμο δάγκωμα ή πολλαπλά έντονα δαγκώματα. Η γάτα στη συνέχεια πηδάει, τρέχει για μια μικρή απόσταση και αρχίζει να γλείφεται.

Τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς είναι ακόμη αμφιλεγόμενα, αλλά υπάρχουν ορισμένες υποθέσεις που προσπαθούν να την εξηγήσουν:

• Κατώτατο όριο ανοχής : του αρέσει το χάδι, αλλά στη συνέχεια το χάδι ξεπερνά ένα ορισμένο όριο της άδειας του ζώου,
• Ανεπιθύμητες περιοχές : το χάδι έγινε σε μια περιοχή που δεν αρέσει στο ζώο, όπως το κεφάλι και ο λαιμός,
• Αίσθηση ελέγχου Το αιλουροειδές προσπαθεί να ελέγξει την προσοχή του υπεύθυνου,
• Ύπνος και ξαφνικό ξύπνημα Όταν το κατοικίδιο ζώο ξυπνάει, νομίζει ότι είναι περιορισμένο και προσπαθεί να ξεφύγει.

Υπάρχουν πολλές υποθέσεις που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε πώς δαμάζοντας μια γάτα Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες γρήγορες λύσεις για αυτές τις καταστάσεις.

Στις τρεις πρώτες περιπτώσεις, παρατηρήστε τα σήματα του σώματος της γατούλας κατά τη διάρκεια του χαϊδέματος και σταματήστε το χάιδεμα αν παρατηρήσετε απόρριψη και επιβραβεύστε την που δέχτηκε την ευχαρίστηση. Αν νυστάξει, απλά σταματήστε το χάιδεμα.

Σε κάθε περίπτωση, μην αντιδράσετε ποτέ με εκρηκτικό τρόπο σε περίπτωση επίθεσης. Το ιδανικό είναι να αγνοήσετε το αιλουροειδές ή να ανταλλάξετε τα χάδια με άλλη μορφή αλληλεπίδρασης με λιγότερη σωματική επαφή.

Επίθεση κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού

Είναι πολύ συχνές μεταξύ γατάκια και νεαρών γατών. Επιπλέον, είναι συχνές σε γάτες που έχουν απογαλακτιστεί νωρίς ή δεν έχουν συνομήλικους. Αυτό συμβαίνει επειδή τα άτομα αυτά καταλήγουν να μην έχουν την ευκαιρία να κατανοήσουν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.

Η καλύτερη εναλλακτική λύση για να δοκιμάσετε εκπαίδευση γατών με αυτό το πρόβλημα είναι να μην ενθαρρύνουμε το κυνήγι- όχι μόνο επειδή είναι σύνηθες να ενδιαφέρονται να κυνηγήσουν χέρια, πόδια ή τις άκρες των ρούχων.

Μπορεί να τους γίνει λεκτική επίπληξη, αλλά αυτό πρέπει να γίνει αμέσως και σε ένταση που δεν κάνει το ζώο να φοβηθεί. Ένας δυνατός ήχος - όπως για παράδειγμα ένα κονσερβοκούτι που ρίχνει κέρματα - είναι μια καλή συμβουλή για το πώς να εξημέρωση μιας θυμωμένης γάτας !

Επίθεση από φόβο

Επιστρέφοντας στην έρευνα, το 17% των κηδεμόνων συνέδεσε τα επεισόδια επιθετικότητας με στιγμές που η γάτα προσπαθεί να κρυφτεί. Ένα άλλο 14% ανέφερε επισκέψεις στον κτηνίατρο. Τα στοιχεία αυτά μπορεί να υποδηλώνουν ότι οι επιθέσεις υποκινούνται από φόβο.

Γενικά, των επιθέσεων αυτού του τύπου προηγούνται προσπάθειες φυγής και στάσεις του σώματος χαρακτηριστικές του φόβου.

Η επίλυση αυτού του προβλήματος απαιτεί υπομονή: σταδιακά, με σύντομες, καθημερινές ασκήσεις, η τρομακτική κατάσταση πρέπει να συνδεθεί με μια θετική ανταμοιβή. Αυτό είναι που ονομάζεται απευαισθητοποίηση και αντενδυνάμωση.

Επανακατευθυνόμενη επιθετικότητα ή χωρίς καθορισμένη αιτία

Τέλος, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η έρευνα σχετικά με την επιθετική γάτα δεν οδηγεί σε καμία απάντηση. Πρόκειται για υποκειμενικούς παράγοντες όπως μυρωδιές, σκιές ή ακόμη και αντανακλάσεις.

Πρόκειται για καταστάσεις στις οποίες χρησιμοποιούμε συχνότερα κάποιο είδος φαρμακευτικής αγωγής. Επιπλέον, εργαζόμαστε με τον περιβαλλοντικό εμπλουτισμό και τους διαχυτήρες φερομόνης. Φυσικά, αυτό εκπαίδευση για γάτες συμβαίνει μόνο αφού αποκλειστούν όλες οι άλλες πιθανές εξηγήσεις για την επιθετικότητα.

Πώς να αποτρέψετε μια επιθετική γάτα

Ο καλύτερος τρόπος για την πρόληψη της επιθετικότητας και σχεδόν όλων των προβλημάτων υγείας των ζώων είναι η ενημέρωση.

Επομένως, προσέξτε για σημάδια φόβου και άγχους, ιδίως παρατηρώντας τη στάση του σώματος του κατοικίδιου ζώου. Πρόκειται για χαρακτηριστικά όπως η θέση των αυτιών, οι κινήσεις της ουράς, οι εκφράσεις του προσώπου και οι φωνές.

Τέλος, αποφύγετε τις ξαφνικές αλλαγές στη ρουτίνα του κατοικίδιου ζώου και βεβαιωθείτε ότι το περιβάλλον δεν είναι μονότονο. Εν ολίγοις: θυμηθείτε πώς θα ζούσε η γάτα αν ήταν ελεύθερη και προσπαθήστε να της προσφέρετε τις πιο φυσικές και υγιείς συνθήκες.

Έχετε παρατηρήσει ότι η γάτα σας είναι επιθετική ή παρουσιάζει κάποια περίεργη συμπεριφορά; Μην ξεχάσετε να την πάτε για μια συμβουλή σε έναν ειδικό. Στο Κτηνιατρικό Κέντρο Σερρών, το κατοικίδιο έχει τη φροντίδα για να γίνει και πάλι καλά. Αναζητήστε την πλησιέστερη μονάδα!