Czy wiesz, że cipki mogą cierpieć na kilka chorób układu oddechowego? Jedną z nich jest kaliciwirus kotów (Dobrą wiadomością jest to, że można jej uniknąć. Dowiedz się więcej o tej chorobie i dowiedz się, jak chronić swojego kota.

Co to jest kaliciwirus kotów?

Jest to bardzo zaraźliwa choroba, która może dotknąć koty w każdym wieku. kaliciwirus u kotów Jest wywoływana przez wirus RNA, kaliciwirus, który jest bardzo odporny. Po zakażeniu kot może wykazywać objawy ze strony układu oddechowego i pokarmowego. W niektórych przypadkach występują również zmiany oczne.

Chociaż leczenie jest możliwe i zwykle udaje się je wyleczyć, gdy właściciel nie zwraca należytej uwagi na sytuację, zwierzę może umrzeć z powodu kaliciwirusa kotów. Zwykle dzieje się tak głównie wtedy, gdy dana osoba zbyt długo zwleka z zabraniem zwierzęcia na badanie i podanie leków.

Kiedy tak się dzieje, choroba ewoluuje, kot traci warunki do reagowania, a sytuacja ma tendencję do pogarszania się. Nie wspominając już o tym, że kaliciwirus często nie jest jedynym czynnikiem zakaźnym.

Istnieje kilka przypadków, w których obok obrazu FCV występują inne organizmy chorobotwórcze, w tym FHV-1, Chlamydophila felis e Mycoplasma spp W takim przypadku uszkodzenia są jeszcze większe, a objawy kliniczne bardziej zróżnicowane.

Przenoszenie kaliciwirozy kotów

Ogólnie rzecz biorąc, zwierzę zaraża się poprzez kontakt z innym kotem, który jest nosicielem kaliciwirusa. Do transmisji może dojść nawet wtedy, gdy u zwierzęcia będącego nosicielem nie rozwinęły się jeszcze objawy kliniczne. Zwykle dochodzi do tego poprzez wdychanie aerozoli lub kontakt ze śliną drugiego kota.

Tak więc, jeśli dana osoba ma w domu więcej niż jedno zwierzę, a u jednego z nich zdiagnozowano kaliciwirus Ponadto konieczne jest zachowanie ostrożności i oddzielenie zabawek i pojemników na żywność, aby uniknąć przenoszenia wirusa.

Objawy kliniczne choroby

Początkowe objawy kaliciwirozy mogą być bardzo podobne do objawów grypy, z postępującym pogorszeniem:

• Kaszel;
• Kichanie;
• Katar;
• Gorączka;
• Biegunka;
• Letarg;
• Bezczynność;
• Choroby oczu, takie jak zapalenie spojówek;
• Zapalenie dziąseł z obecnością lub bez obecności wrzodów,
• Urazy jamy ustnej i pyska oraz wynikające z nich trudności w karmieniu.

Jeśli na początku opiekun widzi tylko kichający kot Ważne jest, aby wiedzieć, że kaliciwiroza kotów może przekształcić się w zapalenie płuc.

Ponadto w niektórych przypadkach dochodzi do ogólnoustrojowego rozprzestrzeniania się choroby, co może skutkować zapaleniem stawów i powodować ból oraz chromanie. Dzieje się tak, ponieważ wewnątrz stawów odkładają się kompleksy utworzone przez wirusa i przeciwciała.

Leczenie kaliciwirozy kotów

Nie ma konkretnego leku na tę chorobę. Lekarz weterynarii oceni sytuację i wskaże leki, które kontrolują objawy kliniczne kaliciwirusa kotów. Można więc powiedzieć, że jest to leczenie wspomagające.

Ogólnie rzecz biorąc, specjaliści przepisują antybiotyki i leki przeciwgorączkowe oraz inne leki pomagające kontrolować inne objawy kliniczne, takie jak na przykład krople do oczu i maści.

Wreszcie, karmienie kotka również zasługuje na uwagę. Musi być zrównoważony i wiele razy może być wskazane podawanie multiwitamin. Będzie to w dużej mierze zależeć od warunków żywieniowych zwierzaka. W końcu musi być zdrowy, aby organizm mógł zareagować i wygrać z wirusem.

Koty w każdym wieku, każdej wielkości i każdej rasy mogą zachorować na kaliciwirozę.

Jak uniknąć kaliciwirusa kotów?

Głównym sposobem zapobiegania kaliciwirozie u kotów jest upewnienie się, że kot jest zaszczepiony. Ogólnie rzecz biorąc, koty powinny być szczepione jako kocięta, aby temu zapobiec:

• Kaliciwirus kotów (FCV);
• Wirus panleukopenii kotów (FPV);
• Herpeswirus kotów (FHV-1),
• Wirus wścieklizny (RV).

Szczenięta nadal otrzymują szczepionkę przypominającą, która zostanie przepisana przez lekarza weterynarii. Następnie ważne jest, aby opiekun rygorystycznie przestrzegał kalendarza szczepień i zabierał zwierzę na coroczne szczepienia przypominające.

Zasadniczo pierwszą szczepionkę podaje się, gdy kot ma od siedmiu do dziewięciu tygodni, ale weterynarz może dostosować protokół do każdego przypadku.

Chociaż choroby układu oddechowego są powszechne u kotów, nie są one jedynymi komplikacjami, które mogą utrudnić życie kociętom. Czasami zwykły fakt, że zwierzę sika nie tam, gdzie powinno, może wskazywać na problem zdrowotny. Dowiedz się więcej!