Έχετε δει το τριχωτό σας με διαφορετικό βάδισμα, σαν να κυλιέται; Αν και πολλοί κηδεμόνες το βρίσκουν χαριτωμένο, αυτή η αλλαγή στο βάδισμα μπορεί να υποδηλώνει δυσπλασία του ισχίου σε σκύλους Μάθετε περισσότερα για την ασθένεια αυτή και τις πιθανές αιτίες της!

Τι είναι η δυσπλασία του ισχίου στα σκυλιά;

Η ασθένεια αυτή προσβάλλει κυρίως τα μεσαίου και μεγάλου μεγέθους τριχωτά ζώα, τι είναι η δυσπλασία του ισχίου Πρόκειται για μια ασθένεια των αρθρώσεων, η οποία προσβάλλει την κεφαλή και τον αυχένα του μηριαίου οστού, καθώς και το ακέφαλο (τμήμα του οστού του ισχίου).

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτή η σύνδεση μεταξύ του οστού του ποδιού και του "οστού του ισχίου" γλιστρά ελαφρά όταν το κατοικίδιο ζώο περπατά. δυσπλασία του ισχίου του σκύλου Αυτή η ολίσθηση μεταξύ των οστών είναι μεγάλη και η άρθρωση καταλήγει σε τριβή, η οποία προκαλεί μεγάλη δυσφορία.

Τι προκαλεί δυσπλασία του ισχίου του σκύλου;

Πρόκειται για μια ασθένεια γενετικής προέλευσης, δηλαδή, αν οι γονείς του κατοικίδιου ζώου σας έχουν δυσπλασία του ισχίου σε σκύλους, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να την έχει και ο ίδιος:

• Γερμανικός Ποιμενικός,
• Ροτβάιλερ,
• Λαμπραντόρ,
• Γερμανός Δανός,
• St Bernard's.

Παρόλο που θεωρείται ασθένεια γενετικής προέλευσης, υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη, οι οποίοι αν και δεν προκαλούν δυσπλασία, μπορούν να επιδεινώσουν την κατάσταση. Αυτοί είναι:

• Ανεπαρκής διατροφή: τα μεγάλα ζώα χρειάζονται ειδική διατροφή κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους και όταν δεν τη λαμβάνουν και προσβάλλονται από αυτή την ασθένεια, υπάρχει πιθανότητα επιδείνωσης της κατάστασης,
• Παχυσαρκία: τα υπέρβαρα κατοικίδια τείνουν επίσης να εμφανίζουν τα συμπτώματα νωρίτερα και να επιδεινώνουν τα υπάρχοντα συμπτώματα,
• Περιβαλλοντικά: τα τριχωτά ζώα που έχουν δυσπλασία ισχίου και μεγαλώνουν σε λείο δάπεδο καταλήγουν να καταβάλλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να σηκωθούν. Αυτό μπορεί να επιταχύνει την εμφάνιση κλινικών συμπτωμάτων και να επιδεινώσει την ασθένεια.

Ποια είναι τα κλινικά συμπτώματα που διαπιστώνονται;

Το συμπτώματα της δυσπλασίας του ισχίου σε σκύλους Ωστόσο, είναι πιο σύνηθες ο κηδεμόνας να τα παρατηρήσει όταν το κατοικίδιο είναι ήδη ενήλικο.

Αυτό συμβαίνει επειδή η δυσπλασία επιδεινώνεται από περιβαλλοντικούς παράγοντες από την πρώιμη παιδική ηλικία.Ωστόσο, χρειάζονται χρόνια εκφυλισμού των οστών πριν ο σκύλος εμφανίσει συμπτώματα.Μεταξύ των σημείων που μπορεί να παρατηρηθούν είναι:

• Claudication (ο σκύλος αρχίζει να κουτσαίνει),
• Αποφύγετε να ανεβαίνετε σκάλες,
• Δυσκολία στο σήκωμα,
• Γύρισμα ή δυσκαμψία στο περπάτημα,
• Απορρίψτε τις ασκήσεις,
• Αδύναμα πόδια,
• Πόνος χειρισμού ισχίου,
• Σταματήστε να περπατάτε και γίνετε πιο απαθείς.

Διάγνωση

Η ακτινογραφία του ισχίου είναι ο καλύτερος τρόπος διάγνωσης της δυσπλασίας του ισχίου στους σκύλους. Θα πρέπει να γίνεται υπό αναισθησία, ώστε να μπορεί να πραγματοποιηθεί με τον σωστό τρόπο ο ελιγμός που δείχνει τη χαλαρότητα της άρθρωσης. Κατά την εξέταση, ο σκύλος είναι ξαπλωμένος ανάσκελα και με τεντωμένα τα πόδια.

Ωστόσο, μην περιμένετε πλήρη συσχέτιση μεταξύ των ακτινογραφιών και των κλινικών εκδηλώσεων των ασθενών. Ορισμένα ζώα με εξετάσεις σε προχωρημένο στάδιο δεν κουτσαίνουν καν. Άλλα, με ελάχιστες αλλοιώσεις, μπορεί να παρουσιάζουν πολύ έντονα επεισόδια πόνου.

Ακόμα και έτσι, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι υπάρχουν θεραπεία για τη δυσπλασία του ισχίου σε σκύλους Όσο νωρίτερα ξεκινήσει, τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση. Επομένως, η έγκαιρη διάγνωση από τον κτηνίατρο και η κατάλληλη θεραπεία είναι θεμελιώδους σημασίας.

Πώς λειτουργεί η θεραπεία της δυσπλασίας στους σκύλους;

Μετά την αξιολόγηση του ζώου, ο κτηνίατρος θα καθορίσει πώς να θεραπεύσει τη δυσπλασία του ισχίου σε σκύλους Γενικά, είναι απαραίτητο να λαμβάνονται συμπληρώματα συστατικών του χόνδρου, λιπαρά οξέα, παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη.

Εκτός από αυτό, οι συνεδρίες βελονισμού και χειροπρακτικής, ακόμη και οι χειρουργικές επεμβάσεις - για την τοποθέτηση πρόθεσης ή απλώς για την αφαίρεση της κεφαλής του μηριαίου οστού - είναι επίσης συνήθεις. Σε κάθε περίπτωση, η διατήρηση της υπερφόρτωσης της άρθρωσης σε χαμηλά επίπεδα είναι το καλύτερο μέτρο που μπορεί να λάβει ο κηδεμόνας.

Αυτό σημαίνει έλεγχο του βάρους και καθημερινές ασκήσεις χωρίς επιπτώσεις - όπως κολύμβηση και φυσιοθεραπεία. Οι δραστηριότητες βοηθούν στην ενίσχυση των δομών που υποστηρίζουν την άρθρωση και εξασφαλίζουν την κινητικότητα του ζώου.

Από αυτή την ανάγκη να μειωθεί η καταπόνηση της άρθρωσης του ισχίου προέκυψε η ιδέα ότι τα λεία δάπεδα μπορούν να προκαλέσουν δυσπλασία. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αλήθεια. Τα λεία δάπεδα μπορούν να αυξήσουν την αστάθεια μιας ήδη ασταθούς άρθρωσης και να επιδεινώσουν τα συμπτώματα της νόσου.

Συμβουλές για την πρόληψη της επιδείνωσης της δυσπλασίας του ισχίου

Μελέτες υποδηλώνουν μια σχέση μεταξύ της κλινικής εκδήλωσης της δυσπλασίας και της υπερβολικής παροχής ενέργειας. Σε μία από αυτές, που έγινε με κουτάβια που είχαν γενετικό κίνδυνο για δυσπλασία, η ασθένεια εκδηλώθηκε στα δύο τρίτα των ζώων. Τρέφονταν κατά βούληση, έναντι μόνο του ενός τρίτου εκείνων που τα γεύματά τους είχαν υπολογιστεί.

Σε μια άλλη μελέτη, τα υπέρβαρα κουτάβια γερμανικού ποιμενικού είχαν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν δυσπλασία. Επομένως, μια υγιεινή διατροφή κάνει τη διαφορά στην πρόληψη και τη θεραπεία της δυσπλασίας του ισχίου στους σκύλους.

Εκτός από αυτούς τους παράγοντες, ένα άλλο σημαντικό σημείο όταν σκέφτεστε για πώς να αποτρέψετε τη δυσπλασία του ισχίου σε σκύλους Συνιστάται να μην αναπαράγονται τα ζώα που έχουν διαγνωστεί με δυσπλασία. Η προφύλαξη ισχύει όχι μόνο για την επιπλοκή αυτή αλλά και για άλλες γενετικές ασθένειες.

Τώρα που γνωρίζετε τα συμπτώματα της δυσπλασίας του ισχίου στους σκύλους, φροντίστε να συμβουλευτείτε έναν ειδικό όταν παρατηρήσετε σημάδια της νόσου στο κατοικίδιό σας.