Ο επιπολασμός των όγκων στα ζώα, αυξάνεται σημαντικά τα τελευταία χρόνια λόγω της μεγαλύτερης μακροζωίας των ζώων, καθώς και της μεγαλύτερης αναζήτησης για κτηνιατρική περίθαλψη και των πιο σύγχρονων και προσιτών διαγνωστικών μέσων που έκαναν δυνατό τον εντοπισμό περισσότερων περιπτώσεων oncológicos. Μεταξύ των διαφόρων όγκων στους σκύλους, ο οστεοσάρκωμα σε σκύλους είναι μία από αυτές τις πιθανές διαγνώσεις.

Ο επιπολασμός των όγκων στα ζώα, αυξάνεται σημαντικά τα τελευταία χρόνια λόγω της μεγαλύτερης μακροζωίας των ζώων, καθώς και της μεγαλύτερης αναζήτησης για κτηνιατρική περίθαλψη και των πιο σύγχρονων και προσιτών διαγνωστικών μέσων που έκαναν δυνατό τον εντοπισμό περισσότερων περιπτώσεων oncológicos. Μεταξύ των διαφόρων όγκων στους σκύλους, ο οστεοσάρκωμα σε σκύλους είναι μία από αυτές τις πιθανές διαγνώσεις.

Για να μάθετε τι είναι το οστεοσάρκωμα σε σκύλους Καθώς είναι κακοήθης, φτάνει και σε άλλα όργανα, προκαλώντας μεγάλη βλάβη στην υγεία του ζώου.

O οστεοσάρκωμα Είναι ο πιο κοινός πρωτοπαθής όγκος σε ανθρώπους και σκύλους, ωστόσο σε αυτούς η επίπτωση είναι 40 έως 50 φορές μεγαλύτερη και αντιπροσωπεύει το 80 έως 95% των οστικών νεοπλασιών των σκύλων.

Αυτή η ασθένεια αναπτύσσεται κυρίως στα μακρά οστά των μελών, καθώς είναι ο τύπος που προσβάλλει το 75% των σκύλων με οστεοσάρκωμα. Το υπόλοιπο 25% συμβαίνει στο κρανίο και σε άλλα οστά που δεν είναι αυτά των μελών. Η θέση είναι σημαντική, επειδή η συμπεριφορά είναι συνήθως πιο επιθετική στις περιπτώσεις οστεοσαρκώματος στα μακρά οστά.

Πρόκειται για μια ασθένεια που προσβάλλει κατά προτίμηση το μηριαίο οστό, την κερκίδα και την ωλένη των σκύλων μεγάλων και γιγαντιαίων φυλών και η πιθανότητα εμφάνισής της αυξάνεται έως και 185 φορές σε σκύλους που ζυγίζουν 36 κιλά ή περισσότερο.

Οι πιο προσβεβλημένες φυλές είναι το Ροτβάιλερ, το Ιρλανδικό Σέττερ, ο Άγιος Βερνάρδος, ο Γερμανικός Ποιμενικός, το Ντόμπερμαν, το Λαμπραντόρ Ριτρίβερ, το Γκόλντεν Ριτρίβερ, το Μπόξερ, το Μαστίφ, το Ναπολιτάνικο Μαστίφ, το Νιουφάουντλαντ και ο Γερμανικός Δανός.

Τα αρσενικά και τα θηλυκά σκυλιά προσβάλλονται εξίσου, αλλά στις φυλές του Αγίου Βερνάρδου, του Γερμανικού Δανού και του Ροτβάιλερ τα θηλυκά φαίνεται να προσβάλλονται περισσότερο από τα αρσενικά, αν και αυτό εξακολουθεί να είναι αμφιλεγόμενο και δεν υποστηρίζουν όλες οι μελέτες αυτό το εύρημα.

Παρόλο που εμφανίζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε ζώα μέσης και μεγάλης ηλικίας, η μέση ηλικία προσβολής είναι τα 7,5 έτη. Σπάνια προσβάλλει σκυλιά κουτάβια με ηλικία έως έξι μηνών.

Η αιτία του οστεοσαρκώματος στους σκύλους παραμένει άγνωστη.Η πιο αποδεκτή θεωρία είναι ότι ο όγκος τείνει να προσβάλλει τα οστά που υποστηρίζουν το βάρος των μεγάλων ζώων και ότι αυτά τα οστά τείνουν να υφίστανται μικρά και πολλαπλά τραύματα κατά τη διάρκεια της ζωής τους, ευνοώντας την ανάπτυξη του καρκίνου.

Έτσι, είναι δυνατόν να δικαιολογηθεί η μικρότερη συχνότητα εμφάνισης σε μικρά ζώα, καθώς η υπερφόρτωση των οστών αυτών θα ήταν μικρότερη, σε συνδυασμό με την προγενέστερη σύγκλειση των επιφυσιακών πλακών (αυξητικές πλάκες).

Παρόλο που η συγκεκριμένη αιτία παραμένει μυστήριο, υπάρχουν αναφορές οστεοσαρκώματος σε σκύλους με κακώς αντιμετωπισμένα κατάγματα άκρων, ειδικά σε εκείνα με λοίμωξη ή εγκατάσταση μεταλλικών ξένων σωμάτων.

Η ακτινοθεραπεία για τη θεραπεία των σαρκωμάτων των μαλακών μορίων (μη οστών) μπορεί να αποτελέσει αιτία οστεοσάρκωμα σκύλου Ορισμένα ζώα που υποβλήθηκαν σε αυτή τη θεραπεία εμφάνισαν όγκο δύο έως πέντε χρόνια μετά την ακτινοβολία.

Πρόκειται για έναν κακοήθη και εξαιρετικά επιθετικό όγκο, ο οποίος αναπτύσσεται ταχέως, με μεγάλη μεταστατική ικανότητα, κυρίως στους πνεύμονες, που είναι ο προτιμώμενος στόχος στο 90% των περιπτώσεων. Σπάνια παρατηρούνται μεταστάσεις στους λεμφαδένες.

Συμπτώματα του οστεοσαρκώματος

Το οστεοσάρκωμα στους σκύλους εμφανίζει σημάδια ταχείας εξέλιξης και γίνονται εύκολα αντιληπτά από τον εκπαιδευτή, ωστόσο η κτηνιατρική παρακολούθηση αυτών των ζώων γίνεται συνήθως αργά, όταν η νόσος είναι ήδη προχωρημένη.

Αρχικά ο σκύλος αρχίζει να κουτσαίνει λόγω του πόνου στο προσβεβλημένο άκρο. Είναι επίσης δυνατό να παρατηρηθεί μια μικρή αύξηση του όγκου, γενικά στην προσβεβλημένη προεξοχή του οστού.

Καθώς η νόσος εξελίσσεται, ο όγκος αρχίζει να διευρύνεται και να συμπιέζει τους γύρω ιστούς, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε απόφραξη των λεμφαγγείων και να προκαλέσει μεγάλο πρήξιμο των άκρων.

Αυτός ο τύπος καρκίνου είναι πολύ σκληρός, σταθερός και επώδυνος στην αφή. Ανάλογα με το πόσο καιρό αναπτύσσεται η ασθένεια, το ζώο δεν θα στηρίζει το άκρο, αναγκάζοντας το άλλο να εργάζεται σκληρότερα, προκαλώντας βλάβες και σε αυτό το άκρο.

Καθώς, παρά τον πόνο, τα ζώα συνεχίζουν να τρώνε και να πίνουν κανονικά, οι κηδεμόνες θεωρούν ότι πρόκειται για κάτι προσωρινό, γεγονός που καθυστερεί την έγκαιρη διάγνωση της νόσου και ευνοεί την εξέλιξή της.

Αναπνευστικά συμπτώματα, στις περιπτώσεις μεταστάσεων, είναι αρχικά ασυμπτωματικά, αλλά με την πορεία της νόσου ο σκύλος μπορεί να παρουσιάσει αναπνευστική δυσκολία, emagrecimento, κατάπτωση, πυρετό και βήχα.

Διάγνωση

Η διάγνωση αυτού του νεοπλάσματος των οστών πρέπει να γίνεται γρήγορα μέσω κλινικών συμπτωμάτων, λεπτομερούς φυσικής εξέτασης και συμπληρωματικών εξετάσεων, ενώ η ακτινογραφία για την αξιολόγηση των οστών είναι μία από τις πιο συχνά χρησιμοποιούμενες, επειδή έχει το πιο προσιτό κόστος για τους κηδεμόνες.

Η εξέταση αυτή από μόνη της δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την οριστική διάγνωση του οστεοσαρκώματος, καθώς άλλες ασθένειες μπορούν να οδηγήσουν σε παρόμοιες μεταβολές της εικόνας, αλλά λαμβάνοντας υπόψη το ιστορικό του ζώου και τον βαθμό του πόνου που παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια της εξέτασης, είναι δυνατόν να επιτευχθεί ένας καλός βαθμός διαγνωστικής υποψίας.

Για να βεβαιωθείτε ότι πρόκειται πράγματι για νεόπλασμα, συνιστάται η βιοψία κλειστού πεδίου, η οποία συνίσταται στη λήψη δειγμάτων από την περιοχή με βελόνες διαφόρων διαμέτρων με διαγνωστική ακρίβεια 93%.

Θεραπεία

Το οστεοσάρκωμα σε σκύλους έχει θεραπεία Ο ακρωτηριασμός του προσβεβλημένου άκρου εξακολουθεί να αποτελεί την καλύτερη θεραπεία για την πάθηση αυτή. Αν γίνει έγκαιρα, θα καταστεί δυνατή η διάγνωση της νόσου σε πρώιμα στάδια και, κατά συνέπεια, θα μειωθεί ο κίνδυνος μεταστάσεων, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής του ασθενούς για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Μετά τη χειρουργική επέμβαση, είναι δυνατή η συνέχιση της θεραπείας με χημειοθεραπεία με στόχο την καταστροφή όσο το δυνατόν περισσότερων καρκινικών κυττάρων που εξακολουθούν να υπάρχουν στην κυκλοφορία ή σε όργανα. Ο έλεγχος των μεταστατικών κυττάρων που υπάρχουν στον οργανισμό θα επιτρέψει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής για τους ασθενείς.

Η χημειοθεραπεία στην κτηνιατρική ακολουθεί αρχές χρήσης παρόμοιες με αυτές της ιατρικής, αλλά είναι δυνατόν να παρατηρηθεί μεγαλύτερη ανοχή στα ζώα σε σύγκριση με τον άνθρωπο.

Με στόχο τη διατήρηση της ποιότητας ζωής κατά τη διάρκεια της θεραπείας, τα πρωτόκολλα προσαρμόζονται σε δόσεις που είναι πιο ανεκτές για τα ζώα, αλλά ακόμη και έτσι σε ορισμένες περιπτώσεις είναι δυνατόν να παρατηρηθεί η εμφάνιση ορισμένων ανεπιθύμητων ενεργειών, όπως εμετός, διάρροια, απώλεια όρεξης και πτώση του ανοσοποιητικού συστήματος, που είναι οι πιο συχνές επιπτώσεις. Η ανάγκη για νοσηλεία λόγω των ανεπιθύμητων ενεργειών της χημειοθεραπείας είναιπερίπου το 5% των ασθενών σε θεραπεία.

Ακόμα και με τη θεραπεία, δυστυχώς, η ίαση στο οστεοσάρκωμα στους σκύλους παρατηρείται μόνο στο 15% των περιπτώσεων. Παρόλο που η ίαση δεν είναι δυνατή στους περισσότερους ασθενείς με την εξέλιξη των θεραπειών όπως η χειρουργική επέμβαση, η χημειοθεραπεία και τα αναλγητικά, για παράδειγμα, είναι δυνατή η προώθηση της ποιότητας ζωής μετά τη διάγνωση.

Ως μια μορφή πρόληψης της νόσου, συνιστάται οι προδιατεθειμένες φυλές ζώων να επισκέπτονται τον κτηνίατρο περιοδικά και επίσης να συμβουλεύονται έγκαιρα σε περιπτώσεις δυσκολίας στη βάδιση, πόνου ή πρηξίματος στα άκρα των ζώων αυτών. σκύλοι .

Το οστεοσάρκωμα στους σκύλους είναι μια οδυνηρή ασθένεια για την οικογένεια του ζώου, επειδή αφαιρεί πολύ νωρίς από την κοινωνικότητά μας έναν σύντροφο εξαιρετικά αγαπητό. Στη μικρότερη υποψία της νόσου, αναζητήστε τον/την αξιόπιστο κτηνίατρό του/της, αποφεύγοντας, έτσι, μελλοντικά βάσανα.