কুকুৰ থকা ঘৰৰ প্ৰতিটো সৰু সৰু মুহূৰ্ত উদযাপনৰ কাৰণ: খোজ কাঢ়িবলৈ সময়, ঘৰত উপস্থিত হোৱা, খাদ্য আৰু খেলৰ মুহূৰ্ত। যিয়েই নহওক, ইহঁতৰ ঠেং সদায় লৰচৰ কৰি থাকে, গতিকে ডাউন ডগ এটা চিন্তাৰ কাৰণ।

কুকুৰৰ আচৰণ সাধাৰণতকৈ বেলেগ হোৱাৰ কেইবাটাও কাৰণ আছে। দুখী কুকুৰ এটাই কিবা এটা হেৰুৱাব পাৰে বা আনকি কোনো ৰোগত আক্ৰান্ত হ'ব পাৰে। গতিকে মন দি চাওক কেতিয়া চিন্তা কৰিব লাগে।

ৰুটিনৰ পৰিৱৰ্তন

ঘৰৰ ৰুটিনৰ পৰিৱৰ্তন, যেনে মালিকে কামলৈ ওলাই যোৱা বা দম্পতী পৃথক হোৱা, জীৱ-জন্তুটোক হুমুনিয়াহ কাঢ়িব পাৰে । চিনাকিজনক মিছ কৰাৰ বাবেই এই বিষাদ ঘটে। সাধাৰণতে দিন পাৰ হৈ যোৱাৰ লগে লগে তেওঁ টিউটৰৰ অভাৱত অভ্যস্ত হৈ পৰে।

পৰিয়ালত কেঁচুৱা এটাৰ আগমনৰ ফলত কুকুৰকে ধৰি ঘৰৰ সকলোৰে ৰুটিনত প্ৰভাৱ পৰে। এই ক্ষেত্ৰত ডাউন হোৱা কুকুৰটোৱে টিউটৰসকলৰ মনোযোগৰ অভাৱত বিচ্ছিন্ন অনুভৱ কৰিব পাৰে কাৰণ এই নতুন সদস্যজন এতিয়া টিউটৰসকলৰ মনোযোগৰ কেন্দ্ৰবিন্দু। গতিকে আপোনাৰ কিছু সময় আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুৰ বাবে উৎসৰ্গা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক আৰু শিশুটিৰ ৰুটিনত জড়িত কৰক। তেওঁলোক নিশ্চয়কৈ ডাঙৰ বন্ধু হ’ব!

বিচ্ছেদৰ উদ্বেগ

বিচ্ছেদ উদ্বেগ হৈছে এক আৱেগিক বন্ধন বিকাৰ যিয়ে প্ৰাণীটোক অবাঞ্চিত আচৰণ কৰিবলৈ বাধ্য কৰে, যেনে দীৰ্ঘ সময় ধৰি অত্যধিক ভুকুৱা,উন্মাদভাৱে দুৱাৰ খোঁচ মাৰি, আচবাব আৰু বস্তু চোবাই খোৱা, বা টিউটৰ ঘৰৰ পৰা ওলাই গ'লে আত্মবিচ্ছেদ কৰা।

যিকোনো বয়স, লিংগ বা জাতৰ জীৱ-জন্তুৰ এই বন্ধন বিকাৰ হ’ব পাৰে।

তীব্ৰ বিচ্ছেদৰ উদ্বেগত কুকুৰটোৱে মালিক ঘৰত থাকিলেও লক্ষণ দেখা দিয়ে, তেওঁক এটা কোঠাৰ পৰা আন এটা কোঠালৈ অনুসৰণ কৰে, মনোযোগ বিচাৰে আৰু বহুত শাৰীৰিক সংস্পৰ্শৰ দাবী কৰে।

বিচ্ছেদৰ উদ্বেগত আপোনাৰ বন্ধুক কেনেকৈ সহায় কৰিব পাৰি?

এই বিকাৰ দীৰ্ঘদিনীয়া হোৱাৰ আগতে আপোনাৰ বন্ধুৰ লক্ষণসমূহ লাঘৱ কৰিবলৈ আপুনি কিছুমান কৌশল চেষ্টা কৰিব পাৰে। বাহিৰলৈ ওলাই গ’লে আপোনাৰ গোন্ধৰ সৈতে কাপোৰ এটুকুৰা এৰি দিবলৈ চেষ্টা কৰক। এইদৰে আপোনাৰ কুকুৰটোৱে আপোনাৰ গোন্ধটো ওচৰতে থাকিব, যদিও আপুনি ঘৰৰ বাহিৰত থাকে, আপোনাৰ উপস্থিতি অধিক অনুভৱ কৰিব। আন এটা ভাল টিপছ হ’ল আপুনি বাহিৰত ঘূৰি ফুৰাৰ সময়ত তেওঁক বিচলিত কৰিবলৈ স্মাৰ্ট খেলনা দিব লাগে।

ঘৰলৈ উভতি আহিলে স্বাভাৱিকভাৱে কাম কৰক। লগতে তেওঁক শিকাওক যে আপুনি গুচি যাব কিন্তু সদায় ঘূৰি আহিব। ইয়াৰ বাবে ঘৰতো বন্ধুৰ পৰা আঁতৰত কম সময় কাম কৰি আৰম্ভ কৰক, ক্ৰমান্বয়ে সময় আৰু দূৰত্ব বৃদ্ধি কৰক, নিৰৱে আৰু শিথিল হোৱাৰ বাবে তেওঁক পুৰস্কৃত কৰক।

কিন্তু আপুনি সৰু সৰু বিচ্ছেদ কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয় আৰু যেতিয়াই আপুনি শান্ত হয় তেতিয়াই আপুনি ঘূৰি অহাটো অতি প্ৰয়োজনীয়। যদি আপুনি উভতি আহে আৰু তেওঁ বৰ উদ্বিগ্ন হয়, তেন্তে আমি তেওঁৰ পৰা তেওঁৰ পৰা যিমান পাৰে তাতকৈ বেছি বিচাৰিছো। আৰু সেই উত্তৰ ব্যক্তিগত। সকলো তেওঁৰ সময়ত আৰু নহয়আপোনাৰ সময়! ঘৰৰ পৰা ওলাই নোযোৱালৈকে (সৰু সৰু ভ্ৰমণ কৰি, যেনে জাবৰ উলিয়াই উভতি অহালৈকে) উদ্দীপক বৃদ্ধি কৰিব পাৰিব।

এটা নিৰাপদ ঠাই সৃষ্টি কৰক

আপুনি বাহক বা পিঞ্জৰা এটাও তেওঁৰ বাবে নিৰাপদ স্থান হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰে। অৱশ্যে এই আশ্ৰয়স্থলটোক ইতিবাচক অভিজ্ঞতালৈ ৰূপান্তৰিত কৰাটো অতি প্ৰয়োজনীয়, জলপান, খেলনা আৰু তেওঁৰ প্ৰিয় কম্বলখন লগাই দিয়াটো অতি প্ৰয়োজনীয়।

ঘৰত থকাৰ সময়ত তেওঁক বাকচটো ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ উৎসাহিত কৰক, সদায় তেওঁক পুৰস্কৃত কৰক। আপুনি ঘৰৰ কাম বা কাম কৰাৰ সময়ত এই ঠাইখন তেওঁৰ বাবে আৰু জিৰণি ল’বলৈ তেওঁক শিকাওক।

আপোনাৰ বন্ধুৱে বুজিবলৈ যে আপোনাৰ প্ৰস্থান স্বাভাৱিক আৰু আপুনি ঘূৰি আহিব বুলি বুজিবলৈ বহুত ধৈৰ্য্য আৰু নিষ্ঠাৰ প্ৰয়োজন। কিন্তু যদি আপুনি উপলব্ধি কৰে যে আপুনি কৌশলসমূহত সফল হোৱা নাই, তেন্তে আপোনাক সহায় কৰিবলৈ পশুৰ আচৰণৰ বিশেষজ্ঞ পশু চিকিৎসকৰ পৰা সহায় লওক।

হতাশা

কেনিন ডিপ্ৰেছন এটা বাস্তৱ আৰু ইয়াক মানুহৰ হতাশাৰ দৰেই গুৰুত্বসহকাৰে লোৱা উচিত। কুকুৰ সংবেদনশীল প্ৰাণী, অৰ্থাৎ ইয়াৰ আৱেগ থাকে, গতিকে ইহঁতৰ মানসিক সমস্যা হ’ব পাৰে।

এই ৰোগৰ কেইবাটাও ট্ৰিগাৰ আছে, আৰু আটাইতকৈ সাধাৰণ হ’ল: পৰিয়ালৰ কোনো সদস্যৰ মৃত্যু, বিশেষকৈ যদি তেওঁ কুকুৰটোৰ অতি ওচৰত আছিল; পৰিয়াল বা জন্তুৰ নতুন সদস্যৰ আগমন; আৰু আঘাতজনক পৰিস্থিতি, যেনে নিৰ্যাতন আৰু পৰিত্যাগ।

আন এটা অতি সাধাৰণ কাৰণ কডাউনড কুকুৰ হ'ল উদ্দীপক বা স্থানৰ অভাৱ। দীৰ্ঘদিন ধৰি শাৰীৰিক কাৰ্যকলাপ, খেলা-ধূলা, সামাজিক উদ্দীপক বা মালিকৰ অভাৱ কুকুৰৰ বাবে হতাশাজনক।

গতিকে, কুকুৰটো বেমাৰত আছে নে নাই কেনেকৈ জানিব ? তেওঁ প্ৰমাণ কৰে যে তেওঁ আঁতৰি যোৱা, ঘৰৰ চুকত লুকাই থকা বা আক্ৰমণাত্মক হৈ পৰা, পূৰ্বতে সুখদায়ক কামবোৰত আগ্ৰহ হেৰুৱাই পেলোৱা, খাদ্য খোৱা বন্ধ কৰা, বেছি শুই থকা বা আত্মহত্যা কৰা।

যদি আপুনি এই লক্ষণসমূহ লক্ষ্য কৰে তেন্তে পশু চিকিৎসকৰ সহায় লওক যাতে ৰোগটো দীৰ্ঘদিনীয়া নহয়। চিকিৎসা লক্ষণসমূহৰ পৰা উপশম পোৱা ঔষধৰ দ্বাৰা কৰা হয়, য’ত নিয়মিত আৰু পৰিৱেশ সমৃদ্ধিৰ ইতিবাচক পৰিৱৰ্তন হয়।

প্ৰণালীবদ্ধ ৰোগ

প্ৰণালীবদ্ধ ৰোগেও কুকুৰটোক তললৈ এৰি দিব পাৰে। ইয়াৰ উপৰিও ৰোগৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰি আন লক্ষণ দেখা দিয়ে যেনে জ্বৰ, ভোক নলগা, বমি, ডায়েৰিয়া, নাক বা চকুৰ নিঃসৰণ আদি।

আপুনি জানেনে যে দুখীয়া কুকুৰ এটা কৃমি হ’ব পাৰে ? গতিকে, যদি আচৰণৰ পৰিৱৰ্তনৰ লগত আন লক্ষণ দেখা যায়, তেন্তে আপুনি আপোনাৰ বন্ধুক পশু চিকিৎসকৰ ওচৰলৈ লৈ যাব লাগিব যাতে তেওঁ সময়মতে ৰোগটো সঠিকভাৱে চিনাক্ত কৰি চিকিৎসা কৰিব পাৰে।

ইয়াৰ সৈতে আপোনাৰ তললৈ পেলোৱা কুকুৰটো আকৌ এবাৰ যিকোনো সময়তে খেলিবলৈ ইচ্ছুক সেই চঞ্চল বন্ধু হ’ব। এই লেখাটো ভাল লাগিল নেকি? আমাৰ ব্লগটো চাওক। তাত পোহনীয়া জন্তুৰ জগতখনৰ বিষয়ে বহুতো কৌতুহল পাব!<৩>