O ψείρες των πτηνών Η ψείρα είναι ένα εξωτερικό παράσιτο των πτηνών που τρέφεται με το αίμα, τα φτερά και το δέρμα του ξενιστή του. Η ψείρα μολύνει επίσης το περιβάλλον διαβίωσης των πτηνών και είναι εξαιρετικά μολυσματική.

Στη Βραζιλία, υπάρχουν πολλά είδη αυτού του παρασίτου, και ορισμένα είναι ορατά με γυμνό μάτι, ως μικρές μαύρες κουκίδες στα φτερά και το δέρμα του πτηνού. τύποι ψειρών το πιο συνηθισμένο.

Cuclotogaster heterographus

Γνωστή ως ψείρα της κεφαλής, κατοικεί κυρίως στην κεφαλική περιοχή και το λαιμό των πτηνών. Είναι ένας πολύ μικρός τύπος ψείρας πτηνών, με μέγεθος μόλις 2,5 mm, και είναι δύσκολο να τον δει κανείς.

Προσβάλλει περισσότερο τα νεαρά πτηνά από ό,τι τα ενήλικα, τρέφεται με λέπια στο δέρμα και τα φτερά και βρίσκεται στη βάση του φτερώματος του παρασιτισμένου ζώου. Αυτός ο τύπος ψείρας των πτηνών δεν ρουφάει το αίμα των πτηνών.

Lipeurus caponis

Αυτή η ψείρα ονομάζεται "ψείρα των φτερών" ή "ψείρα του αποπλάνου" και είναι επίσης πολύ μικρή, περίπου στο ίδιο μέγεθος με την ψείρα του κεφαλιού. Καταφύεται κυρίως στις φτερούγες των πτηνών, αλλά μπορεί επίσης να βρεθεί στο κεφάλι και στο λαιμό.

Ονομάζεται "ψείρα που ξεφλουδίζει" λόγω της αδηφαγίας με την οποία προκαλεί ελαττώματα στο φτέρωμα και πληγές στα φτερά των πτηνών που παρασιτεί. ψείρες των πτηνών το οποίο αφήνει τα φτερά των φτερών αραιά και με οδοντωτή εμφάνιση.

Menacanthus stramineus

Γνωστό ως ψείρες του σώματος των πτηνών, αυτό το έντομο είναι ελαφρώς μεγαλύτερο από τα προαναφερθέντα και μπορεί να φτάσει τα 3,5 mm. Είναι το είδος που προσβάλλει περισσότερο τα οικόσιτα πτηνά.

Αυτός ο τύπος επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την υγεία του ξενιστή, ιδίως κατά τους πρώτους μήνες της ζωής του. Πρόκειται για ψείρα που τρέφεται τόσο από το αίμα του πτηνού όσο και από το δέρμα και τα φτερά του, προκαλώντας μεγάλη δυσφορία.

Όπως έχει ήδη αναφερθεί, ορισμένα ακάρεα συγχέονται με τις ψείρες λόγω των ομοιοτήτων τους στην εμφάνιση και τη συμπεριφορά, οπότε είναι επίσης σημαντικό να τα γνωρίζουν οι κηδεμόνες.

Dermanyssus gallinae

O Dermanyssus gallinae είναι το πιο συχνά απαντώμενο ακάρεο των πτηνών. είναι γνωστό ως ψείρα των πτηνών, κόκκινη ψείρα των πτηνών ή ψείρα των περιστεριών. έχει γκρίζο χρώμα και γίνεται κόκκινο μετά την κατάποση του αίματος του ξενιστή.

Έχει τη συνήθεια να τρέφεται τη νύχτα, οπότε και σκαρφαλώνει πάνω στο πτηνό. Κατά τη διάρκεια της ημέρας κρύβεται σε φωλιές, κρεβάτια και σχισμές του κλουβιού και σε πέρκες, αλλά παραμένει πάντα κοντά στον ξενιστή του.

Προκαλεί αναιμία, απώλεια βάρους, αλλαγή συμπεριφοράς, μείωση της παραγωγής αυγών και καθυστέρηση στην ανάπτυξη των νεοσσών. Σε σοβαρές προσβολές, μπορεί να προκαλέσει το θάνατο των νεοσσών.

Επιπλέον, αυτό το αιμοφάγο αρθρόποδο μπορεί να χρησιμεύσει ως φορέας για άλλες λοιμώξεις , όπως η νόσος του Newcastle, η ιογενής εγκεφαλίτιδα, ο τυφοειδής πυρετός των πτηνών, η σαλμονέλωση και η ανεμοβλογιά των πτηνών.

Dermanyssus gallinae και θηλαστικά

Αν και προτιμά τα πτηνά λόγω της υψηλής θερμοκρασίας του σώματός τους, το άκαρι αυτό μπορεί να παρασιτήσει και τα θηλαστικά. Υπάρχουν αναφορές για προσβολές σε σκύλους, γάτες, άλογα και ανθρώπους.

Σε σκύλους και γάτες, προκαλεί ήπιο έως έντονο κνησμό, ανάλογα με το βαθμό προσβολής, κοκκίνισμα του δέρματος και απολέπιση της πλάτης και των άκρων. Σε πιο ευαίσθητα ζώα, προκαλεί αλλεργία στα τσιμπήματα εκτοπαράσιτων, γνωστή και ως DAPE.

Στον άνθρωπο, προκαλεί ανθρώπινα συμπτώματα, όπως έντονο κνησμό στο σημείο του τσιμπήματος, το οποίο γίνεται κόκκινο και μπορεί να συγχέεται με τσιμπήματα ψύλλων ή με βλάβες που προκαλούνται από το άκαρι της ψώρας.

Ornithonyssus bursa

O Ornithonyssus bursa είναι γνωστή ως ψείρα των κοτόπουλων. Παρά το όνομά της, πρόκειται για ακάρεο και αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για τους ανθρώπους που ζουν σε περιοχές με υψηλή συγκέντρωση πτηνών, όπως περιστέρια, σπουργίτια και οι ίδιες οι κότες.

Προτιμά να τρέφεται με πουλιά, αλλά ελλείψει αυτών παρασιτεί στον άνθρωπο. Ωστόσο, δεν μπορεί να επιβιώσει στον άνθρωπο λόγω της απουσίας φτερών και χώρων για να κρυφτεί, όντας πιο εύκολα αντιληπτό.

Ornithonyssus sylviarum

O Ornithonyssus sylviarum είναι το λιγότερο συνηθισμένο από τα τρία ακάρεα, αλλά είναι αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη ζημιά στην υγεία του πτηνού, καθώς ζει όλη του τη ζωή στον ξενιστή, με την περιβαλλοντική μόλυνση να μην έχει σημασία στην περίπτωση αυτή.

Είναι πολύ ανθεκτικό και μπορεί να επιβιώσει για εβδομάδες χωρίς πουλί για να παρασιτήσει. Είναι επίσης αρκετά παραγωγικό και σε σοβαρές προσβολές προκαλεί αναιμία και ακόμη και θάνατο του πουλιού.

Το συμπτώματα ψειρών στα πτηνά είναι ο έντονος κνησμός, οι αλλαγές στη συμπεριφορά -κυρίως διέγερση και ευερεθιστότητα-, η αναιμία, η απώλεια βάρους, το λιγοστό και ελαττωματικό φτέρωμα και η παρουσία μικρών μαύρων κουκίδων στα φτερά και το δέρμα του πτηνού.

O θεραπεία κατά των ψειρών αποσκοπεί στην εξόντωση του παρασίτου με τη χρήση εντομοκτόνων ή ακαρεοκτόνων, ανάλογα με τον τύπο της ψείρας που προσβάλλει το ζώο. Υπάρχουν προϊόντα σε υγρή μορφή ή σε σκόνη για κτηνιατρική χρήση που προορίζονται για το σκοπό αυτό. Να θυμάστε ότι μπορούν να εφαρμοστούν μόνο από κτηνίατρο.

Τα προϊόντα αυτά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στο πτηνό και στο περιβάλλον του. Ορισμένοι εκτροφείς υποδεικνύουν τη χρήση ξύδι μήλου για ψείρες πουλιών Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι η ουσία αυτή είναι όξινη και πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή.

Η πρόληψη γίνεται με την καραντίνα και τη λεπτομερή εξέταση του νέου πουλιού που θα εισαχθεί στο σπίτι, καθώς και με τον καθαρισμό του κλουβιού και των αντικειμένων του. Η αποφυγή της επαφής του κατοικίδιου ζώου σας με άλλα πουλιά, ιδίως άγρια, είναι επίσης αποτελεσματική.

Τώρα που ξέρετε ότι οι ψείρες των πτηνών είναι μεγάλη ενόχληση για το πτηνό σας, αναζητήστε έναν κτηνίατρο εάν υποψιάζεστε αυτό το παράσιτο στο φίλο σας. Στη Seres, μπορείτε να βρείτε ειδικούς κτηνιάτρους στα πτηνά. Ελάτε να μας γνωρίσετε!