Πιστέψτε με: είναι παντού! τσιμπούρι εμφανίστηκε πριν από 90 εκατομμύρια χρόνια και έφτασε στις πέντε ηπείρους όχι μόνο επειδή προσκολλάται στο δέρμα των ανθρώπων και των ζώων, αλλά και χάρη σε ορισμένα χαρακτηριστικά που του προσδίδουν μεγάλη αντοχή.

Η εκπληκτική αντίσταση του τσιμπούρι!

Τα τσιμπούρια είναι εξαιρετικά ανθεκτικά. Μπορούν να παρασυρθούν από τον άνεμο και το νερό και να κρυφτούν έως και 10 cm κάτω από το έδαφος. Μπορούν επίσης να επιβιώσουν χωρίς οξυγόνο, να σκαρφαλώσουν σε τοίχους και να περάσουν έως και 2 χρόνια χωρίς να φάνε.

Με αυτόν τον τρόπο αυτά τα ζωύφια, που ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τις αράχνες και τους σκορπιούς, εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο!

Οι κίνδυνοι από τα τσιμπούρια στο δέρμα

Σήμερα, υπάρχουν περισσότερα από 800 είδη κροτώνων, τα οποία αποτελούνται από υποχρεωτικά αιματοφάγα άτομα, με άλλα λόγια, τα οποία εξαρτώνται από το αίμα για να επιβιώσουν.

Αυτή η διατροφική συνήθεια είναι που κάνει τα τσιμπούρια τόσο επικίνδυνα, διότι όταν ρουφούν το αίμα του ζώου, μεταδίδουν επίσης ιούς, βακτήρια ή πρωτόζωα.

Αποκτούν αυτούς τους διαβιβαστές της ασθένειας παρασιτώντας σε διάφορα ζώα, άλλοτε στο ένα και άλλοτε στο άλλο. Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες τους λαμβάνουν επίσης από τις ίδιες τις μητέρες τους.

Προσέχετε το κατοικίδιο ζώο σας που έρχεται σε επαφή με το τσιμπούρι

Οι σκύλοι, οι γάτες, τα άλογα, τα βόδια και τα καπιμπάρα είναι οι πιο συχνοί ξενιστές των κροτώνων, αλλά δεν είναι οι μόνοι.

Υπάρχουν τσιμπούρια που παρασιτούν σε ερπετά και πτηνά, για παράδειγμα, και για πολλά από αυτά, ο άνθρωπος χρησιμεύει ως τυχαίος ξενιστής, γεγονός που καταλήγει να θέτει επίσης σε κίνδυνο την υγεία του.

Σύμφωνα με είδη κροτώνων Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν μεταμορφώνεται από προνύμφη σε νύμφη και τελικά σε ενήλικο.

Αυτό εξηγεί γιατί το 95% του πληθυσμού της λευκό τσιμπούρι και/ή μαύρο είναι συνήθως στο περιβάλλον.

Αναπαραγωγή του τσιμπούρι-ξενιστή

Σε όλους τους τύπους κροτώνων, ακόμη και σε εκείνους που δεν αλλάζουν ξενιστές, το θηλυκό τσιμπούρι αποκολλάται για να γεννήσει τα αυγά του.

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι μένει στο έδαφος, το αντίθετο! Το θηλυκό συνήθως αναζητά μια ήσυχη γωνιά, πάνω στον τοίχο, για να γεννήσει. Η διαδικασία μπορεί να διαρκέσει περίπου 29 ημέρες και να παράγει περισσότερα από 7.000 αυγά!

Επομένως, σε περίπτωση προσβολής από τσιμπούρια στο σπίτι σας, χρησιμοποιήστε έλεγχος κροτώνων επίσης στα κενά των ξύλινων σπιτιών, των τοίχων και των επίπλων.

Προβλήματα που προκαλούνται από την παρουσία κροτώνων

Καθώς όλοι δαγκώνουν και ρουφάνε αίμα, το τσιμπούρι στο σκύλο και/ή στον άνθρωπο μπορεί να προκαλέσει αναιμία - ανάλογα με την ένταση του παρασιτισμού -, κνησμό, δερματικές βλάβες και αλλεργίες.

Υπάρχουν επίσης αναφορές για παράλυση που προκαλείται από τον εμβολιασμό τοξινών που υπάρχουν στο σάλιο τους. Ωστόσο, οι καταστάσεις αυτές δεν έχουν περιγραφεί καλά στη Βραζιλία.

Από εκεί και πέρα, η βλάβη στην υγεία του ξενιστή εξαρτάται από τον τύπο του παρασίτου του κρότωνος. Αυτό συμβαίνει επειδή το καθένα μεταδίδει ορισμένους ιούς, βακτήρια και πρωτόζωα.

Κόκκινο τσιμπούρι σκύλου - Rhipicephalus sanguineus

Είναι το τσιμπούρι σκύλου Είναι συνηθέστερο στις μεγάλες πόλεις και μετακινείται πάνω-κάτω στον ξενιστή τρεις φορές κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ως εκ τούτου, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού βρίσκεται στο περιβάλλον και μπορεί να έχει έως και τέσσερις γενιές σε ένα έτος.

Για τους σκύλους και τους ανθρώπους, τα δύο κύρια παράσιτα που μπορούν να μεταδοθούν με Rhipicephalus είναι η babesia (πρωτόζωο) και η ehrlichia (βακτήριο).

Η Ehrlichia και η babesia προσβάλλουν τα λευκά και τα ερυθρά αιμοσφαίρια αντίστοιχα. Η προσβολή προκαλεί κατάπτωση, πυρετό, έλλειψη όρεξης, αιμορραγικές κηλίδες στο δέρμα και αναιμία.

Σταδιακά, η έλλειψη οξυγόνου και η δράση των ίδιων των παρασίτων θέτουν επίσης σε κίνδυνο τη λειτουργία των οργάνων του ζώου, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στο θάνατό του.

Εκτός από την ehrlichia, η Rhipicephalus μπορεί επίσης να είναι φορέας για τρία άλλα βακτήρια:

• Anaplasma platys : προκαλεί κυκλική πτώση των αιμοπεταλίων,
• Μυκόπλασμα : προκαλεί ασθένεια σε ανοσοκατεσταλμένα ζώα,
• Rickettsia rickettsii προκαλεί κηλιδωτό πυρετό, αλλά λιγότερο συχνά από ό,τι Amblyomma cajennense .

Σαν να μην έφτανε αυτό, ο σκύλος μπορεί ακόμα να έχει μια ασθένεια που ονομάζεται ηπατοζωονόσος. Η περίπτωση αυτή συμβαίνει μόνο αν καταπιεί το Rhipicephalus μολυσμένα με το πρωτόζωο Hepatozoon canis .

Αυτό συμβαίνει επειδή ο ιός απελευθερώνεται στο έντερο του κατοικίδιου ζώου και εισέρχεται στα κύτταρα διαφόρων ιστών του σώματος.

Star tick - Amblyomma cajennense

Καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής, η Amblyommas Επίσης, αυτό το γένος τείνει να είναι πιο κοινό στο αγροτικό περιβάλλον.

O A. cajennense Ο ενήλικος ξενιστής είναι το άλογο, αλλά τα νυμφικά και προνυμφικά στάδια δεν είναι πολύ επιλεκτικά και παρασιτούν εύκολα άλλα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των σκύλων και των ανθρώπων.

Το μυκούνι που σκαρφαλώνει στο σώμα όταν περπατάει στο βοσκότοπο είναι, στην πραγματικότητα, το A. cajennense ανώριμο, στο στάδιο της νύμφης, το οποίο τείνει να συγκεντρώνεται σε σκιερά μέρη των βοσκοτόπων.

Αυτό το τσιμπούρι είναι ο κύριος πομπός του Rickettsia rickettsii Στα κατοικίδια ζώα, η νόσος έχει συμπτώματα που μοιάζουν πολύ με την ερλιχίωση και, πιθανώς για το λόγο αυτό, σπάνια αναγνωρίζεται.

Στους ανθρώπους, ο κηλιδωτός πυρετός, όπως υποδηλώνει και το όνομά του, χαρακτηρίζεται από πυρετό και κόκκινες κηλίδες στο σώμα, καθώς και αδυναμία, πονοκέφαλο, μυϊκούς και αρθρικούς πόνους, που εκδηλώνονται ξαφνικά. Αν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να οδηγήσει γρήγορα στο θάνατο.

Εκτός από τον κηλιδωτό πυρετό, ο A. cajennense στη Βραζιλία, είναι το διάνυσμα στο οποίο η Borrelia burgdorferi ένα βακτήριο που προκαλεί τη νόσο του Lyme (βορρελίωση).

Η νόσος χαρακτηρίζεται αρχικά από ερυθρές δερματικές βλάβες και προβλήματα στις αρθρώσεις, αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρές περιπτώσεις μόλυνσης του νευρικού συστήματος.

Η βορρελίωση είναι πολύ πιο συχνή στο βόρειο ημισφαίριο απ' ό,τι εδώ. Εκεί, μεταδίδεται από το τσιμπούρι Ixodes ricinus .

Κίτρινο τσιμπούρι σκύλου - Amblyomma aureolatum

O A. aureolatum παρασιτούν συνήθως τα σκυλιά που ζουν κοντά σε περιοχές με θάμνους, όπου η υγρασία και οι θερμοκρασίες είναι ήπιες.

Μπορεί επίσης να μεταδώσει τον κηλιδωτό πυρετό, αλλά πιο πρόσφατα απέκτησε φήμη ως φορέας του Rangelia vitalii ένα πρωτόζωο το οποίο έχει συγχέεται με την babesia.

Ωστόσο, σε αντίθεση με αυτήν, αυτό το πρωτόζωο δεν προσβάλλει μόνο τα ερυθρά αιμοσφαίρια, αλλά και τα λευκά αιμοσφαίρια και τα κύτταρα των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων, γεγονός που το καθιστά πιο επιθετικό και πιο θανατηφόρο.

Το νότιο τμήμα της χώρας έχει τον μεγαλύτερο αριθμό κρουσμάτων ραντζελίωσης, αλλά άρρωστα ζώα έχουν επίσης εντοπιστεί στις μεγάλες πόλεις του νοτιοανατολικού τμήματος.

Η χρήση των έλεγχος κροτώνων για σκύλους Είτε με τη μορφή χαπιών, περιλαίμιων, σπρέι ή πιπετών, είναι ο ασφαλέστερος τρόπος για να προσπαθήσουμε να προλάβουμε αυτές τις ασθένειες. Ωστόσο, ο κηδεμόνας θα πρέπει επίσης να γνωρίζει τον χρόνο δράσης κάθε προϊόντος.

Ακόμα, όταν επιστρέφετε από τη βόλτα, είναι σημαντικό να ελέγχετε τα αυτιά, τη βουβωνική χώρα, τις μασχάλες και επίσης τα δάχτυλα των ποδιών του σκύλου, ελέγχοντας αν έχουν κολλήσει εκεί τσιμπούρια.

Να θυμάστε ότι, για να αρρωστήσει ο σκύλος, πολλές φορές, αρκεί ένα μόνο τσίμπημα από μολυσμένο τσιμπούρι. Καθώς κανένα προϊόν πρόληψης δεν είναι 100% αποτελεσματικό, αν το κατοικίδιό σας είναι πιο θλιμμένο, αναζητήστε έναν κτηνίατρο Seres.