কপৌটো অতি বুদ্ধিমান, আনন্দময় আৰু চঞ্চল চৰাই, যিয়ে ঘৰৰ মানুহ আৰু জীৱ-জন্তুৰ লগত বহুত যোগাযোগ কৰে। ৰোগী কপৌ এটা নিস্তব্ধ, ভয় খাই খেলিব নিবিচাৰে, ঘৰখন নিস্তব্ধ আৰু নিৰ্জীৱ হৈ পৰে।

কপৌবোৰ বুদ্ধিমত্তা, ৰঙীন ডাল আৰু মানুহৰ শব্দ আৰু হাস্যকৰ শব্দ অনুকৰণ কৰাৰ ক্ষমতাৰ বাবে অতি লোভনীয় চৰাই। সেয়েহে বন্দী অৱস্থাত সংগী প্ৰাণী হিচাপে ইহঁত সাধাৰণ।

যিহেতু ব্ৰাজিলৰ ঘৰত এতিয়াও অধিকাংশ কপৌ পশু সৰবৰাহৰ পৰা আহে, সেয়েহে বহু টিউটৰে চৰাইটোৰ সঠিক ব্যৱস্থাপনাৰ বাবে পশু চিকিৎসাৰ যত্ন লোৱা নাই।

ইয়াৰ লগে লগে কপৌটোক কেনেকৈ ভালদৰে যত্ন ল’ব লাগে নাই। কাকতলীয়াকৈ ক’বলৈ গ’লে এই নিৰ্দেশনাৰ অভাৱৰ ফলত অসংখ্য পৰিণতিৰ সৃষ্টি হয়, বিশেষকৈ পুষ্টি আৰু আচৰণৰ পৰিৱৰ্তন, যিবোৰ গুৰুতৰ হ’ব পাৰে আৰু চৰাইটোক অসুস্থ কৰি তুলিব পাৰে।

পুষ্টি ব্যৱস্থাপনা

ঐতিহাসিকভাৱে প্ৰজন্মৰ পৰা প্ৰজন্মলৈ কপৌৱে বীজ, মূলতঃ সূৰ্য্যমুখীৰ গুটি খায়। এই ধৰণৰ খাদ্যত অধিক পৰিমাণৰ চৰ্বি আৰু কাৰ্বহাইড্ৰেট থাকে, ইয়াৰ উপৰিও অতি কম পৰিমাণৰ ভিটামিন এ আৰু খনিজ পদাৰ্থ থাকে।

ইয়াৰ উপৰিও চৰাইটোৱে টিউটৰৰ দৰে একে খাদ্য খোৱাটো সাধাৰণ কথা: কেক, কফি, ৰুটি আৰু মাখন, চাউল আৰু বীন, ফ্ৰেঞ্চ ফ্ৰাই আৰু মানুহে আগবঢ়োৱা আন যিকোনো বস্তু। ইয়াৰ ফলত কপৌৰ মেদবহুলতা আৰু...যকৃতত চৰ্বি জমা হোৱা, যিটো অৱস্থাক হেপাটিক লিপিড’ছিছ বুলি জনা যায়।

হেপাটিক লিপিড’ছিছ

এই ৰোগ দীৰ্ঘদিনীয়া, অৰ্থাৎ ইয়াক আৰম্ভ হ’বলৈ আৰু ক্লিনিকেল লক্ষণ দেখুৱাবলৈ সময় লাগে। সেয়ে ইহঁত দেখা দিলে ইতিমধ্যে চৰাইটো বহুদিন ধৰি অসুস্থ হৈ আছে আৰু দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে বেছিভাগ ৰোগীয়ে এই ৰোগত আক্ৰান্ত হৈ মৃত্যুবৰণ কৰে।

যকৃতৰ লিপিড’ছিছৰ লক্ষণসমূহ হ’ল যকৃত বৃদ্ধি হোৱা, তিতা দেখা পাখি, ডায়েৰিয়া, বমি, অত্যধিক ঠোঁট আৰু নখৰ বৃদ্ধিৰ বাবে পেটৰ আয়তন বৃদ্ধি।

হাইপ’ভিটামিন’ছিছ এ

বীজৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি কপৌৰ খাদ্যই নিৰৱচ্ছিন্নভাৱে হাইপ’ভিটামিন’ছিছ এৰ সৃষ্টি কৰে। ৷ .

ৰোগীয়া কপৌৰ অন্যান্য লক্ষণসমূহ হ'ল ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা হ্ৰাস পোৱা, ভৰিত সাধাৰণতে সংক্ৰমিত হোৱা কেলাছ আৰু এই ধৰণৰ অপুষ্টিৰ এটা ক্লাছিক লক্ষণ, ঠোঁটৰ দৰে শিংৰ কলাবোৰৰ ডিস্কুৱেমেচন আৰু নখ ৷

লিপ’মা

লিপ’মা হৈছে মেদবহুল চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত হোৱা এক প্ৰকাৰৰ বিনাইন টিউমাৰ। ই কোমল স্থায়িত্ব আৰু নোডুলাৰ দিশৰ এটা "গুটি" যি সাধাৰণতে...ৰোগীয়া কপৌৰ ডিঙি, পেট আৰু ইংগুইনেল অঞ্চল।

এথেৰ’স্কলেৰচিছ

ই হৈছে ধমনীসমূহৰ বেৰত চৰ্বি জমা হোৱা। ই লাহে লাহে আৰু নিৰৱে হয়, যাৰ ফলত তেজৰ সোঁত কমি যায় যেতিয়ালৈকে ই নাড়ীটোত বাধাৰ সৃষ্টি নকৰে আৰু এই ক্ষেত্ৰত দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে চৰাইটোৰ হঠাৎ মৃত্যু হয়।

অনুকূল খাদ্য

পুষ্টিজনিত ৰোগ থকা ৰোগীয়া কপৌৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ চৰাইটোৰ খাদ্য সলনি কৰাটো প্ৰয়োজনীয়। অধ্যয়নত দেখা গৈছে যে এক্সট্ৰুডেড খাদ্য (খাদ্যৰ ৮০%), ফল-মূল আৰু শাক-পাচলি (২০%) আগবঢ়োৱাটো আদৰ্শ।

কবি, চাৰ্ড (শোষণ নকৰে), কচু, সেউজীয়া বীন, কুমলীয়া ডালিম, ব্ৰকলি, বিলাহী, বেঙেনা, চায়োটে, কল, বীজবিহীন আপেল, পেঁপা আৰু আম যিবোৰক সদায় সতেজ কৰি দিব পাৰি তাৰ উদাহৰণ কপৌটো।

টমেটো, বিলাহী, এভোকেডো, আপেল আৰু পীচৰ গুটি, দুগ্ধজাত সামগ্ৰী, মানুহৰ ব্যৱহাৰৰ বাবে প্ৰচেছড খাদ্য, পাস্তা, কেফেইন, শীতল পানীয় বা আন কোনো ধৰণৰ মানুহৰ খাদ্য আগবঢ়াব নালাগে।

বিষক্ৰিয়া

এই চৰাইবোৰে পিঞ্জৰা, খেলনা আৰু গেলভানাইজড ফিডাৰৰ জৰিয়তে জিংকৰ সৈতে মদ্যপান কৰাটো সাধাৰণ কথা। এনে অৱস্থাত ৰোগীয়া কপৌৰ দুৰ্বলতা, স্নায়ুজনিত লক্ষণ, ডায়েৰিয়া আৰু বমি হয়। এই পৰিস্থিতিৰ পৰা হাত সাৰিবলৈ গেলভানাইজড নহোৱা সঁজুলি আৰু পিঞ্জৰা কিনিবলৈ চেষ্টা কৰক।

আচৰণৰ সমস্যা

বন্দী অৱস্থাত বাস কৰা বন্যপ্ৰাণীয়ে প্ৰজাতিটোৰ বাবে উপযুক্ত উদ্দীপকৰ অভাৱৰ বাবে আচৰণৰ পৰিৱৰ্তন উপস্থাপন কৰিব পাৰে। আপুনিকপৌবোৰে আক্ৰমণাত্মক, অত্যধিক কণ্ঠস্বৰ, অসুস্থ আৰু আনকি নিজৰ পাখি ছিঙি এই কথা প্ৰকাশ কৰে।

এই সমস্যাৰ প্ৰতিকাৰৰ বাবে চৰাইটোৰ বাসস্থানত কেনেকুৱা আছে সেই বিষয়ে চিন্তা কৰি পৰিৱেশৰ উদ্দীপকক প্ৰসাৰিত কৰাটো প্ৰয়োজনীয়, বিশেষকৈ খাদ্য বিচাৰি ফুৰা আচৰণ, যিটো হৈছে খাদ্যৰ সন্ধান।

Psittacosis

ক্ল'মাইডিয়াছিছ বুলিও কোৱা হয়, ই কপৌৰ ৰোগ যিটো Chlamydophila psittaci নামৰ বেক্টেৰিয়াৰ দ্বাৰা সৃষ্টি হয়। ই মানুহকে ধৰি চৰাই আৰু স্তন্যপায়ী প্ৰাণীক আক্ৰান্ত কৰে আৰু ইয়াক চৰাইয়ে আমাৰ ওচৰলৈ সংক্ৰমিত কৰিব পৰা মূল জুন’ছিছ বুলি গণ্য কৰা হয়।

লক্ষণ সাধাৰণতে মানসিক চাপত থকা চৰাইৰ ক্ষেত্ৰত দেখা দিয়ে। আটাইতকৈ সাধাৰণ হ’ল কনজাংটিভাইটিছ, পূঁজযুক্ত নিঃসৰণৰ সৈতে হাঁচি, উশাহ-নিশাহ লোৱাত অসুবিধা, পাখি কুটিল, হালধীয়া-সেউজীয়া ডায়েৰিয়া, ওজন কমি যোৱা আৰু ভোক নলগা।

চিটাকোচিছ ৰোগত আক্ৰান্ত কপৌৰ ঔষধ হ’ল এন্টিবায়টিক, খাদ্যনলীৰ নলীৰ জৰিয়তে পোৱালিক দাইল খুৱাই দিয়া, উশাহ লোৱা, জলসিঞ্চন কৰা, ভিটামিন আৰু বমিৰ বাবে ঔষধ প্ৰয়োগ কৰা।

যিহেতু ই এটা জুনোচিছ, ​​সেয়েহে কপৌৰ চিকিৎসা কৰা ব্যক্তিজনে ৰোগটো ধৰা নপৰাকৈ সাৱধান হ’ব লাগিব, কপৌৰ যত্ন ৰ সময়ত গ্ল’ভছ আৰু মাস্ক ব্যৱহাৰ কৰিব লাগিব।

চৰাইটোৱে প্ৰকৃতিত কেনেকৈ বাস কৰে, ই কি খায় আৰু কেনেকৈ খাদ্য বিচাৰে সেই বিষয়ে জনাটো বন্দী অৱস্থাত ইয়াক প্ৰয়োজনীয় সকলোখিনি আগবঢ়াবলৈ অতি প্ৰয়োজনীয়। সেইটোতাইক মানসিক চাপত পৰা আৰু তাৰ পিছত অসুস্থতাৰ সন্মুখীন হোৱাৰ পৰা ৰক্ষা কৰে। গতিকে আপোনাৰ কপৌটো অসুস্থ হোৱা লক্ষ্য কৰিলে পশু চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লওক। চেৰেছত আপুনি পৃথক সেৱা আছে, আপোনাৰ চৰাইটোৰ প্ৰতি যত্ন আৰু মনোযোগ দি। <৩>