A epilepsie bij honden epilepsie wordt beschouwd als de meest voorkomende neurologische aandoening. Als de diagnose epilepsie bij uw hond is gesteld, is het goed dat u er meer over weet. Het kan immers zijn dat hij voortdurend in de gaten moet worden gehouden en medicijnen nodig heeft! Leer meer over epilepsie bij honden!

Epilepsie bij honden: begrijpen wat het is

Epilepsie of hondenbeslag Een convulsie is een klinische manifestatie en kan om verschillende redenen optreden, waaronder een laag bloedsuikergehalte en intoxicatie.

Een van de soorten epilepsie is idiopathische epilepsie, die bij sommige rassen een erfelijke oorsprong heeft, zoals:

• Beagles;
• Duitse herders;
• Tervuren (Belgische herder);
• Teckels,
• Borders Collie.

Bij dieren waarbij epilepsie bij de hond is vastgesteld, treedt er bij stuiptrekkingen een elektrische ontlading op in de grijze stof (een deel van de hersenen). Deze ontlading plant zich voort en genereert de onwillekeurige bewegingen die wij zien.

Oorzaken van epilepsie bij honden

Idiopathische epilepsie is een uitsluitingsdiagnose en vereist dat andere extra- en intracraniële oorzaken van de aanval al zijn onderzocht en uitgesloten, zoals:

• Tumoren: die zijn ontstaan in het zenuwstelsel of uitzaaiingen zijn van tumoren die al andere organen aantasten;
• Infecties: sommige ziekten, zoals distemper of hondsdolheid, tasten het zenuwstelsel aan en kunnen leiden tot stuiptrekkingen;
• Hepatopathieën (leverziekten): wanneer de lever niet in staat is om de producten afkomstig van de spijsvertering te metaboliseren, raakt de hond in een roes;
• Vergiftiging: onder andere door gif en planten;
• Hypoglykemie: daling van de bloedsuikerspiegel, komt vaker voor bij puppy's,
• Trauma's: aangereden door een auto of een val die het zenuwstelsel aantast.

Klinische symptomen, diagnose en behandeling

De crisis hondenbeslag Het kan beginnen met hem statisch en met zijn blik stil te houden. Daarna kan het evolueren en kan het dier overmatig gaan speekselen en onwillekeurig gaan "spartelen". Micturitie, braken en defecatie kunnen optreden.

De diagnose epilepsie bij honden wordt gesteld op basis van de voorgeschiedenis, neurologisch onderzoek en aanvullende tests:

• Hemogram en leukogram;
• Biochemische analyses,
• Tomografie of magnetische resonantiebeeldvorming,
• Analyse van cerebrospinaal vocht.

De behandeling varieert afhankelijk van de oorzaak van de aanval. Als de furry bijvoorbeeld stuiptrekkingen krijgt terwijl hij in de kliniek is, zal de dierenarts een injecteerbaar medicijn toedienen om de aanval te stoppen.

Daarna zal hij waarschijnlijk een of meer anti-epileptica voorschrijven, die dagelijks moeten worden toegediend. Als de oorzaak is opgespoord en genezen, is het mogelijk dat tijdens de behandeling de toediening van de anti-epileptica kan worden gestopt.

Dit gebeurt bijvoorbeeld als de convulsies het gevolg zijn van hypoglykemie. Zodra de voeding van het dier is aangepast en de bloedsuikerspiegel onder controle is, kan de toediening van anticonvulsiva worden opgeschort.

In idiopathische of erfelijke gevallen, bijvoorbeeld, kan het echter nodig zijn dat het dier deze remedie voor epileptische aanvallen bij honden Het hangt allemaal af van de beoordeling van de dierenarts.

Een van de oorzaken van epilepsie bij honden, die bijvoorbeeld gediagnosticeerd kan worden, is distemper. Leer meer over deze ziekte en kijk hoe je het kunt voorkomen.