Wat is het zwemhondensyndroom?

Herman Garcia 02-10-2023
Herman Garcia

A zwemhondensyndroom kan ook bekend staan onder andere namen, zoals spreidbeen Het is een verandering van het bewegingsapparaat die de ontwikkeling van de behaarde rassen beïnvloedt. Ken de rassen die er meer vatbaar voor zijn en de behandelingsalternatieven.

Zie ook: Kattenogenblik: leer meer over je kat

Waarom heeft de hond het zwemmershondensyndroom?

A myofibrillaire hypoplasie is een spier- en skeletaandoening die vooral de schouderbanden en de heupgewrichten aantast. Het kan zowel gezelschaps- als productiedieren treffen, zoals pluimvee en varkens.

Wanneer het dier is aangetast, vertoont het een hyperextensie van de gewrichten en kan het uiteindelijk zijn eigen lichaam niet meer ondersteunen. Als het zich probeert te verplaatsen, heeft het daarom zijn poten gestrekt en lijkt het te zwemmen. Daarom heeft de ziekte deze naam gekregen.

Omdat het de ontwikkeling van het dier beïnvloedt, kan de oppasser al in de eerste levensweken merken dat de harige problemen heeft. Maar waarom treedt het zwemmershondensyndroom op? Eigenlijk is er nog steeds geen vastgestelde oorzaak. Onderzoeken wijzen er echter op dat het verband kan houden met:

  • Genetische oorsprong;
  • Hyperproteïnediëten aangeboden aan de teef tijdens de dracht,
  • Inname van schimmeltoxine tijdens de zwangerschap.

Rassen die last kunnen hebben van het syndroom

Ongeacht het ras van de harige, kan elke hond worden getroffen door het syndroom van de hond zwemmer. Daarom kan het gebeuren om geboren te worden, zelfs een dier zonder gedefinieerde ras met de ziekte. Echter, de casuïstiek in sommige rassen heeft de neiging om hoger te zijn. Ze zijn:

  • Cocker Spaniel;
  • Engelse Bulldog;
  • Franse Bulldog;
  • Basset Hound;
  • Teckel;
  • Labrador;
  • Poedel;
  • Teckel;
  • Mopshond,
  • Shih Tzu;
  • Golden Retriever;
  • Yorkshire Terrier.

Bovendien hebben dieren met kortere ledematen meer kans om getroffen te worden. En dan hebben we het er nog niet over dat vrouwtjes die bevallen zijn puppy's Dragers van het zwemmershondensyndroom hebben eenmaal meer kans op nieuwe nesten met het syndroom.

Zie ook: Plotselinge verlamming bij puppy's: leer meer over de oorzaken

Klinische symptomen

De belangrijkste verandering die de oppasser zal opmerken, is dat de puppy moeite heeft met bewegen en niet loopt zoals de anderen in het nest. Bovendien kan hij ook niet stilstaan en al snel gaan de pootjes openstaan. Dit maakt het vaak moeilijk om mee te dingen naar voedsel. Enkele van de tekenen zijn dus:

  • Niet in staat om rechtop te staan;
  • Gewichtsverlies en zwakte;
  • Incoördinatie van bewegingen;
  • O zwemmende hond met zijn buik de grond raakt;
  • Hyperextensie van de ledematen ( hond met scheve voorpoten );
  • Bewegingen die lijken op zwemmen wanneer je je probeert te verplaatsen;
  • Aanwezigheid van verwondingen in de buikstreek door kruipen;
  • Moeite met ademhalen,
  • Moeite met ontlasten.

Diagnose en behandeling

Als de verzorger een van de bovenstaande klinische symptomen opmerkt, moet hij/zij met de vacht naar de dierenarts gaan. In de kliniek kan hij/zij het dier onderzoeken en vaak om een röntgenfoto vragen. Dit zal helpen om de ziekte te controleren en het beste behandelingsprotocol vast te stellen.

Over het algemeen is fysiotherapie in bijna alle gevallen aangewezen. De rest van de behandeling kan echter variëren afhankelijk van de toestand van de puppy. In de meeste gevallen wordt het gebruik van verband aanbevolen.

Er zijn twee manieren om het te plaatsen: in 8 of in manchetformaat. De arts-dierenarts zal de beste keuze maken, afhankelijk van de moeilijkheidsgraad van het huisdier met het zwemhondensyndroom.

Deze Zwemhondenverband Het kan worden gedaan met plakband en zal het dier helpen om de positie van zijn poten te behouden tijdens het lopen. Daarnaast kan de professional de aanvulling van vitaminen aangeven en de opvoeder begeleiden om goed op het gewicht van het huisdier te letten.

Immers, als het huisdier met het zwemhondensyndroom overgewicht krijgt, kan de situatie ingewikkeld worden. Daarom moet de voedingscontrole zorgvuldig worden uitgevoerd. Tot slot is het interessant om een antislipvloer te leggen op de plek waar het dier verblijft, om te voorkomen dat hij uitglijdt.

Net zo belangrijk als deze gewrichten, moeten de poten van je harige perfect zijn om goed te kunnen lopen. Weet jij alles over hondenpoten? Bekijk de curiosa over hondenpoten!

Herman Garcia

Herman Garcia is een dierenarts met meer dan 20 jaar ervaring in het vak. Hij studeerde af met een graad in diergeneeskunde aan de University of California, Davis. Na zijn afstuderen werkte hij in verschillende dierenklinieken voordat hij zijn eigen praktijk begon in Zuid-Californië. Herman heeft een passie voor het helpen van dieren en het onderwijzen van eigenaren van gezelschapsdieren over de juiste verzorging en voeding. Hij is ook een frequente spreker over diergezondheidsonderwerpen op lokale scholen en gemeenschapsevenementen. In zijn vrije tijd houdt Herman van wandelen, kamperen en tijd doorbrengen met zijn gezin en huisdieren. Hij is verheugd om zijn kennis en ervaring te delen met de lezers van de blog van het Veterinair Centrum.