Glo my: hy is oral! Die bosluis het 90 miljoen jaar gelede verskyn en die vyf kontinente bereik, nie net omdat dit aan die vel van mense en diere vasklou nie, maar ook danksy 'n paar eienskappe wat hom groot weerstand gee.

Die verrassende weerstand van die bosluis!

Bosluise is superbestand. Hulle kan deur wind en water weggevoer word, en kan tot 10 cm onder die grond wegkruip. Boonop oorleef hulle sonder suurstof, klim op mure en gaan tot 2 jaar sonder om te eet.

Dis hoe hierdie diere, uit dieselfde klas as spinnekoppe en skerpioene, oor die wêreld versprei het!

Die bosluisgevare op die vel

Vandag is daar meer as 800 spesies bosluise. Almal van hulle bestaan ​​uit verpligte hematofaag individue, dit wil sê, hulle is afhanklik van bloed om te oorleef.

Dit is hierdie eetgewoonte wat bosluise so gevaarlik maak. Dit is omdat wanneer hulle die dier se bloed suig, hulle ook virusse, bakterieë of protosoë oordra.

Hulle verkry hierdie siekte-oordragstowwe deur verskillende diere te parasiteer, soms in een, soms in 'n ander. Daar is gevalle waar hulle dit ook van hul moeders ontvang.

Pas op vir jou dier wat met die bosluis in aanraking kom

Honde, katte, perde, osse en kapibaras is die mees algemene gashere van bosluise, maar hulle is nie die enigstes nie.

Daar is bosluise wat byvoorbeeld reptiele en voëls parasiteer.En vir baie van hulle dien die mens as 'n toevallige gasheer, wat uiteindelik ook hul gesondheid in gevaar stel.

Afhangende van die bosluissoort op die vel, verander dit. gashere tot drie keer in 'n leeftyd. Dit gebeur hoofsaaklik wanneer dit van 'n larwe na 'n nimf verander en uiteindelik in 'n volwassene.

Hierdie feit verklaar waarom 95% van die witbosluis - en/of swartbosluispopulasie gewoonlik is gevind in die omgewing .

Voortplanting van die gasheerbosluis

In alle soorte bosluise, selfs dié wat nie van gasheer verander nie, maak die wyfie homself los om die eiers te lê.

Dit beteken egter nie sy bly op die grond nie. Inteendeel! Die wyfie soek gewoonlik 'n stil hoekie teen die muur om te poseer. Die proses kan ongeveer 29 dae duur en meer as 7 000 eiers oplewer!

Dus, in geval van bosluisbesmetting in jou huis, gebruik karraticide ook in die krake van houthuise, mure en meubels .

Probleme veroorsaak deur die teenwoordigheid van bosluise

Aangesien hulle almal bloed byt en suig, kan die bosluis by honde en/of mense bloedarmoede veroorsaak - volgens die intensiteit van die parasitisme —, jeuk, velletsels en allergieë.

Daar is ook berigte van verlamming wat veroorsaak word deur die inenting van gifstowwe wat in hul speeksel teenwoordig is. Hierdie situasies word egter nie goed beskryf in Brasilië nie.

Van toe af is die skade aan die gesondheid van diegasheer hang af van die tipe parasitiese bosluis. Dit is omdat elkeen sekere virusse, bakterieë en protosoë oordra.

Rooi hondebosluis – Rhipicephalus sanguineus

Dit is die hondebosluis die algemeenste, maar dit hou ook van mense. Hy kom die meeste voor in groot stede, en styg en val drie keer deur die lewe van die gasheer af. Daarom is die meeste van die bevolking in die omgewing en kan dit tot vier generasies in 'n jaar uitmaak.

Vir honde en mense is die twee hoofparasiete wat deur Rhipicephalus oorgedra kan word, babesia ('n protosoë) en ehrlichia ('n bakterie).

Ehrlichia en babesia val onderskeidelik wit- en rooibloedselle aan. Die aanval veroorsaak prostrasie, koors, gebrek aan eetlus, bloedingspunte op die vel en bloedarmoede.

Geleidelik benadeel die gebrek aan suurstof en die werking van die parasiete ook die funksie van die dier se organe, wat kan lei tot dood.

Benewens ehrlichia, kan Rhipicephalus ook die vektor van drie ander bakterieë wees:

• Anaplasma platys : veroorsaak 'n sikliese daling van bloedplaatjies;
• Mycoplasma : veroorsaak siektes by immuunonderdrukte diere,
• Rickettsia rickettsii : veroorsaak Rocky Mountain-vlekkoors, maar minder gereeld as Amblyommacajennense .

Asof dit nie genoeg is nie, kan die hond ook 'n siekte hê wat hepatozoonosis genoem word. Die geval gebeur net as hy die Rhipicephalus inneem, besmet deur die protosoë Hepatozoon canis .

Dit is omdat die virus in die ingewande van die troeteldier vrygestel word en gaan die selle van die mees verskillende liggaamsweefsels binne.

Sterbosluis – Amblyomma cajennense

Deur hul leeftyd daal Amblyomma ook drie keer van geparasiteerde af diere. Verder is hierdie genus geneig om meer algemeen in die landelike omgewing te wees.

Die A. cajennense , as 'n volwassene, is perde die voorkeurgashere, maar die nimf- en larwestadiums is nie baie selektief nie en parasiteer maklik ander soogdiere, insluitend honde en mense.

Die tamarinaap wat op die liggaam klim. wanneer jy in die weiding loop, is in werklikheid die A. cajennense onvolwasse, in die nimfstadium, wat geneig is om op skaduryke plekke op weivelde bymekaar te kom.

Hierdie bosluis is die hoofoordrager van Rickettsia rickettsii , die bakterieë wat Rocky Mountain-gevlekte veroorsaak koors by mense en honde. By troeteldiere het die siekte tekens wat baie soortgelyk is aan dié van ehrlichiose en, waarskynlik as gevolg hiervan, word dit selde herken.

By mense word Rocky Mountain-vlekkoors, soos die naam aandui, gekenmerk deur koors en rooi kolle op die liggaam, benewens swakheid, hoofpyn, spier- en gewrigspyn, skielik begin. Indien nieonbehandeld kan dit vinnig tot die dood lei.

Benewens Rocky Mountain-vlekkoors, A. cajennense , in Brasilië, is die vektor waarby Brelia burgdorferi , 'n bakterie wat Lyme-siekte (borreliose) veroorsaak, aangepas het.

Die siekte word aanvanklik gekenmerk deur rooierige letsels op die vel- en gewrigsprobleme. Dit kan egter vorder tot ernstige infeksies van die senuweestelsel.

Borreliose is baie meer algemeen in die Noordelike Halfrond as hier. Daar word dit deur die bosluis Ixodes ricinus oorgedra.

Geel hondebosluis – Amblyomma aureolatum

Die A. aureolatum is geneig om honde te parasiteer wat naby bosstreke woon, waar die humiditeit en temperature matig is.

Dit kan ook kolkoors oordra, maar dit het onlangs opgedoen bekendheid as 'n vektor van Rangelia vitalii , 'n protosoë wat met babesia verwar is.

In teenstelling met babesia, dring hierdie protosoë egter nie net rooibloedselle binne nie, maar ook witbloedselle en bloedvatwandselle, wat dit meer aggressief en meer dodelik maak.

Die suide van die land het die hoogste aantal gevalle van rangeliose. Siek diere is egter ook in die groot stede van die Suidooster geïdentifiseer.

Die gebruik van kardoder vir honde , hetsy in die vorm van pille, halsbande, spuitmiddels of pipette, is die meesteveilig om hierdie siektes te probeer voorkom. Die tutor moet egter ook bewus wees van die aksietyd van elke produk.

Tog, wanneer jy terugkeer van die stap, is dit belangrik om die ore, lies, oksels en ook tussen die syfers van die hond se pote na te gaan. , kyk of geen bosluis homself daar geheg het nie.

Onthou dat, vir die hond om siek te word, dit dikwels net een byt van 'n besmette bosluis neem. Aangesien geen voorkomingsproduk 100% doeltreffend is nie, soek 'n Seres-veearts as jou troeteldier hartseer voel.