Katten zijn dieren die hun symptomen meestal verbergen als ze ziek zijn of pijn hebben, maar een kat braakt schuim is heel duidelijk voor de verzorger en zou de reden moeten zijn voor een goede observatie om te weten wat er met het katje aan de hand is.

De grote twijfel die opkomt in het hoofd van de verzorger is of dat braaksel gewoon een voorbijgaande malaise is of een waarschuwingsteken van een ziekte die "verborgen" zit in het huisdier. Daarom is het belangrijk om het katje in de gaten te houden om andere symptomen op te merken naast het braakschuim van de kat.

Wat is braken?

Braken, of emesis, wordt gedefinieerd als het ontsnappen via de mond van een deel of de volledige inhoud van de maag en de dunne darm, na een reeks onwillekeurige spasmodische bewegingen.

Het is een reflex die optreedt na stimulatie van het braakcentrum, dat zich in de hersenstam bevindt. De prikkels komen uit verschillende delen van het lichaam en bereiken het braakcentrum via het bloed (stoffen aanwezig in het bloed) of via neuronen (pijn, chemische prikkels, onder andere).

Vestibulaire veranderingen veroorzaken ook braken door het braakcentrum te stimuleren, dat wil zeggen dat ziektes die duizeligheid veroorzaken ook aanvallen van braken uitlokken bij de kat.

Meest voorkomende oorzaken van schuimend braaksel

Net als elk ander huisdier kan een kat die schuim braakt dit symptoom vertonen door verschillende oorzaken die het braakcentrum kunnen stimuleren. Hier zijn de meest voorkomende:

Haarballen of trichobezoar

Veel mensen denken dat het normaal is dat de kat van tijd tot tijd braakt, vooral de beroemde "haarballen" of trichobezoar. In feite is braken voor geen enkel dier normaal. De opvoeder moet het huisdier helpen om geen last te hebben van deze braakneigingen door de kat dagelijks te borstelen.

Door dagelijks te borstelen, neemt de hoeveelheid haren die het dier binnenkrijgt af, evenals de irritatie die ze veroorzaken in de maag, waardoor dit symptoom tot een minimum wordt beperkt.

Een andere belangrijke factor bij deze braakneigingen is om de harige een kwaliteitsvoeding aan te bieden, die ingrediënten bevat die in staat zijn om de trichobezoëten onder controle te houden. Als het huisdier toch de haarballen in het braaksel elimineert, is het mogelijk om voedingssupplementen te geven die deze controle mogelijk maken.

Gastritis

Gastritis is de maagontsteking Het veroorzaakt intense pijn, brandend maagzuur, malaise, misselijkheid, gebrek aan eetlust, gewichtsverlies en braken. Daarom kan een kat die schuim braakt gastritis hebben.

Het wordt veroorzaakt door irriterende stoffen, vreemde lichamen, geneesmiddelen (vooral ontstekingsremmers), inname van planten die het maagslijmvlies irriteren en inname van chemische producten, meestal schoonmaakmiddelen.

Andere ziekten veroorzaken ook gastritis bij katten zoals inflammatoire darmziekten en zelfs maagneoplasma's.

Intestinale parasieten

Darmparasieten parasiteren weliswaar op de darm, maar tasten uiteindelijk het hele maagdarmkanaal aan en veroorzaken dat de kat schuim braakt, meestal witachtig, met diarree, apathie en gewichtsverlies. Het komt vaker voor bij kittens, maar kan ook bij volwassenen voorkomen.

Die interne parasieten kan een symptoom veroorzaken dat dierenartsen "verdorven eetlust" noemen, wat betekent dat de kat vreemde dingen gaat eten, zoals hout, in een poging voedingsstoffen binnen te krijgen die hij mist.

Inflammatoire darmziekte

Een inflammatoire darmziekte bij katten is een ziekte waarvan de naam het verklaart: het is een ontsteking van de dunne en/of dikke darm van de kat. kat braakt wit schuim hij kan diarree, gewichtsverlies en een verhoogde of verlaagde eetlust hebben.

Omdat de alvleesklier zich in het eerste deel van het spijsverteringskanaal bevindt, kan deze ook worden aangetast, samen met de lever, en de kat braakt geel schuim Het is een probleem dat erg lijkt op darmlymfoom, zoals we dadelijk zullen zien.

Het komt voor bij katten van alle leeftijden, maar voornamelijk van middelbare leeftijd tot bejaarden, met een gemiddelde van 10 jaar. Het heeft geen seksuele of raciale voorkeur en lijkt een immuungemedieerde oorzaak te hebben, en wordt beschouwd als een chronische ziekte, die niet te genezen is, maar wel te behandelen en onder controle te houden. De diagnose is van het grootste belang, omdat de ontsteking kan evolueren naar een darmlymfoom.

Darmlymfoom

Intestinaal of alimentair lymfoom is een neoplasma waarvan de diagnose toeneemt bij katten. Het veroorzaakt braken, diarree, progressief gewichtsverlies, gebrek aan eetlust en lusteloosheid.

Het treft dieren van alle leeftijden, voornamelijk van middelbare leeftijd tot ouderen. Jonge dieren kunnen worden getroffen, voornamelijk met gelijktijdige en primaire ziekten zoals FELV (feline leukemie). Het heeft geen seksuele of raciale voorkeur. Het moet worden onderscheiden van inflammatoire darmziekte voor de juiste behandeling.

Pancreatitis

Pancreatitis is een ontsteking van de alvleesklier. Het kan acuut of chronisch zijn en veroorzaakt braken, pijn, lusteloosheid en gewichtsverlies. Het wordt veroorzaakt door de activering van verteringsenzymen van de alvleesklier terwijl deze nog in het orgaan zit, waardoor het beschadigd raakt.

Wat leidt tot deze activering is nog steeds onbekend, maar inflammatoire darmziekten zijn de belangrijkste onderliggende oorzaak, naast parasitisme en zelfs reacties op medicijnen.

Het belangrijkste gevolg van pancreatitis is het falen van de alvleesklier om verteringsenzymen en/of insuline te produceren, wat respectievelijk exocriene pancreasinsufficiëntie en diabetes mellitus kenmerkt.

Omdat de lijst zo lang is, is het uiterst belangrijk dat de oorzaak van het braken van de kat goed wordt vastgesteld, zodat er niet steeds opnieuw braakmedicatie wordt toegediend en de juiste behandeling van de kat wordt uitgesteld.

Zoek dus diergeneeskundige hulp voor het braakschuim van de kat en help het katje beter te worden. Bij Seres Veterinary Hospital vindt u de modernste onderzoeken en de meest gekwalificeerde professionals. Kom kennismaken!