লোমশ জীৱ-জন্তুৰ ওপৰত হোৱা কিছুমান ৰোগ অতি সুক্ষ্ম আৰু চিকিৎসা কৰাটো কঠিন। ইয়াৰে এটা হ’ল বৃদ্ধ কুকুৰৰ যকৃতৰ কৰ্কট ৰোগ , যিয়ে সমগ্ৰ জীৱটোৰ কাৰ্য্যক্ষমতা সলনি কৰে। সৰু বাগটোক সমৰ্থন আৰু কেইবাটাও ঔষধৰ প্ৰয়োজন হ’ব। ৰোগৰ বিষয়ে আৰু সম্ভাৱ্য চিকিৎসাৰ বিষয়ে অধিক জানক।

বয়সস্থ কুকুৰৰ যকৃতৰ কেন্সাৰ কেনেকৈ আৰম্ভ হয়?

বয়সস্থ কুকুৰৰ কেন্সাৰ এটা কোষৰ ফলত হয় যিয়ে বিশৃংখলভাৱে বৃদ্ধি পাবলৈ আৰম্ভ কৰে। প্ৰথম টিউমাৰৰ স্থান ভিন্ন হয় আৰু যিকোনো অংগত হ’ব পাৰে, পৰিৱৰ্তন হোৱা কোষটো ক’ত অৱস্থিত তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি।

শৰীৰৰ যিকোনো অংশত কেন্সাৰ হ’বলৈ আৰম্ভ কৰিলে ভুলকৈ বৃদ্ধি পোৱা কেন্সাৰ কোষবোৰে আন অংগলৈ প্ৰব্ৰজন কৰিব পাৰে। এইদৰে আমি ক’ব পাৰো যে প্ৰথম আক্ৰান্ত অংগটোত যিটোক প্ৰাথমিক টিউমাৰ হিচাপে শ্ৰেণীভুক্ত কৰা হয়।

কেন্সাৰ কোষৰ দ্বাৰা আক্ৰান্ত আন অংগবোৰে গৌণ (মেটাষ্টেটিক) টিউমাৰ লাভ কৰে। বৃদ্ধ কুকুৰৰ যকৃতৰ কৰ্কট ৰোগৰ ক্ষেত্ৰত যদিও প্ৰাথমিক টিউমাৰটো হয়, তথাপিও ই প্ৰায়ে গৌণ হয়। উৎপত্তিস্থলৰ টিউমাৰৰ স্থান বহু পৰিমাণে ভিন্ন হ’ব পাৰে আৰু তাৰ অবিহনে, যেনে:

• স্তনত;
• ছালত,
• মূত্ৰাশয়ত, অন্যান্যৰ লগতে।

প্ৰাথমিক যকৃতৰ টিউমাৰ

বয়সস্থ কুকুৰৰ আটাইতকৈ সাধাৰণ প্ৰাথমিক যকৃতৰ কৰ্কট ৰোগক হেপাটোচেলুলাৰ কাৰ্চিনোমা বোলা হয়। তেওঁ হৈছেমাৰাত্মক আৰু যকৃতৰ কোষৰ পৰা উৎপত্তি হোৱা। কিন্তু কেতিয়াবা হেপাটোচেলুলাৰ এডিন’মা বা হেপাট’মা, যিবোৰক বিনাইন টিউমাৰ বুলি গণ্য কৰা হয়, ৰোগ নিৰ্ণয় হ’ব পাৰে।

যকৃতৰ কৰ্কট ৰোগ থকা কুকুৰ (মাৰাত্মক) কৰ্কট ৰোগ অন্য অংগলৈ বিয়পিব পাৰে। বেনিন টিউমাৰৰ ক্ষেত্ৰত মেটাষ্টেছিছ নহয়। প্ৰায়ে, ইয়াৰ ফলত ক্লিনিকেল লক্ষণ দেখা নাযায়।

পৰিস্থিতি যিয়েই নহওক কিয়, যকৃতৰ কোষবোৰ অনিয়ন্ত্ৰিতভাৱে বৃদ্ধি পোৱা কাৰণটো চিনাক্ত কৰাটো সদায় সম্ভৱ নহয়। কিন্তু বিষাক্ত পদাৰ্থ, ভেঁকুৰযুক্ত খাদ্য বা আনকি ৰং আদি গ্ৰহণ কৰাটো নিওপ্লাছিয়াৰ বিকাশৰ সৈতে জড়িত হ’ব পাৰে।

ইয়াৰ কাৰণ হ’ল পোহনীয়া জন্তুৰ শৰীৰত চলাচল কৰা বহু পদাৰ্থ শেষত যকৃতৰ মাজেৰে পাৰ হৈ প্ৰক্ৰিয়াকৰণ কৰিবলৈ। এইদৰে যিমানেই আক্ৰমণাত্মক উপাদান এই অংগটোত উপনীত হয় সিমানেই টিউমাৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা বেছি।

বয়সস্থ কুকুৰৰ যকৃতৰ কেন্সাৰৰ ক্লিনিকেল লক্ষণ কি কি?

কুকুৰৰ যকৃতৰ কেন্সাৰৰ লক্ষণ নিওপ্লাজমৰ প্ৰকাৰ আৰু ইয়াৰ আকাৰ অনুসৰি ভিন্ন হয়। যদি ই কোনো বিনাইন টিউমাৰ হয়, তেন্তে ই কোনো ক্লিনিকেল লক্ষণৰ সৃষ্টি নকৰিবও পাৰে বা কিছুমান ক্ষেত্ৰত উদাহৰণস্বৰূপে হাইপ’গ্লাইচেমিয়াৰ সৃষ্টি কৰিব পাৰে। কিন্তু যেতিয়া জন্তুটোৰ কৰ্কট ৰোগ হয়, তেতিয়া ই দেখা দিব পাৰে:

• পেটৰ বিষ;
• বমি হোৱা ;
• ভোক কমি যোৱা বা অনুপস্থিত;
• ডিষ্টেন্সনপেটৰ (পেটত আয়তন বৃদ্ধি);
• সাধাৰণীকৃত দুৰ্বলতা;
• উশাহ লোৱাত অসুবিধা বা শ্বাস-প্ৰশ্বাসৰ হাৰ বৃদ্ধি;
• শেঁতা আঁঠু;
• জণ্ডিচ (ছাল, চকু আৰু শ্লেষ্মা আৱৰণ হালধীয়া হৈ পৰে);
• ওজন কমি যোৱা;
• উদাসীনতা,
• বিষৰ প্ৰকাশ (সজ্জা, কণ্ঠস্বৰ)।

ৰোগ নিৰ্ণয় কেনেকৈ কৰা হয়? চিকিৎসা আছে নেকি?

পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱাৰ সময়ত পোহনীয়া জন্তুটোক এজন পেছাদাৰীয়ে পৰীক্ষা কৰিব, যিয়ে অতিৰিক্ত পৰীক্ষাৰ বাবে অনুৰোধ কৰিব পাৰে। আল্ট্ৰাছাউণ্ড আৰু তেজৰ পৰীক্ষা আটাইতকৈ বেছি। হাতত ফলাফলৰ সৈতে, চিন যেনে:

• যকৃতৰ এনজাইমৰ পৰিৱৰ্তন;
• তেজৰ প্ৰটিন হ্ৰাস;
• পেটৰ পৰা ৰক্তক্ষৰণ।

যেতিয়া এই সকলোবোৰ পৰিৱৰ্তন আগতীয়াকৈ আৱিষ্কাৰ হয়, অৰ্থাৎ পোহনীয়া জন্তুটোৰ লক্ষণ দেখা দিয়াৰ আগতেই চিকিৎসাৰ সম্ভাৱনা বেছি হয়। গতিকে বৃদ্ধ কুকুৰৰ প্ৰতি ছমাহৰ মূৰে মূৰে পৰীক্ষা কৰাব লাগে।

এইদৰে যদি বয়সস্থ কুকুৰৰ যকৃতৰ কেন্সাৰ গঠন হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে, তেন্তে প্ৰাণীটোক যকৃতৰ সুৰক্ষাকাৰী, এন্টিঅক্সিডেন্ট আৰু ভিটামিন পৰিপূৰক দিব পাৰি। খাদ্য পৰিচালনাও কৰিব পাৰি, যাতে ই অংগটোক কম বোজা দিয়ে।

বিৰল ক্ষেত্ৰত টিউমাৰ আঁতৰাবলৈ অস্ত্ৰোপচাৰ চিকিৎসাৰ বিকল্প হ’ব পাৰে। কিন্তু যেতিয়া পোহনীয়া জন্তুটোৱে ইতিমধ্যে কেইবাটাও লক্ষণ দেখা দিয়ে, তেতিয়া গোচৰটো অধিক হয়কোমল. সাধাৰণতে হাইড্ৰেচন, বিষনাশক, এন্টিইমেটিক আৰু অন্যান্য ঔষধৰ দ্বাৰা সহায় আগবঢ়োৱা হয় যিয়ে লোমশৰ জীৱনৰ মান উন্নত কৰে।

যদি আপুনি আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুটোৰ কোনো পৰিৱৰ্তন লক্ষ্য কৰিছে, তেন্তে এপইণ্টমেণ্টৰ সময় নিৰ্ধাৰণ কৰক। চেৰেছত আমি আপোনালোকক ২৪ ঘণ্টাই সেৱা আগবঢ়াবলৈ সাজু! <৩>