Η ειδικότητα της ιατρικής των αιλουροειδών εξελίσσεται και οι ασθενείς αυτοί ζουν περισσότερο. Ωστόσο, οι γάτες εξακολουθούν να χρειάζονται μεγάλη ιατρική φροντίδα. Πολλές από τις ασθένειες που προσβάλλουν τα αιλουροειδή προκαλούν αναιμία, μια από τις κύριες αιτίες της μετάγγιση αίματος σε γάτες .

Αναιμία είναι η μείωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων, που ονομάζονται επίσης ερυθροκύτταρα ή ερυθροκύτταρα. Αναγνωρίζεται στο εξέταση αίματος γάτας μειώνοντας τον αιματοκρίτη, τη συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης και τον αριθμό αιμοσφαιρίνης.

Ο αιματοκρίτης είναι το ποσοστό του όγκου των ερυθρών αιμοσφαιρίων στο συνολικό όγκο του αίματος. Η αιμοσφαιρίνη είναι μια πρωτεΐνη στα ερυθρά αιμοσφαίρια και είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά οξυγόνου, απαραίτητη για την καλή την υγεία της γάτας.

Η ένδειξη μετάγγισης αίματος στις γάτες συμβαίνει όταν ο αιματοκρίτης πέσει κάτω από 15%. Λαμβάνοντας υπόψη επίσης τη γενική κατάσταση του ασθενούς, τη διάθεση, την αιτία της αναιμίας, αν είναι οξεία ή χρόνια, αν είναι αναγεννητική ή μη αναγεννητική. Κάτω από 17% θεωρείται ήδη σοβαρή εκδήλωση αναιμίας.

Η μετάγγιση μπορεί επίσης να ενδείκνυται σε πτώση της αρτηριακής πίεσης λόγω απώλειας αίματος, αιμοπεταλίων, πρωτεϊνών αίματος ή σε δηλητηρίαση από παρακεταμόλη (Tylenol).

Τα αίτια της αναιμίας χωρίζονται σε κατηγορίες: αιμορραγίες, καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων (αιμόλυση) ή μείωση της παραγωγής αυτών των κυττάρων, η οποία συμβαίνει στο μυελό των οστών. μετάγγιση αίματος σε γάτες με felv είναι συνηθισμένο.

Αιμορραγία μπορεί να συμβεί λόγω τραυματισμού, εκτεταμένων τραυμάτων και ελλείψεων στους παράγοντες πήξης. Η αιμόλυση οφείλεται κυρίως σε παρασιτικές νόσους. Προβλήματα στο μυελό προκαλούνται από ιούς, φάρμακα, ενδοκρινικές μεταβολές και ανοσοδιαμεσολαβούμενα.

Ακριβώς όπως εμείς οι άνθρωποι, έτσι και οι γάτες έχουν ομάδες αίματος. Η ταυτοποίηση αυτών των ομάδων αίματος (ομάδα αίματος) είναι απαραίτητη για την πραγματοποίηση της μετάγγισης αίματος στις γάτες, αποφεύγοντας τις αντιδράσεις μετάγγισης.

Τύποι αίματος γάτας

O αίμα γάτας μπορούν να έχουν έναν από τους τρεις γνωστούς τύπους αίματος, οι οποίοι είναι οι τύποι Α, Β ή ΑΒ. Οι τύποι Α και Β περιγράφηκαν για πρώτη φορά το 1962. Ο τύπος ΑΒ ανακαλύφθηκε μόλις το 1980. Ωστόσο, αν και τα ονόματα είναι τα ίδια, δεν είναι οι ίδιοι τύποι με τους ανθρώπους.

Γενετικά, οι τύποι Α και Β είναι επικρατούντες, δηλαδή είναι συχνότεροι από τον τύπο ΑΒ, με τον τύπο Α να είναι συχνότερος από τον τύπο Β. Αιλουροειδή χωρίς αντιγόνα Α ή Β, όπως συμβαίνει με τον τύπο αίματος Ο στον άνθρωπο, δεν έχουν ακόμη αναφερθεί στην κτηνιατρική.

Επιλογή αιμοδότη

Η μετάγγιση αίματος στις γάτες, για να γίνει με ασφάλεια, ξεκινά με την επιλογή του δότη του αίματος που θα μεταγγιστεί. Ο κηδεμόνας θα πρέπει να αναφέρει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες για την υγεία της γάτας σας, χωρίς να παραλείπει τρέχουσες ή παλαιότερες ασθένειες.

Οποιοδήποτε η γάτα μπορεί να δώσει αίμα Το κατοικίδιο ζώο πρέπει να είναι υγιές, να ζυγίζει πάνω από 4 κιλά (όχι παχύσαρκο) και να έχει υπάκουη ιδιοσυγκρασία, ώστε να διευκολύνεται η διαχείριση κατά τη στιγμή της αιμοληψίας για μετάγγιση. Επιπλέον, είναι απαραίτητο το κατοικίδιο ζώο να είναι αρνητικό για FIV/FeLV, στην περίπτωση του FeLV, πρέπει επίσης να είναι αρνητικό στην ELISA και στην PCR.

Η ηλικία είναι επίσης σημαντική, ο δότης πρέπει να είναι μεταξύ 1 και 8 ετών. Πρέπει επίσης να είναι αποπαρασιτωμένος, εμβολιασμένος και να έχει λάβει προληπτική θεραπεία κατά των εκτοπαρασίτων. Οι γάτες που βγαίνουν μόνες τους δεν μπορούν να γίνουν δότες.

Εκτός από την απαίτηση αυτών των κριτηρίων, γίνονται εξετάσεις αίματος για να πιστοποιηθεί η καλή υγεία του δότη. Οι εξετάσεις αυτές αξιολογούν τα νεφρά, το ήπαρ, τις πρωτεΐνες και το σάκχαρο στο αίμα (γλυκαιμία), καθώς και ορισμένους ηλεκτρολύτες όπως το νάτριο, το κάλιο και το χλώριο.

Στους ανθρώπους, το αίμα που πρόκειται να δοθεί ελέγχεται για διάφορες μολυσματικές ασθένειες και στις γάτες συμβαίνει το ίδιο. Οι ιοί που προκαλούν τη λευχαιμία και την ανοσοανεπάρκεια των αιλουροειδών και τα βακτήρια που προκαλούν τη μυκοπλάσμωση των αιλουροειδών δεν πρέπει να βρίσκονται στο αίμα που πρόκειται να δοθεί.

Ο αιμοδότης πρέπει επίσης να έχει αιματοκρίτη μεταξύ 35 και 40% και αιμοσφαιρίνη άνω των 11g/dl, ώστε ο λήπτης να λάβει αίμα υψηλής ποιότητας, αν και δεν θα αρνηθεί την αιμοδοσία ένας αιμοδότης με αιματοκρίτη 30% και αιμοσφαιρίνη 10g/dl.

Ο όγκος που πρέπει να λαμβάνεται πρέπει να είναι από 10 ml έως το πολύ 12 ml αίματος ανά κιλό βάρους, με διάστημα τουλάχιστον τριών εβδομάδων μεταξύ των αιμοδοσιών. Πρέπει να γίνεται παρακολούθηση ώστε να είναι δυνατή η διαπίστωση της ανάγκης για χορήγηση συμπληρώματος σιδήρου.

Συλλογή αίματος

Είναι προτιμότερο οι γάτες-δότες να είναι ναρκωμένες ή να τους χορηγείται γενική αναισθησία για να ελαχιστοποιηθεί το άγχος της διαδικασίας. Οι γάτες φοβούνται πολύ εύκολα και οποιαδήποτε κίνηση του δότη μπορεί να τις βλάψει.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο το γεγονός ότι το ζώο αναισθητοποιείται για να γίνει αιμοληψία, ωστόσο η διαδικασία αυτή διαρκεί περίπου 20 λεπτά και η αναισθησία που χρησιμοποιείται έχει ελάχιστες επιπτώσεις στις αιματολογικές παραμέτρους.

Η χορήγηση αίματος

Το γατάκι που θα λάβει αίμα είναι άρρωστο και πρέπει να συνοδεύεται καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Θα πρέπει να βρίσκεται σε ήρεμο περιβάλλον και οι ζωτικές του παράμετροι θα πρέπει να αξιολογούνται κάθε 15 λεπτά.

Η ποσότητα εξαρτάται από τον αιματοκρίτη που είχε ο λήπτης πριν από τη μετάγγιση. Ιδανικά, μετά τη μετάγγιση θα πρέπει να έχει αιματοκρίτη κοντά στο 20%, ώστε να αναμένεται να ανακάμψει γρήγορα.

Ακόμη και με την επιτυχία της διαδικασίας, η φαρμακευτική αγωγή πρέπει να διατηρηθεί μέχρι το αιλουροειδές να αναρρώσει, καθώς η μετάγγιση αίματος είναι μια θεραπεία που θα το βοηθήσει να γίνει καλύτερα.

Η μετάγγιση αίματος στις γάτες είναι μια απαραίτητη διαδικασία σε ορισμένες στιγμές. Πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένους και έμπειρους επαγγελματίες. Βασιστείτε στους κτηνιάτρους της Seres για να φροντίσουν το γατάκι σας.