តារាងមាតិកា
ម្ចាស់ជាច្រើនបានឃើញ ឆ្មាដែលមានច្រមុះហៀរសំបោរ ហើយឆ្ងល់ថាតើពួកគេត្រូវព្រួយបារម្ភអំពីរោគសញ្ញានេះឬអត់។ គោលបំណងរបស់យើងថ្ងៃនេះ គឺដើម្បីបំភ្លឺរឿងនេះ និងការសង្ស័យផ្សេងទៀតលើប្រធានបទនេះ។
ជំងឺដំបូងមួយចំនួនដែលពេទ្យសត្វនឹងស៊ើបអង្កេតនៅពេលព្យាបាលឆ្មាហៀរសំបោរគឺជាជំងឺមេរោគ និងបាក់តេរី។ មេរោគ និងបាក់តេរីជាច្រើនដែលប៉ះពាល់ដល់សត្វឆ្មាបង្កជារោគសញ្ញានេះ។
សូមមើលផងដែរ: ឆ្មាមានអារម្មណ៍ត្រជាក់៖ មើលការថែទាំចាំបាច់ក្នុងរដូវរងាជំងឺមេរោគទូទៅបំផុត
Feline rhinotracheitis
Feline rhinotracheitis ត្រូវបានបង្កឡើងដោយវីរុស Herpes ហើយបណ្តាលឱ្យមានរោគសញ្ញានៅក្នុងផ្លូវដង្ហើមផ្នែកខាងលើស្រដៀងទៅនឹងជំងឺផ្តាសាយរបស់មនុស្ស។ វាកាន់តែញឹកញាប់ចំពោះសត្វវ័យក្មេង និងមិនទាន់ចាក់វ៉ាក់សាំង។
មេរោគទុក ឆ្មាកណ្តាស់ និងហៀរសំបោរ ដោយក្អក ហៀរសំបោរ និងភ្នែក និងរបួសភ្នែក។ បន្ទាប់ពីបានប៉ះពាល់នឹងមេរោគនេះ សត្វឆ្មាក៏ក្លាយជាអ្នកផ្ទុកមេរោគនេះ។
សូមមើលផងដែរ: តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីថែរក្សាមុខរបួសនៅលើ paw របស់សត្វឆ្កែ?វាជួយសម្រួលដល់ការរីករាលដាលនៃជំងឺនេះទៅឆ្មាដែលមានសុខភាពល្អផ្សេងទៀត ព្រោះថាអ្នកផ្ទុកអាចមិនមានរោគសញ្ញា។ ឆ្មាដែលផ្ទុកមេរោគនេះអាចឈឺច្រើនដងក្នុងពេលមានភាពតានតឹង និងភាពស៊ាំ។
អតិសុខុមប្រាណមានវត្តមានច្រើននៅកន្លែងដែលមានសត្វពាហនៈ ដូចជាអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ទីជម្រក និងទីជម្រក ដូច្នេះហើយ អនាម័យនៅកន្លែងទាំងនេះមានសារៈសំខាន់ណាស់។ មេរោគត្រូវបានរុំព័ទ្ធ ពោលគឺវាមានភាពរសើបខ្លាំងចំពោះបរិស្ថាន និងចំពោះថ្នាំសំលាប់មេរោគទូទៅ និងគ្រឿងស្រវឹង។
ដូចវ៉ាក់សាំងដែលបច្ចុប្បន្នត្រូវបានគេប្រើក្នុងប្រទេសប្រេស៊ីលជួយសម្រាលរោគសញ្ញា។ ឆ្មាគ្រប់រូបគួរតែត្រូវបានចាក់វ៉ាក់សាំង ដើម្បីកាត់បន្ថយលទ្ធភាពនៃការធ្លាក់ខ្លួនឈឺធ្ងន់ធ្ងរ។
Feline calicivirus
Feline calicivirus បង្កឡើងដោយ feline calicivirus ហើយក៏ប៉ះពាល់ដល់ផ្លូវដង្ហើមផ្នែកខាងលើផងដែរ។ វាបណ្តាលឱ្យមានរោគសញ្ញាស្រដៀងគ្នាទៅនឹងរោគសញ្ញាដែលបណ្តាលមកពីវីរុស Herpes ។
បន្ថែមពីលើរោគសញ្ញាទាំងនេះ វាបណ្តាលឱ្យមានរបួសក្នុងប្រហោងមាត់ និងដំបៅនៅលើអណ្តាតដែលឈឺចាប់ខ្លាំង ដែលធ្វើឱ្យឆ្មា ហៀរសំបោរ និងស្រក់ទឹកមាត់ ដោយមានការលំបាកក្នុងការញ៉ាំ និងជាមួយ គ្រុនក្តៅ។
ក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះ ជំងឺនេះអាចបណ្តាលឱ្យមានស្ថានភាពប្រព័ន្ធធ្ងន់ធ្ងរ និងនាំឱ្យសត្វស្លាប់។ មិនដូចវីរុស Herpes មេរោគ calicivirus មិនត្រូវបានរុំព័ទ្ធទេ ដែលផ្តល់ឱ្យវានូវភាពធន់ទ្រាំល្អចំពោះបរិស្ថាន និងថ្នាំសំលាប់មេរោគធម្មតា។
ដូចគ្នានឹងជំងឺរមាសដែរ វ៉ាក់សាំងដែលប្រើបច្ចុប្បន្នកាត់បន្ថយរោគសញ្ញានៃមេរោគ feline calicivirus ដូច្នេះវិធីល្អបំផុតក្នុងការទប់ស្កាត់ជំងឺមេរោគនេះគឺចាក់វ៉ាក់សាំងសត្វ។
ជំងឺមហារីកឈាម Feline
ផ្ទុយទៅនឹងអ្វីដែលមនុស្សជាច្រើនគិត វាមិនមែនជាជំងឺមហារីកឈាមក្នុងសត្វឆ្មា ឬ FELV ដែលពិតជាបណ្តាលឱ្យ ហៀរសំបោររបស់ឆ្មា<២> ។ តាមរយៈការចាក់ថ្នាំបង្ការរោគ មេរោគ rhinotracheitis ឬបាក់តេរីឆ្លៀតឱកាសឆ្លងចូលទៅក្នុងផ្លូវដង្ហើមខាងមុខ។
Feline AIDS
Feline AIDS ឬ Fiv ដូចដែលវាត្រូវបានគេហៅផងដែរថាជាជំងឺស្រដៀងគ្នា និងបង្កឡើងដោយមេរោគក្នុងគ្រួសារដូចគ្នាទៅនឹងជំងឺអេដស៍របស់មនុស្ស។ ដូចនៅក្នុងប្រភេទនេះដែរ នៅក្នុងសត្វក្ងាន វាបណ្តាលឱ្យមានភាពស៊ាំនឹងជំងឺ និងបង្កើនការឈ្លានពានចំពោះជំងឺ។
ជំងឺបាក់តេរីទូទៅបំផុត
Feline chlamydiosis
Feline chlamydiosis បណ្តាលមកពីបាក់តេរីហៅថា Chlamyia sp ។ វាគឺជាជំងឺដែលឆ្លងខ្លាំងដែលប៉ះពាល់ដល់ប្រព័ន្ធផ្លូវដង្ហើម និងភ្នែករបស់ឆ្មា ដែលជារឿងធម្មតានៅកន្លែងដែលមានដង់ស៊ីតេប្រជាជនខ្ពស់។
វាគឺជា zoonosis ពោលគឺឆ្មាអាចចម្លងបាក់តេរីនេះមកយើង។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការឆ្លងនេះគឺជារឿងធម្មតាសម្រាប់មនុស្សដែលមានភាពស៊ាំនឹងជំងឺ ហើយមិនធម្មតាចំពោះមនុស្សដែលមានសុខភាពល្អ។
វាបន្សល់ទុកអោយសត្វឆ្មាមាន ហៀរសំបោរ រលាកស្រោមខួរ ប្រលាក់ភ្នែក ហើមត្របកភ្នែក ឈឺភ្នែក ក្តៅខ្លួន កណ្តាស់ ពិបាកក្នុងការចិញ្ចឹម និងក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរ ជំងឺប្រព័ន្ធជាមួយនឹងភាពខ្វិន ការស្លាប់របស់កូនឆ្មាដែលទើបនឹងកើត។ កំណើតនិងភាពគ្មានកូន។
ដូចជារលាកច្រមុះ និងកាលីស៊ីវីរ មធ្យោបាយដ៏ល្អបំផុតក្នុងការការពារជំងឺ Chlamydiosis គឺចាក់វ៉ាក់សាំងឆ្មារបស់អ្នក។ ដោយសារវាជាជំងឺ Zoonosis អ្នកទទួលខុសត្រូវក្នុងការដោះស្រាយ និងព្យាបាលឆ្មាឈឺត្រូវតែប្រុងប្រយ័ត្នកុំឱ្យឆ្លងជំងឺនេះ។
Feline Bordetelosis
Feline Bordetelosis គឺជាជំងឺបាក់តេរីដែលបណ្តាលអោយមានរោគសញ្ញានៅក្នុងប្រព័ន្ធដកដង្ហើម និងភ្នែក ដោយបន្សល់ទុក ឆ្មាដែលមានភ្នែកស្រវាំង និងហៀរសំបោរ បន្ថែមពីលើ បង្ករលាកបំពង់ករបស់សត្វដែលបណ្តាលឱ្យក្អកស្ងួតធ្ងន់ធ្ងរ។
វាជាជំងឺស្រាល និងកំណត់ដោយខ្លួនឯងក្នុងករណីភាគច្រើន ប៉ុន្តែនៅពេលដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយមេរោគ rhinotracheitis ឬ calicivirosis វាអាចបណ្តាលឱ្យមានជំងឺរលាកសួតធ្ងន់ធ្ងរ។ ក្នុងករណីនេះវាត្រូវបានគេហៅថា Feline Respiratory Complex ។
មូលហេតុផ្សេងទៀតដែលមិនមានទំនាក់ទំនងជាមួយអតិសុខុមប្រាណ
អាឡែស៊ី
ប្រសិនបើអ្នកឃើញ ឆ្មារបស់អ្នកហៀរសំបោរ ឆ្មារបស់អ្នកប្រហែលជាមានជំងឺរលាករមាស។ គាត់ក៏អាចកណ្តាស់ច្រើន មានទឹកភ្នែក និងក្អក។
សារធាតុអាលែហ្សីសំខាន់ៗដែលអាចបង្កឱ្យមានការវាយប្រហារអាឡែស៊ីនៅក្នុងឆ្មាគឺ ផ្សិតនៅក្នុងបរិស្ថាន សត្វល្អិត អាហារ និងលំអង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើកូនឆ្មាមានអាឡែស៊ី ការកែលម្អគេហដ្ឋាន ឬផលិតផលសម្អាតអាចបង្កឱ្យមានការឆាបឆេះ។
សាកសពបរទេស
វាមិនមែនជារឿងធម្មតាទេ ប៉ុន្តែឆ្មាដែលហៀរសំបោរ និងកណ្តាស់ អាចមានសាកសពបរទេសដាក់ក្នុងរន្ធច្រមុះមួយ។ ជាធម្មតាទាំងនេះគឺជាស្មៅតូចៗ ឬសរសៃក្រណាត់។ ការដករូបកាយបរទេសនេះចេញគឺជាមធ្យោបាយតែមួយគត់ដើម្បីកែលម្អរោគសញ្ញា
ទាំងនេះគឺជាមូលហេតុទូទៅបំផុតនៃឆ្មាដែលមានហៀរសំបោរ។ តើអ្នកសង្ស័យថាមិត្តរបស់អ្នកមានជំងឺទាំងនេះទេ? នាំគាត់មកណាត់ជួបនៅពេទ្យសត្វ!