বহু টিউটৰৰ মতে পোহনীয়া জন্তুৰ মুখৰ পৰা বেলেগ গোন্ধ ওলোৱা অনুভৱ কৰাটো স্বাভাৱিক। কিন্তু এই হেলিট’ছিছ কিবা এটা ঠিক নহয় আৰু পোহনীয়া জন্তুটোক সহায়ৰ প্ৰয়োজন হোৱাৰ লক্ষণ হ’ব পাৰে। এই ক্লিনিকেল লক্ষণৰ এটা সম্ভাৱ্য কাৰণ হ'ল কেনিন জিঞ্জিভাইটিছ । এই ৰোগ আপুনি জানেনে? চাওকচোন কেতিয়া তাইক অবিশ্বাস কৰিব লাগে!

কেনিন জিঞ্জিভাইটিছ কি?

আপুনি কেতিয়াবা শুনিছেনে যে এজন ব্যক্তিৰ জিনজিভাইটিছ হৈছে বা এই ৰোগ হৈছে? কুকুৰৰ জিনজিভাইটিছ বহুত মিল আছে আৰু ই আঁঠুৰ প্ৰদাহৰে গঠিত। জিভা আৰু বাকী মুখৰ শ্লেষ্মাতো ইয়াৰ প্ৰভাৱ পৰিব পাৰে। সামগ্ৰিকভাৱে ইয়াৰ ফলস্বৰূপে দেখা দিয়ে:

• পোহনীয়া জন্তুৰ দাঁতত টাৰ্টাৰ জমা হোৱা;
• দাঁতৰ বিকাৰ, যেনে দাঁত ভঙা, উদাহৰণস্বৰূপে,
• মুখত টিউমাৰ।

ই কোনো প্ৰণালীবদ্ধ ৰোগৰ পৰিণতিও হ’ব পাৰে, যেনে ইমিউন’চাপ্ৰেচন বা ডায়েবেটিছ। এই ৰোগে আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুটোক কিয় প্ৰভাৱিত কৰিছে সেই বিষয়ে সঠিকভাৱে জানিবলৈ আপুনি তাক পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ গৈ পৰীক্ষা কৰিব লাগিব।

মোৰ লোমশৰ কেনিন জিনজিভাইটিছ হৈছে বুলি কেতিয়া সন্দেহ কৰিব লাগে?

সাধাৰণতে কুকুৰৰ জিঞ্জিভাইটিছৰ প্ৰথম লক্ষণ হ’ল মুখত বেলেগ গোন্ধ। এই পৰিৱৰ্তন অনুভৱ কৰিব পাৰি যেতিয়া টিউটৰজনে খেলিবলৈ যায় বা আনকি পোহনীয়া জন্তুটোৰ পৰা চেলেকি এটাও লয়। ইয়াৰ উপৰিও এইটোও লক্ষ্য কৰা সম্ভৱ:

• খাদ্য খোৱাত অসুবিধা;
• কঠিন খাদ্য খাবলৈ অস্বীকাৰ কৰাআৰু তিতা খাদ্যৰ প্ৰতি পছন্দ;
• ভোকহীনতা;
• চিয়াল’ৰিয়া (অতিৰিক্ত লালা ওলোৱা);
• পানী খোৱাত অসুবিধা আৰু তাৰ ফলত পানীলগা,
• উদাসীনতা।

মই ভাবো মোৰ কুকুৰটোৰ জিঞ্জিভাইটিছ হৈছে, এতিয়া কি?

যদি আপুনি কেনিন জিঞ্জিভাইটিছৰ এটা বা ততোধিক ক্লিনিকেল লক্ষণ লক্ষ্য কৰে, তেন্তে আপোনাৰ লোমশ জন্তুটোক পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যাওক। ৰোগ নিৰ্ণয় কৰাৰ আগতে জন্তুটোক পৰীক্ষা কৰিব লাগিব। ইয়াৰ উপৰিও পেছাদাৰীজনে সমস্যাটোৰ উৎপত্তিৰ বিষয়ে গৱেষণা কৰিব। ইয়াৰ বাবে আপুনি অতিৰিক্ত পৰীক্ষাৰ বাবে অনুৰোধ কৰিব পাৰে, যেনে:

• সম্পূৰ্ণ তেজৰ গণনা আৰু লিউকোগ্ৰাম;
• তেজৰ গ্লুক’জ পৰীক্ষা,
• মুখগহ্বৰৰ এক্স-ৰে।

কুকুৰৰ জিনজিভাইটিছৰ চিকিৎসা কৰিব পাৰিনে?

হয়, চিকিৎসা আছে। কিন্তু টিউটৰে কেতিয়াও কেনিন জিঞ্জিভাইটিছৰ বাবে ঘৰুৱা উপায় ব্যৱহাৰ নকৰাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ ! আৰু ইয়াৰ দুটা কাৰণ আছে। প্ৰথমটো হ’ল, আপুনি কি ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ ওলাইছে তাৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি আপুনি আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুটোক মদ্যপান কৰিব পাৰে আৰু কিছুমান ক্ষেত্ৰত আনকি মৃত্যুৰ সন্মুখীন হ’ব পাৰে।

মনত ৰাখিব যে কুকুৰ পোৱালিটোৰ জীৱটো মানুহৰ জীৱতকৈ বহুত বেলেগ। আপোনাৰ বাবে যিটো কাম কৰে, সেয়া হয়তো তেওঁৰ বাবে সদায় কাম নকৰিবও পাৰে। এইদৰে পৰীক্ষা কৰিবলৈ লোমশ নোলোৱাকৈ চিকিৎসা কৰাৰ এই প্ৰচেষ্টাই অৱস্থাটো বহুত বেছি বেয়া কৰাৰ প্ৰৱণতা থাকে।

এই বিপদৰ উপৰিও ঘৰত কেনিন জিনজিভাইটিছৰ বাবে ঔষধ ব্যৱহাৰ নকৰাৰ দ্বিতীয় কাৰণটো হ’ল চিকিৎসাৰ সঠিক ৰূপত কেৱল আঁঠুৰ প্ৰদাহই নহয়, প্ৰদাহও জড়িত হৈ থাকেপোহনীয়া জন্তুটোৰ সমস্যাটো কিহৰ বাবে হৈছে সেইটো শুধৰাই দিয়ক।

এইদৰে আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুটোক পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যোৱাৰ সময়ত পেছাদাৰীয়ে কেনিন জিঞ্জাইটিছৰ কাৰণ কি সেইটো চিনাক্ত কৰিব পাৰিব আৰু উৎসৰ চিকিৎসা কৰিব পাৰিব। এইদৰে পেছাদাৰীয়ে সংজ্ঞায়িত কৰা প্ৰট’কল বহু পৰিমাণে ভিন্ন হ’ব পাৰে।

পোহনীয়া জন্তুটোৰ লগত কেনে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি?

যদিহে ৰোগটো উদাহৰণস্বৰূপে টাৰ্টাৰ জমা হোৱাৰ বাবে হয়, তেন্তে উপযুক্ত এন্টিবায়টিক প্ৰয়োগ কৰিব লাগিব আৰু তাৰ পিছত জন্তুটোৰ দাঁত পৰিষ্কাৰ কৰিব লাগিব। এই পদ্ধতি পোহনীয়া জন্তুটোক অজ্ঞান কৰি লোৱা হয়।

যদি আঁঠুৰ সমস্যাটো ভঙা দাঁতৰ সৈতে জড়িত, তেন্তে দাঁত আঁতৰোৱাটোৱেই হ’ব পাৰে নিৰ্বাচিত প্ৰট’কল। টিউমাৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনাও আছে। এই ক্ষেত্ৰত বায়'প্সি কৰি কুকুৰৰ জিনজিভাইটিছৰ চিকিৎসা কেনেকৈ কৰিব লাগে সংজ্ঞায়িত কৰিব লাগিব।

শেষত, যদি ই কোনো প্ৰণালীবদ্ধ ৰোগ, যেনে ডায়েবেটিছ, তেন্তে ইয়াৰ চিকিৎসা জিঞ্জিভাইটিছৰ সৈতে একেলগে কৰাটো প্ৰয়োজনীয় হ’ব। সামৰণিত ক’বলৈ গ’লে চিকিৎসাৰ প্ৰট’কলৰ বাছনি কেৱল জিঞ্জিভাইটিছৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰিব নহয়, ইয়াৰ উৎপত্তিৰ ওপৰতো নিৰ্ভৰ কৰিব।

যদিও ইয়াক সদায় এৰাই চলিব নোৱাৰি, যদি টিউটৰে পোহনীয়া জন্তুৰ দাঁত পৰিষ্কাৰ কৰি ৰাখে, তেন্তে ইয়াৰ ফলত টাৰ্টাৰ জমা হোৱাত অসুবিধা হয় (যিটোৱে জিঞ্জিভাইটিছ হ’ব পাৰে)। এই কামটো কেনেকৈ কৰিব লাগে জানেনে? লোমশ দাঁত পৰিষ্কাৰ কৰাৰ বাবে টিপছ চাওক! <৩>