Kredu min: li estas ĉie! La iksodo aperis antaŭ 90 milionoj da jaroj kaj atingis la kvin kontinentojn, ne nur ĉar ĝi alkroĉiĝas al la haŭto de homoj kaj bestoj, sed ankaŭ danke al iuj trajtoj, kiuj donas al ĝi grandan reziston.

La surpriza rezisto de la iksodo!

Iksodoj estas superrezistaj. Ili povas esti forportitaj de vento kaj akvo, kaj povas kaŝi ĝis 10 cm subtere. Krome ili transvivas sen oksigeno, grimpas murojn kaj iras ĝis 2 jarojn sen manĝi.

Tiel ĉi tiuj bestoj, el la sama klaso kiel araneoj kaj skorpioj, disvastiĝas tra la mondo!

La iksododanĝeroj sur la haŭto

Hodiaŭ, ekzistas pli ol 800 specioj de iksodoj. Ĉiuj ili konsistas el devigaj hematofagaj individuoj, tio estas, ili dependas de sango por pluvivi.

Ĝuste ĉi tiu manĝkutimo faras iksodojn tiel danĝeraj. Tio estas ĉar kiam ili suĉas la sangon de la besto, ili transdonas ankaŭ virusojn, bakteriojn aŭ protozoojn.

Ili akiras ĉi tiujn malsanojn elsendilojn parazitante malsamajn bestojn, jen ĉe unu, jen ĉe alia. Estas kazoj en kiuj ili ricevas ilin ankaŭ de siaj patrinoj.

Atentu vian beston en kontakto kun la iksodo

Hundoj, katoj, ĉevaloj, bovoj kaj kapibaroj estas la plej oftaj gastigantoj de iksodoj, sed ili ne estas la solaj.

Estas iksodoj kiuj parazitas reptiliojn kaj birdojn, ekzemple.Kaj, por multaj el ili, la homo servas kiel hazarda gastiganto, kiu ankaŭ finas endanĝerigi ilian sanon.

La specio de iksodo sur la haŭto, ĝi ŝanĝiĝas. gastigantoj ĝis tri fojojn en la tuta vivo. Ĉi tio okazas ĉefe kiam ĝi transformiĝas de larvo al nimfo kaj, fine, al plenkreskulo.

Tiu fakto klarigas kial 95% de la loĝantaro de blanka iksodo kaj/aŭ nigra iksodo estas kutime. troviĝas en la medio .

Reproduktado de la gastiga iksodo

En ĉiuj specoj de iksodo, eĉ tiuj, kiuj ne ŝanĝas gastiganton, la ino dekroĉas sin por demeti la ovojn.

Tamen tio ne signifas, ke ŝi restas sur la tero. Male! La ino kutime serĉas trankvilan angulon, supren laŭ la muro, por pozi. La procezo povas daŭri ĉirkaŭ 29 tagojn kaj doni pli ol 7 000 ovojn!

Do, en kazo de iksoda infestiĝo en via hejmo, uzu karraticido ankaŭ en la fendoj de lignaj domoj, muroj kaj mebloj. .

Problemoj kaŭzataj de la ĉeesto de iksodoj

Ĉar ili ĉiuj mordas kaj suĉas sangon, la iksodo ĉe hundoj kaj/aŭ homoj povas kaŭzi anemion — laŭ la intenseco. de la parazitado —, jukado, haŭtaj lezoj kaj alergioj.

Ankaŭ estas raportoj pri paralizo kaŭzita de la inokulado de toksinoj ĉeestantaj en ilia salivo. Tamen ĉi tiuj situacioj ne estas bone priskribitaj en Brazilo.

De tiam, la damaĝo al la sano de lagastiganto dependas de la tipo de parazita iksodo. Ĉi tio estas ĉar ĉiu transdonas iujn virusojn, bakteriojn kaj protozoojn.

Ruĝa hunda iksodo – Rhipicephalus sanguineus

Ĝi estas la hunda tiktako plej ofta, tamen ĝi ŝatas ankaŭ homojn. Li estas la plej ofta en grandaj urboj, kaj leviĝas kaj falas de la gastiganto trifoje dum la tuta vivo. Tial, la plej granda parto de la populacio estas en la medio kaj povas fari ĝis kvar generaciojn en jaro.

Por hundoj kaj homoj, la du ĉefaj parazitoj kiuj povas esti transdonitaj de Rhipicephalus estas babezio. (protozoo) kaj ehrlichia (bakterio).

Ehrlichia kaj babesia atakas respektive blankajn kaj ruĝajn globulojn. La atako kaŭzas prosterniĝon, febron, mankon de apetito, sangpunktojn sur la haŭto kaj anemion.

Iom post iom, la manko de oksigeno kaj la ago de la parazitoj ankaŭ kompromitas la funkcion de la organoj de la besto, kio povas konduki al morto.

Krom ehrlichia, Rhipicephalus ankaŭ povas esti la vektoro de tri aliaj bakterioj:

• Anaplasma platys : kaŭzas ciklan falon de trombocitoj;
• Mikoplasmo : kaŭzas malsanojn ĉe imunokompromititaj bestoj,
• Rickettzio rickettsii : kaŭzas makulan febron de la Roka Montaro, sed malpli ofte ol Amblyommacajennense .

Kvazaŭ tio ne sufiĉus, la hundo ankaŭ povas havi malsanon nomatan hepatozoonozo. La kazo okazas nur se li ingestas la Rhipicephalus , poluitan de la protozoo Hepatozoon canis .

Tio estas ĉar la viruso finas liberigita en la intesto de la dorlotbesto kaj eniras la ĉelojn de la plej malsamaj korpaj histoj.

Stela iksodo – Amblyomma cajennense

Dum sia vivo, Amblyomma ankaŭ trifoje descendas de parazitataj. bestoj. Krome, ĉi tiu genro tendencas esti pli ofta en la kampara medio.

La A. cajennense , kiel plenkreskulo, ĉevaloj estas la preferataj gastigantoj, sed la nimfa kaj larva stadioj ne estas tre selektemaj kaj facile parazitas aliajn mamulojn, inkluzive de hundoj kaj homoj.

La tamarina simio kiu grimpas sur la korpon. promenante en la paŝtejo estas, fakte, la A. cajennense nematura, en la nimfa stadio, kiu tendencas kolektiĝi en ombraj lokoj sur paŝtejoj.

Tiu iksodo estas la ĉefa dissendilo de Rickettsia rickettsii , la bakterioj kiuj kaŭzas makulon de la Roka Monto. febro ĉe homoj kaj hundoj. Ĉe dorlotbestoj, la malsano havas signojn tre similajn al tiuj de ehrlichiozo kaj, verŝajne pro tio, ĝi estas malofte rekonata.

Ĉe homoj, la makula febro de la Roka Montaro, kiel la nomo sugestas, estas karakterizita per febro kaj ruĝo. makuloj sur la korpo, krom malforteco, kapdoloro, muskola kaj artika doloro, ĉio de subita komenco. Se nenetraktita, ĝi povas rapide kaŭzi morton.

Krom la makula febro de la Roka Montaro, A. cajennense , en Brazilo, estas la vektoro al kiu adaptiĝis Borrelia burgdorferi , bakterio kiu kaŭzas Lyme-malsanon (borreliozo).

La malsano estas komence karakterizita per ruĝetaj lezoj sur la haŭtaj kaj artikaj problemoj. Tamen ĝi povas progresi al gravaj infektoj de la nerva sistemo.

Borreliozo estas multe pli ofta en la Norda Hemisfero ol ĉi tie. Tie, ĝi estas transdonita de la iksodo Ixodes ricinus .

Flava hunda iksodo – Amblyomma aureolatum

La A. aureolatum tendencas paraziti hundojn, kiuj loĝas proksime al arbaraj regionoj, kie la humideco kaj temperaturoj estas mildaj.

Ĝi povas ankaŭ transdoni makulan febron, sed ĝi gajnis lastatempe. famo kiel vektoro de Rangelia vitalii , protozoo kiu estis konfuzita kun babezio.

Tamen, male al babesio, tiu ĉi protozoo ne nur invadas ruĝajn globulojn, sed ankaŭ blankajn globulojn kaj sangaj vaskulaj murĉeloj, kio faras ĝin pli agresema kaj pli mortiga.

La sudo de la lando havas la plej altan nombron da kazoj de rangeliozo. Tamen, malsanaj bestoj ankaŭ estis identigitaj en la grandaj urboj de la Sudoriento.

La uzo de karicido por hundoj , ĉu en formo de piloloj, kolumoj, ŝprucaĵoj aŭ pipetoj, estas la plej multesekura provi malhelpi ĉi tiujn malsanojn. Tamen, la gvidinstruisto ankaŭ devas konscii pri la agotempo de ĉiu produkto.

Tamen, revenante de la promeno, gravas kontroli la orelojn, ingvenon, akselojn kaj ankaŭ inter la ciferoj de la piedoj de la hundo. , kontrolante ĉu neniu iksodo alkroĉis sin tie.

Memori ke, por ke la hundo malsaniĝu, ĝi ofte prenas nur unu mordon de infektita iksodo. Ĉar neniu preventa produkto estas 100% efika, se via dorlotbesto sentas malĝojon, serĉu Seres bestkuraciston.