La sangotransfuzo ĉe hundoj helpas savi la vivojn de dorlotbestoj en malsamaj tempoj. Ĝi povas esti necesa de kiam la besto suferis traŭmaton kaj havas hemoragion eĉ en kazoj kie la pelto estas tre anemia. Lernu pli pri ĉi tiu proceduro kaj aplikoj en la veterinara rutino!

Kio estas la uzo de sangotransfuzo ĉe hundoj kaj kiaj estas la tipoj?

Sango transfuzo en hundoj povas esti uzata por normaligi la kvanton de sango cirkulanta en la korpo de la dorlotbesto, anstataŭigi unu el la komponantoj kiuj formas sangon aŭ korekti koagulajn problemojn.

Ĉar sango konsistas el pluraj komponantoj, ekzistas multaj situacioj, kiuj povas konduki al transfuzo. La hundo eble suferis subitan kaj severan hemoragion, ekzemple.

En ĉi tiu situacio, la procedo farenda estas tuta sango. En aliaj, kiel en kazoj de sangotransfuzo ĉe hundo kun anemio , ĝi povas esti nur koncentriĝo de ruĝaj globuloj.

Jen kio okazas en sangotransfuzo ĉe hundoj kun ehrliĥiozo , ekzemple. Ĉar ĉi tiu malsano kondukas al la detruo de ruĝaj globuloj kaj trombocitoj, kio kaŭzas anemion kaj trombocitopenion, la pelto bezonas nur ruĝajn globulojn (la ruĝajn globulojn, ankaŭ nomatajn eritrocitojn) kaj la hemoglobinon kiu ekzistas en ili.

Estas ankaŭ kazoj en kiuj la besto havas koagulproblemon. Kiam tio okazas, li povasricevi nur trombocitojn. Se vi havas malaltajn proteinojn, transfuzo de la likva parto de via sango, plasmo, kutime sufiĉas.

Transfuzo de ruĝaj globuloj, kiu estas la plej ofta, okazas kiam la besto ne plu havas sufiĉe da hemoglobino. Kun ĉi tio, la organismo ne povas porti la oksigenon, kiun la korpo bezonas por funkcii ĝuste.

Ĉiuj ĉi tiuj sangaj komponantoj estas akiritaj el la frakciigo de tutaj sangaj sakoj. Siavice, ĉi tiuj sakoj estas kolektitaj de sangodonantaj hundoj. La kvanto, kiu estos administrita en ĉiu besto, dependos de la kalkulo por sangotransfuzo ĉe hundoj farita de la bestkuracisto.

Kiel mi scias ĉu mia hundo bezonas transfuzon?

Kiu scias kiel fari sangotransfuzon ĉe hundoj kaj kiu decidos ĉu la dorlotbesto bezonas suferi ĉi tiun proceduron estas la bestkuracisto. Ĝenerale, la decido pri transfuzo konsideras la klinikajn kaj laboratoriajn kriteriojn de la paciento.

En teorio, preskaŭ ĉiuj hundoj kun koncentriĝo de ruĝaj globuloj (hematokrito) malpli ol 10% bezonas transfuzon. Tamen, ekzistas ankaŭ kazoj en kiuj la besto havas hematokriton de 12%, sed bezonas la proceduron de sangotransfuzo ĉe hundoj por esti farita.

Jen kio okazas kiam la dorlotbesto anhelas, kun kuranta koro kaj klinita. Tiel, eblas konkludi ke, kiam oni decidas ĉu lasangotransfuzo en hundoj estos necesa, kio estos taksita estas la ĝenerala stato de la besto.

Ĉu sangotransfuzo estas danĝera?

Ĉu la procedo de sangotransfuzo ĉe hundoj estas danĝera ? Ĉi tio estas ofta dubo inter tutoroj, kiuj volas certigi, ke la pelta estos bona kaj pluvivos.

Tamen, antaŭ ol pripensi eblajn riskojn, gravas memori, ke, kiam la bestkuracisto indikas sangotransfuzon ĉe hundoj, tio estas ĉar tio estas la taŭga alternativo por teni la pelton vivanta. Tiel, la proceduro estas necesa.

Samtempe, necesas scii, ke la profesiulo faros ĉion eblan por ke, kiam oni faras sangan transfuzon ĉe hundoj , kromefikoj estu nulaj aŭ minimumoj.

Unu el la manieroj fari tion estas limigi la transfuzon al la sangokomponento kiun la paciento bezonas. Ĉi tio reduktas la eblecojn de malfavoraj reagoj de eksponiĝo al fremdaj antigenoj.

Antigenoj estas molekuloj kapablaj veki la imunsistemon. Ĉiu komponanto de la sango de la hundo donacanto havas sennombrajn el ili, kiuj povas instigi, kun pli aŭ malpli intenseco, ĉi tiun respondon en la organismo de la ricevanto.

Sanga grupo de hundoj X riskoj

Ĉu vi scias, ke pli ol 13 sangogrupoj estas katalogitaj ĉe hundoj? Estas multaj, ĉu ne? Ili estas identigitaj per la ĉefa antigeno ĉeestanta en lasurfaco de ruĝaj globuloj. Ĉi tiuj estas la molekuloj, kiuj plej provokas la imunsistemon de ebla ricevilo.

Ĉiu el ĉi tiuj estas DEA (Canine Erythrocyte Antigen). Klinike, la plej grava estas DEA 1, ĉar ĝi kapablas ekigi pli fortajn reagojn. Je ĉi tiu punkto, eblas determini ĉu sangotransfuzo en hundoj riskas .

Kio okazas estas la jena: se hundo, kiu ne havas DEA 1 en siaj ruĝaj globuloj, ricevas sangon kun ĉi tiu antigeno, lia imunsistemo povas detrui ĉiujn donacitajn eritrocitojn.

En ĉi tiu kazo, sangotransfuzo ĉe hundoj estas danĝera. Post ĉio, la amasa morto de ĉeloj kaŭzas grandegan inflaman respondon, kun komplikaĵoj, kiuj povas konduki al la morto de la besto.

La bona novaĵo estas, ke hundoj malofte havas naturajn antikorpojn kontraŭ DEA 1, tio estas, ili formas la respondon nur kiam ili ricevas la unuan transfuzon, sed ne estas sufiĉe da tempo por detrui multon.

Se ili ricevas la duan transfuzon kun nekongrua sango, tiam, jes, ili atakas la ĉelojn post kelkaj horoj (ĉar la respondo jam formiĝis). Tamen, kiom ajn reagoj estas maloftaj en unua sangotransfuzo en hundo, la idealo estas fari almenaŭ unu kongruecteston.

Kiel estas la kongrua testo antaŭ sangotransfuzo ĉe hundoj?

La taksado konsistas el metado de sangospecimenoj de la donacanto kaj laricevilo en kontakto por vidi ĉu ili kuniĝas. Se tio okazas, tio signifas, ke jam ekzistas antikorpoj kontraŭ DEA 1, kaj la transfuzo ne faru.

Testado de kongrueco ne malhelpas ĉiujn reagojn. Ĝi forigas la riskon de la plej serioza tipo, tiu en kiu estas preskaŭ tuja detruo de ruĝaj globuloj, riskante la vivon de la paciento.

Tamen, eĉ se la testo ne indikas la antaŭan ekziston de antikorpoj kontraŭ DEA 1, la korpo povas havi pli postajn kaj pli mildajn reagojn kontraŭ aliaj DEA kaj aliaj sangoĉeloj (blankaj globuloj kaj trombocitoj).

Ĉu ne ekzistas risko de sangotransfuzaj reagoj ĉe hundoj?

Eĉ kun tuta zorgo, kelkaj reagoj ankoraŭ okazas. Ĝenerale, inter 3% kaj 15% de sangaj transfuzoj en hundoj kaŭzas iun tipon de reago. Ĉi tie, la efikoj estas diversaj. Dum kelkaj bestoj havas simplajn abelujojn, aliaj havas:

• tremojn;
• febro;
• vomado;
• salivo;
• pliigita korfrekvenco kaj spirado;
• konvulsioj.

Krome, la risko de morto ne estas ekskludita en sangotransfuzo ĉe bestoj. Tial, sangotransfuzo en hundoj ĉiam estas farita en kliniko, kie la dorlotbesto estas monitorita dum la proceduro kaj en la sekvaj 24 horoj.

Se la dorlotbesto prezentas ian reagon al la proceduro, la transfuzo estas interrompita, kaj la dorlotbestoestas kuracita. Memoru, ke la transfuzo de ajna sanga komponanto estas kriz-traktado, kun provizoraj efikoj.

Ĝi servas por konservi la vivon de la dorlotbesto dum specifaj mezuroj estas prenitaj por batali la kaŭzon de la problemo. Jen kio okazas, ekzemple, kiam la besto havas iksodmalsanon kaj estas tre anemia. Vidu, kio kaŭzas ĉi tiun malsanon!