ကျူရှင်ဆရာမှ ပထမဆုံး နှာချေသည်ကို မတွေ့မချင်း အားလုံး အဆင်ပြေနေပုံရသည်။ ၎င်းတို့နောက်တွင်၊ မျက်လုံးကိုက်ခြင်းနှင့် ကြောင်တုပ်ကွေး ကို ထိခိုက်စေသည့် အခြားလက္ခဏာများ။ တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်ထံ ပြေးပြီး ကုသမှုစတင်ရန် အချိန်တန်ပြီ။ သို့သော်လည်း ရောဂါကို ရှောင်ရှားခြင်းသည် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။

ကြောင်တုတ်ကွေးရောဂါ လက္ခဏာများ ကို သိပြီး ရှောင်ရှားနည်းကို လေ့လာပါ။

ကြောင်တုတ်ကွေး- ဒီရောဂါကို ဘာကဖြစ်စေတာလဲ။ ၎င်းသည် လူကိုထိခိုက်စေသော တုပ်ကွေးနှင့် အလွန်ဆင်တူပြီး herpesvirus နှင့်/သို့မဟုတ် feline calicivirus ကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည်။

ကျန်းမာရေးပြဿနာသည် အချောင်သမားဘက်တီးရီးယားကြောင့် ပိုမိုဆိုးရွားလာပြီး ပိုမိုပြင်းထန်သောအခြေအနေများဆီသို့ ဆင့်ကဲပြောင်းလဲလာခြင်း၊ နမိုးနီးယားကဲ့သို့ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ ထို့ကြောင့်၊ ကြောင်များတွင် လည်ချောင်းနာခြင်း (feline rhinotracheitis) သည် ပိုင်ရှင်၏ အာရုံစိုက်မှုကို ခံထိုက်ပြီး လုံလောက်သော ကုသမှုကို လိုအပ်ပါသည်။

ကြောင်များတွင် တုပ်ကွေး ၏အသွင်အပြင်သည် ငယ်ရွယ်သောတိရစ္ဆာန်များတွင် ပို၍အဖြစ်များသော်လည်း ၎င်းသည် ကြောင်များကို အသက်အရွယ်မရွေး ထိခိုက်စေနိုင်ပါသည်။ ယေဘူယျအားဖြင့်၊ calicivirus ကြောင့်ဖြစ်ရတဲ့ဖျားနာမှုဟာ ခန့်မှန်းခြေအားဖြင့် ၁ပတ်ကနေ နှစ်ပတ်အထိကြာပါတယ်။ herpesvirus ၏အခြေအနေတွင်၊ ရောဂါသံသရာသည်ပိုရှည်ပြီး နှစ်ပတ်မှ လေးပတ်ကြားတွင် ကွဲပြားပါသည်။

တုပ်ကွေးရောဂါရှိသောတိရစ္ဆာန်မှပြသသောလက်ခဏာလက္ခဏာများ

ခွေးမွေးလည်ချောင်းနာခြင်းကိုဖြစ်စေသောအေးဂျင့်များ၏ထိခိုက်ပြီးသည်နှင့်၊ တုပ်ကွေးမိသောကြောင်သည် အသက်ရှူလမ်းကြောင်းဆိုင်ရာ ရောဂါလက္ခဏာပြသည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် ဖြစ်နိုင်သည်။သတိပြုပါ-

• နှာချေခြင်း၊
• အဖျားတက်ခြင်း၊
• Apathy;
• စားချင်စိတ် လျော့နည်းလာခြင်း၊
• မျက်စိထွက်ခြင်း သို့မဟုတ် ထွက်ခြင်းမရှိဘဲ၊ ulcerative keratitis (မျက်ကြည်လွှာအနာများ) ရှိနေခြင်း)၊
• နှာခေါင်းအဆီထုတ်ခြင်း;
• Blepharospasm (အလိုအလျောက် မှိတ်တုတ်မှိတ်တုတ်)
• ချောင်းဆိုးခြင်း။

လက်တွေ့လက္ခဏာများ တုပ်ကွေး သည် တစ်ဦးချင်းနှင့် ရောဂါ၏တိုးတက်မှုပေါ်မူတည်၍ ကွဲပြားသည်။ နာတာရှည် ကျန်းမာရေး ပြဿနာရှိပြီးသား ကြောင်များ အနေဖြင့် ခန္ဓာကိုယ် ပိုမို အားနည်းလာကာ ပြင်းထန်သော လက္ခဏာများ ပြသလေ့ရှိသည်။ သက်ကြီးအိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်များအတွက်လည်း အလားတူပင်ဖြစ်သည်။

မည်သို့ပင်ဆိုစေ၊ သင့်ကြောင်တွင် အထက်ဖော်ပြပါလက္ခဏာများရှိပါက အကဲဖြတ်ရန် တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဌာနသို့ ခေါ်သွားပါ။

ကြောင်တုပ်ကွေးရောဂါကူးစက်ခြင်း

ရောဂါသည် အလွန်ကူးစက်တတ်ပါသည်။ တိရစ္ဆာန်တစ်ကောင်နှင့် တစ်ကောင်ကြား တိုက်ရိုက်ထိတွေ့မှုမှတစ်ဆင့် ကူးစက်နိုင်ပြီး fomites (ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးသယ်ဆောင်သည့် မျက်နှာပြင်များ) မှတစ်ဆင့် ဖြစ်ပွားနိုင်သည်။

ထို့ကြောင့် ဗိုင်းရပ်စ်သည် ဥပမာအားဖြင့်၊ ရောဂါပိုးရှိသောတိရစ္ဆာန်များအသုံးပြုသော အစာကျွေးသူများနှင့် အရက်သောက်သူများတွင် ဗိုင်းရပ်စ်ရှိနေနိုင်သည်။ ဤနည်းအားဖြင့် ကျန်းမာသောအိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်သည် ဤအရာဝတ္ထုများကိုအသုံးပြုသောအခါ ဖျားနာသွားနိုင်သည်။

ဗိုင်းရပ်စ်နှင့်ထိတွေ့ပြီးနောက်၊ ကြောင်သည် ပထမဆုံးလက်တွေ့လက္ခဏာပြရန် နှစ်ပတ်အထိကြာနိုင်သည်။

သို့သော်ကြောင်တွင် ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးရှိပြီး မည်သည့်လက္ခဏာမှ မပြသည့်ကိစ္စများရှိပါသည်။ ဒီအခြေအနေမှာ ကြောင်က နေကောင်းနေပေမယ့် တခြားသူတွေကို ကူးစက်နိုင်ပါတယ်။ကြောင်များ။

ကြောင်များတွင် လည်ချောင်းနာခြင်း သည် ခွေး သို့မဟုတ် လူများသို့ မကူးစက်ကြောင်း ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိထားရန် အရေးကြီးပါသည်။ ကြောင်တုပ်ကွေးအတွက် တိကျသောဆေးမရှိပါ။ ညွှန်ပြထားသော ကုသမှုသည် အခွင့်ကောင်း ဘက်တီးရီးယားများ၏ လုပ်ဆောင်ချက် လက္ခဏာများကို လျှော့ချရန်နှင့် ထိန်းချုပ်ရန် သို့မဟုတ် တားဆီးရန် ဖြစ်သည်။

ထိုအတွက်ကြောင့်၊ တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာသည် များသောအားဖြင့် အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်များကို အကဲဖြတ်ပြီး ကျယ်ပြန့်သော ရောင်စဉ်ပိုးသတ်ဆေးကို ညွှန်ကြားပါသည်။ အကဲဖြတ်မှုအပေါ်မူတည်၍ ပိုးသတ်ဆေးနှင့် မျက်လုံးအစက်များအသုံးပြုခြင်းကို ညွှန်ပြနိုင်သည်။

ဆားရည်ကို သန့်ရှင်းစေရန် ဆားရည်ကိုအသုံးပြုကာ တိရစ္ဆာန်၏လေလမ်းကြောင်းကို ကြည်လင်နေစေရန်လည်း အရေးကြီးပါသည်။

ပိုမိုပြင်းထန်သောကိစ္စများတွင် ကြောင်ကို အရည်ကုထုံးခံယူရန် ဆေးရုံတင်ရန် လိုအပ်ပါသည်။ ယေဘူယျအားဖြင့်၊ ကျူရှင်ဆရာသည် ပထမဆုံးသော ဆေးခန်းလက္ခဏာများကို သတိပြုမိသောအခါတွင် ဖြစ်တတ်သော်လည်း တိရစ္ဆာန်ကို တိရစ္ဆာန်ဆေးဆရာထံ ခေါ်ဆောင်ရန် အချိန်ယူရပြီး ရောဂါအဆင့်မြင့်ပြီး တိရိစ္ဆာန်၏ အခြေအနေများသည် ပြင်းထန်သောကုထုံးများ လိုအပ်သောအခါမှသာ ထိုသို့ဖြစ်တတ်ပါသည်။

ထို့ပြင်၊ ကြောင်တုပ်ကွေးသည် ကြောင်ကလေးတစ်ကောင်ဖြစ်သောအခါ၊ ခန္ဓာကိုယ်သည် ကြောင် rhinotracheitis ၏အကြောင်းရင်းကို တိုက်ဖျက်နိုင်စေရန် အာဟာရထောက်ပံ့မှု လိုအပ်နိုင်သည်။

ယေဘုယျအားဖြင့်၊ လူနာကို ဆောလျင်စွာနှင့် မှန်ကန်စွာ ကုသသောအခါတွင်၊ ကြိုတင်ခန့်မှန်းချက်၊ အခွင့်သာသည်။ သို့သော် အားနည်းသော၊ အာဟာရချို့တဲ့သော သို့မဟုတ် အလွန်ငယ်သောတိရစ္ဆာန်များတွင်၊ နောက်ဆက်တွဲပြဿနာများ ဖြစ်နိုင်ခြေ တိုးလာပါသည်။

မည်သို့တိရစ္ဆာန်ကို ဖျားနာခြင်းမှ ကာကွယ်ပါ

ကြောင်၏ ကျန်းမာရေးကို စိတ်ပူပြီး အအေးမိမည်ကို စိုးရိမ်ပါက ကာကွယ်ဆေးရှိနေကြောင်း သိထားရန် ကောင်းပါတယ်။ အများအားဖြင့်၊ ကြောင်တစ်ကောင်သည် ကိုးပတ်သားအရွယ်တွင် ပထမဆေးကို ပေးပါသည်။

ထို့နောက်၊ booster ကို စီမံသည် _ ၎င်းတို့ကြားတွင် သုံးပတ်မှ လေးပတ်ကြားတွင် နောက်ထပ် 2 ချောင်းရှိသည်။ ပြီးသွားရင် ကြောင်ကို တစ်နှစ်တစ်ကြိမ် ကာကွယ်ဆေးထိုးဖို့ အရေးကြီးတယ်။ ၎င်းသည် အသုံးအများဆုံးပရိုတိုကောဖြစ်သော်လည်း၊ တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်သည် ၎င်းကိုကိစ္စရပ်အရ ပြောင်းလဲနိုင်သည်။

အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်၏ကာကွယ်ဆေးထိုးနှံမှုကို ခေတ်မီအောင်ထိန်းသိမ်းထားသည့်အပြင်၊ ဖျားနေသောတိရစ္ဆာန်ကို အခြားသူများနှင့် သီးခြားခွဲထားရန် အကြံပြုထားသည်။ ကြောင်သည် လမ်းပေါ်ဝင်ရောက်ခြင်းမှ ကာကွယ်ရန်၊ ရောဂါပိုးကူးစက်နိုင်ခြေကို နည်းပါးစေရန်အတွက်ဖြစ်သည်။

တုပ်ကွေးမိသောကြောင်ကဲ့သို့ပင်၊ တိရစ္ဆာန်သည် အမှိုက်ပုံးအပြင်ဘက်တွင် တိရစ္ဆာန်က ကိုက်သောအခါတွင်လည်း ပိုင်ရှင်က စိုးရိမ်တတ်သည်။ သင့်အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်သည် နေရာတိုင်းတွင် ဆီးသွားတတ်ပါသလား။ သူနေမကောင်းဖြစ်နိုင်တယ်။ ပိုမိုလေ့လာရန်!