မင်းရဲ့အမွေးတွေက စိတ်မကောင်း ဖြစ်နိုင်ခြေရှိလား။ ဤသည်မှာ ကုသမှုအကန့်အသတ်ရှိသော ဗိုင်းရပ်စ်ရောဂါဖြစ်သည်။ ခွေးရဲ့အသက်ကို ကယ်တင်ဖို့ဆိုတာ အမြဲတမ်း မဖြစ်နိုင်ပါဘူး။ ထို့အပြင် အချို့မှာ ပျောက်ကင်းပြီးသည့်တိုင် နောက်ဆက်တွဲ လက္ခဏာများရှိသည်။ မင်းရဲ့သံသယတွေကို ယူပြီး မင်းအိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ကို ဘယ်လိုကာကွယ်ရမလဲဆိုတာ ကြည့်လိုက်ပါ။

ဘယ်အရာတွေက စိတ်ဆိုးစေသလဲ၊ ဘယ်လိုကူးစက်သလဲ။

ရောဂါသည် Paramyxoviridae နှင့် Morbillivirus genus တို့နှင့် သက်ဆိုင်သည့် distemper virus ကြောင့်ဖြစ်သည်။ Transmission က လွယ်ပါတယ်။ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန် ဖျားနာနိုင်စေရန်အတွက် ရောဂါပိုးရှိသော တိရစ္ဆာန်၏ လျှို့ ဝှက်များနှင့်/သို့မဟုတ် စွန့်ထုတ်မှုများနှင့် ထိတွေ့ရန် ကျန်းမာပြီး ကာကွယ်ဆေးမထိုးရသေးသော အမွေးများ လိုအပ်ပါသည်။

ထို့ကြောင့်၊ ဥပမာ၊ ကစားစရာများ၊ ပန်းကန်များနှင့် မျှဝေထားသော သောက်ရေစမ်းများကဲ့သို့သော fomites များမှတဆင့် ကူးစက်ခြင်းသည် သာမာန်ဖြစ်သည်။ ဤနည်းအားဖြင့် ခွေးဂေဟာတစ်ခုတွင် နေထိုင်သော တိရိစ္ဆာန်များ ကူးစက်ခံရသောအခါ တစ်နေရာတည်းတွင် နေထိုင်သော အခြားတိရစ္ဆာန်များ ဖျားနာရန် အလားအလာ အလွန်များပါသည်။

ထို့အပြင် လူများသည် လက်ကိုမဆေးဘဲ ကိုင်တွယ်ခြင်းဖြင့် ခွေးတစ်ကောင်မှ အခြားသို့ ဗိုင်းရပ်စ်ကို သယ်ဆောင်နိုင်သည်။ canine distemper ကို ဖြစ်စေသော သေးငယ်သော ဇီဝရုပ်များသည် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် အချိန်ကြာမြင့်စွာ ရှင်သန်နေပြီး အပူချိန် သုညအောက်ကို ပံ့ပိုးပေးသည် ဟု မပြောလိုပါ။

တစ်ဖက်တွင်၊ အပူချိန် 60 ဒီဂရီ စင်တီဂရိတ်နှင့် ထိတွေ့သောအခါ ပျက်စီးသွားပါသည်။ ထို့အပြင်၊ ဥပမာအားဖြင့် ဖော်မလင်ဖျော်ရည်ကဲ့သို့သော အချို့သော ထုတ်ကုန်များဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို ပိုးသတ်ခြင်း၊ဗိုင်းရပ်စ်ကိုဖယ်ရှားပေးသည်။

စိတ်တိုခြင်း၏ လက်တွေ့လက္ခဏာများ

စိတ်ဝေဒနာသည် လက္ခဏာများ ရှိပြီး အစပိုင်းတွင် အခြားရောဂါများနှင့် ရောထွေးသွားနိုင်သည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် အာရုံကြောစနစ်ရှိ ဗိုင်းရပ်စ်၏ လုပ်ဆောင်ချက် လက္ခဏာများ ပေါ်လာရန် ရက်အနည်းငယ် ကြာနိုင်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် စိတ်တိုခြင်း၏ လက္ခဏာများကြားတွင်၊

• အားနည်းခြင်း၊
• အစာစားချင်စိတ်ကို လျှော့ချခြင်း၊
• နှာခေါင်းနှင့် မျက်လုံးများထွက်ခြင်း၊
• အသက်ရှုကျပ်ခြင်း၊
• အော့အန်ခြင်းနှင့် ဝမ်းလျှောခြင်း၊
• myoclonus (အချို့သော ကြွက်သားအုပ်စုများ၏ အလိုအလျောက် ကျုံ့ခြင်း);
• တက်ခြင်း၊
• လမ်းလျှောက်အခက်အခဲ၊
• ပိုထူပြီး ပိုကြမ်းသော pads နှင့် muzzle။

Canine distemper ကုသမှု

အဖျားရောဂါသည် အမျိုးမျိုးသော ကုသမှု ရှိပြီး၊ ပြသထားသည့် လက္ခဏာများနှင့်အညီ တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာမှ ဆေးဝါးရွေးချယ်မှုကို ဆောင်ရွက်ပေးပါမည်။ ရောဂါတိုးတက်မှု။ ဥပမာအားဖြင့်၊ အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်သည် ရောဂါအစတွင် အသုံးပြုနိုင်သည့် သွေးရည်ကြည် (immunoglobulin) ရှိသည်။

ထို့အပြင်၊ ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်များသည် အခွင့်အရေးသမား ဘက်တီးရီးယားများ၏ လုပ်ဆောင်ချက်ကို တားဆီးရန် ပဋိဇီဝဆေးကုထုံးကို ညွှန်းလေ့ရှိပါသည်။ ပိုးသတ်ဆေး၊ ပိုးသတ်ဆေးများကို ညွှန်ပြပြီး အရည်ကုထုံးခံယူရန် တိရစ္ဆာန်ကိုပင် ဝန်ခံနိုင်ခြေလည်းရှိပါသည်။

အတိုချုပ်ပြောရလျှင် ဤအဆင့်တွင် အရေးကြီးဆုံးအချက်မှာ လူနာအတွက် အာဟာရနှင့် ရေဓါတ်ကို သေချာစေရန် သမားတော်အတွက်ဖြစ်သည်။ အာဟာရဖြည့်စရာမလိုဘဲ ရေဓာတ်ဖြည့်ပေးတယ်။ကျူးကျော်သူများကို တိုက်ခိုက်ရန် စွမ်းအင်ကို သုံးစွဲပါ၊ စိတ်တိုနေသော ခွေးသည် ပြန်လည်ကောင်းမွန်ရန် ပိုမိုကောင်းမွန်သော အခွင့်အလမ်းရှိသည်။

အဖျားကို ပျောက်ကင်းအောင်ကုသနိုင်သည် ၊ သို့သော် အမြဲတမ်းမဖြစ်နိုင်ပါ။ မကြာခဏဆိုသလို၊ ရှင်သန်နေသော အမွေးအမှင်များသည် ဥပမာအားဖြင့် ကြွက်သားများကျုံ့သွားခြင်းကဲ့သို့သော နောက်ဆက်တွဲဆိုးကျိုးများနှင့် ကျန်ရစ်သည်။ ဤကိစ္စများတွင် အပ်စိုက်ကုထုံးကို ညွှန်ပြနိုင်ပြီး အများအားဖြင့် ရလဒ်ကောင်းများပေးကာ နောက်ဆက်တွဲများကို လျော့ကျစေပြီး ဘဝအရည်အသွေးကို မြှင့်တင်ပေးသည်။

မင်းရဲ့မွေးရာပါသူငယ်ချင်းကို ဘယ်လိုကာကွယ်ရမလဲ

အခုမင်း စိတ်ဆိုးတာက နဲ့ ရောဂါဘယ်လောက်အန္တရာယ်ရှိနိုင်တယ်ဆိုတာ မင်းသိပြီဆိုတာနဲ့ မင်းရဲ့သားမွေးသူငယ်ချင်းကို ကာကွယ်ဖို့စဉ်းစားဖို့ လိုတယ်။ ရှေးခေတ်ခွေးကလေး ကာကွယ်ဆေးထိုးပြီးနောက် နှစ်အလိုက် အားဖြည့်ဆေးထိုးခြင်းသည် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းဖြစ်သည်။

စိတ်တိုခြင်းကို ကာကွယ်ရန် ကာကွယ်ဆေးများသည် အဘယ်နည်း။

များပြားလှသော ကာကွယ်ဆေးအားလုံး (V2၊ V6၊ V8၊ V10၊ V12 နှင့် V14) သည် စိတ်ပူပန်ခြင်းကို ကာကွယ်ပေးသည်။ ကာကွယ်ဆေးသည် ဗိုင်းရပ်စ်နှင့် ဘက်တီးရီးယားရောဂါ မည်မျှရှိသည်ကို ညွှန်ပြပြီး စိတ်တိုခြင်းသည် ၎င်းတို့ထဲမှ တစ်ခုဖြစ်သည်။

အကောင်းဆုံးမှာ ခွေးအသက် ခြောက်ပတ်ခန့်တွင် ပထမဆေးကို ထိုးရန်ဖြစ်သည်။ ကာကွယ်ဆေးကို သုံးကြိမ် သို့မဟုတ် လေးပတ်တစ်ကြိမ် ထပ်လုပ်ပါ။ တိရိစ္ဆာန်၏ကိုယ်ခံစွမ်းအားသည် ရင့်ကျက်နေပြီဖြစ်သော ၁၄ ပတ်မှ ၁၆ ပတ်အတွင်း နောက်ဆုံးတစ်မျိုးကို လိမ်းသင့်သည်။

ထို့ကြောင့်၊ ခွေးကလေးများကို ကာကွယ်ဆေး တတိယထိုးပြီးမှသာ ကာကွယ်နိုင်သည်။ အဲဒီမတိုင်ခင် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်ကို တခြားတိရိစ္ဆာန်တွေနဲ့ ထိတွေ့ခွင့်မပြုပါနဲ့။ ထို့နောက် အရွယ်ရောက်ပြီးသော ခွေးများအတွက် ဆေးပမာဏကို ထပ်ခါတလဲလဲ ပြုလုပ်ပါ။နှစ်စဉ်ကာကွယ်ဆေး။ ကြောင်များနှင့် လူများကို ဒေါသကြီးသော ဗိုင်းရပ်စ်ကြောင့် မကူးစက်ပါ။

ကျွန်ုပ်၏ခွေးကို ကာကွယ်ဆေးများကသာ ကာကွယ်မလား။

ဟုတ်ပါတယ်၊ ကာကွယ်ဆေးက 100% အကာအကွယ် အာမခံချက်မရှိပါဘူး။ သို့သော် ကာကွယ်ဆေးများသည် အလွန်မြင့်မားသော ကာကွယ်မှုအဆင့်ကို ရရှိနိုင်သည်။ ထို့အပြင်၊ ဒေါသမထွက်စေရန် (တစ်ခုတည်းသောတစ်ခုတည်းနီးပါး) သည် အမွေးနုများကို ကာကွယ်ရန် အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းဖြစ်သေးသည်။

ထို့ကြောင့် သင့်သူငယ်ချင်း၏ ကာကွယ်ဆေးထိုးစာအုပ်ကို ခေတ်မီအောင်ထားရန် မမေ့ပါနှင့်။ ၎င်းကိုကာကွယ်ရန်၊ တိရစ္ဆာန်၏ကျန်းမာရေးကို ပုံမှန်အကဲဖြတ်မှုများပြုလုပ်ပါ။ မင်းအတွက် အနီးဆုံး Seres တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဌာနနဲ့ အမွေးထူတာကို ရှာကြည့်လိုက်ပါ။