Hondsdolheid word beskou as 'n antroposoönose (siektes spesifiek vir diere wat na mense oorgedra word) en kan wesens van verskeie spesies affekteer. Daarom, as die katjie nie ingeënt is nie, is dit vatbaar om besmet te word. Met dit in gedagte, leer oor die kliniese tekens van kwaai kat en kyk hoe om te verhoed dat jou troeteldier siek word.

Kwaai kat: wat veroorsaak die siekte?

Kathondsdolheid is 'n virussiekte wat veroorsaak word deur 'n Lyssavirus van die Rhabdoviridae-familie. Die virus wat die kat met hondsdolheid aantas, is dieselfde wat die siekte by onder meer mense, honde, koeie, varke veroorsaak.

Daarom is hondsdolheidbeheer 'n openbare gesondheidskwessie. Nie alle mense is egter versigtig nie. Honde, katte en selfs mense sterf steeds in Brasilië weens die virus. Sodra dit besmet is, vrek die dier en kan dit steeds die siekte na ander individue oordra.

Dit is moontlik omdat virale oordrag hoofsaaklik plaasvind wanneer 'n siek dier 'n gesonde persoon of dier byt. As 'n gesonde individu 'n wond het en met bloed of speeksel met die virus in aanraking kom, kan hy besmet raak.

In die geval van katte, benewens die risiko om deur ander katte of besmette honde gebyt te word, is hulle geneig om te jag. Tydens hierdie avonture kan hulle uiteindelik beseer word of kontak met 'n siek dier hê. Daar is ook 'n risiko van infeksie deurskrape, lek van slymvliese of kontak met speeksel.

Dit is die beste om hulle te beskerm. Sodra die dier besmet is, kan die eerste tekens immers tot maande neem om te verskyn. Dit sal alles afhang van die grootte van die katjie, die hoeveelheid virus waaraan dit blootgestel is en die plek van die byt.

Kliniese tekens

Nadat die dier besmet is, kan dit etlike maande verloop sonder enige van die simptome van 'n hondsdol kat . Gevolglik is dit geneig om veranderinge in gedrag aan te bied. Troeteldier kan rusteloos, moeg word, opgooi en sukkel om te voed.

Daarna raak die katjie geïrriteerd en is geneig om meer aggressief te raak, byt en selfs die eienaar aan te val. Op hierdie stadium is dit ook moontlik om veranderinge op te let soos:

• Abnormale miaau;
• Koors;
• Verlies aan eetlus;
• Vermindering of afwesigheid van ooglidreflekse;
• Oormatige speekselafskeiding;
• Gesakte kakebeen;
• Fotofobie;
• Disoriëntasie en ambulasie;
• Stuiptrekkings;
• Spasmas en bewing,
• Skynbare afkeer van water.

Die siekte vorder, en algemene verlamming kan in die kat se liggaam waargeneem word. Die ideale ding is dat hy op hierdie stadium reeds in isolasie by die soönosesentrum of by 'n veeartsenykundige hospitaal is. Dit kan dus veilig gemonitor en behandel word, sodat die lyding verminder word en niemand anders geraak word nie.

Diagnose

Baie mense het die volgende vraag: “ Hoe om te weet of my kat hondsdolheid is ?”. Trouens, net die veearts sal die dier kan evalueer en identifiseer of dit 'n geval van 'n hondsdol kat is of nie.

Alhoewel die hondsdolheidvirus die senuweestelsel aantas en veroorsaak dat die dier simptome van die siekte hondsdolheid by katte vertoon, wat maklik opgemerk word, kan dit verwar word met die tekens van ander siektes .

Daar is immers verskeie wat senuweetekens tot gevolg het, en die professionele persoon sal 'n reeks neurologiese ondersoeke moet uitvoer voordat die diagnose gedefinieer word. Verder word die definitiewe diagnose eers na die dood gemaak.

Tydens die nekropsie word die bestaan ​​van Negri-liggaampies ondersoek. Hulle kan binne die senuweeselle gesien word en dui aan dat die dood deur die hondsdolheidvirus veroorsaak is.

Voorkoming

Die beste manier om nie 'n kat met hondsdolheid te sien nie, is om sy inentings op datum te hou. Alhoewel die veearts die persoon is wat in staat sal wees om te definieer op hoeveel maande die kat teen hondsdolheid ingeënt kan word , word dit oor die algemeen op 4 maande ouderdom toegedien.

Daarna is dit baie belangrik dat die kat 'n jaarlikse booster van hierdie en ander entstowwe ontvang. Kyk hoe werk dit.