Heb je je harige wel eens met een andere tred gezien, alsof hij aan het omrollen was? Hoewel veel verzorgers dit schattig vinden, kan deze verandering in tred wijzen op heupdysplasie bij honden Leer meer over deze ziekte en de mogelijke oorzaken!

Wat is heupdysplasie bij honden?

Deze ziekte treft vooral middelgrote en grote harige dieren. Maar.., wat is heupdysplasie Dit is een gewrichtsaandoening die de kop en de nek van het dijbeen en het acetabulum (deel van het heupbeen) aantast.

Onder normale omstandigheden glijdt deze verbinding tussen het bot van de poot en het "heupbot" een beetje weg als het huisdier loopt. heupdysplasie bij honden Deze verschuiving tussen de botten is groot en het gewricht komt in wrijving terecht, wat veel ongemak veroorzaakt.

Wat veroorzaakt heupdysplasie bij honden?

Dit is een ziekte van genetische oorsprong, dat wil zeggen dat als de ouders van je huisdier heupdysplasie bij honden hebben, er een grote kans is dat hij het ook heeft:

• Duitse herder;
• Rottweiler;
• Labrador;
• Duitse Deen,
• St Bernard's.

Hoewel het wordt beschouwd als een ziekte van genetische oorsprong, moet er rekening worden gehouden met andere factoren die, hoewel ze dysplasie niet veroorzaken, de aandoening kunnen verergeren. Dit zijn:

• Onvoldoende voeding: grote dieren hebben tijdens hun groei speciale voeding nodig en als ze die niet krijgen en getroffen worden door deze ziekte, bestaat de kans dat de aandoening verergert;
• Obesitas: huisdieren met overgewicht hebben ook de neiging om de symptomen eerder te ontwikkelen en bestaande symptomen te verergeren;
• Omgeving: harige dieren die heupdysplasie hebben en op een gladde vloer zijn grootgebracht, moeten meer moeite doen om op te staan. Dit kan het ontstaan van klinische symptomen versnellen en de ziekte verergeren.

Wat zijn de klinische symptomen?

De symptomen van heupdysplasie bij honden Het komt echter vaker voor dat de verzorger ze opmerkt als het huisdier al volwassen is.

Dit komt omdat dysplasie wordt verergerd door omgevingsfactoren vanaf de vroege kindertijd. Het duurt echter jaren van botdegeneratie voordat de hond symptomen vertoont. Enkele van de tekenen die kunnen worden gezien zijn:

• Claudicatie (de hond begint mank te lopen);
• Vermijd traplopen;
• Moeite met opstaan;
• Omrollen of verstijfd lopen;
• Weiger oefeningen;
• Zwakke benen;
• Pijn bij heupmanipulatie,
• Stop met slenteren en word apathischer.

Diagnose

De radiografie van de heup is de beste manier om heupdysplasie bij de hond vast te stellen. Ze moet onder narcose worden uitgevoerd, zodat de manoeuvre die de laksheid van het gewricht aantoont op de juiste manier kan worden uitgevoerd. Bij het onderzoek ligt de hond op de rug en met gestrekte poten.

Verwacht echter geen volledige correlatie tussen de röntgenfoto's en de klinische verschijnselen van de patiënten. Sommige dieren met onderzoeken in een vergevorderd stadium lopen niet eens mank. Anderen, met minimale veranderingen, kunnen zeer sterke pijnepisodes presenteren.

Toch is het belangrijk om op te merken dat er behandeling voor heupdysplasie bij honden Hoe eerder het wordt gestart, hoe beter de prognose. Daarom zijn een vroege diagnose door de dierenarts en een adequate behandeling van fundamenteel belang.

Hoe werkt de behandeling van dysplasie bij honden?

Na evaluatie van het dier zal de dierenarts het volgende bepalen hoe heupdysplasie bij honden behandelen Over het algemeen is het nodig om supplementen van kraakbeenbestanddelen, vetzuren, pijnstillers en ontstekingsremmers te nemen.

Daarnaast zijn acupunctuur- en chiropractiesessies en zelfs operaties - om een prothese te plaatsen of gewoon om de kop van het dijbeen te verwijderen - ook gebruikelijk. In elk geval is het laag houden van de overbelasting van het gewricht de beste maatregel die de beschermer kan nemen.

Dit betekent gewichtscontrole en dagelijkse niet-schokkende oefeningen - zoals zwemmen en fysiotherapie. De activiteiten helpen de structuren te versterken die het gewricht ondersteunen en zorgen ervoor dat het dier beweeglijk blijft.

Vanuit deze behoefte om de stress op het heupgewricht te verminderen, is het idee ontstaan dat gladde vloeren dysplasie kunnen veroorzaken. Dit is echter niet waar. Gladde vloeren kunnen de instabiliteit van een toch al instabiel gewricht vergroten en de symptomen van de ziekte verergeren.

Tips om te voorkomen dat heupdysplasie erger wordt

Studies suggereren een verband tussen de klinische manifestatie van dysplasie en een teveel aan energie. In een van deze studies, gedaan met puppy's die een genetisch risico op dysplasie hadden, manifesteerde de ziekte zich bij twee derde van de dieren. Zij werden naar believen gevoederd, tegenover slechts een derde van degenen die hun maaltijden lieten berekenen.

In een ander onderzoek hadden Duitse herderpups met overgewicht twee keer zoveel kans om dysplasie te ontwikkelen. Daarom maakt een gezond dieet het verschil in de preventie en behandeling van heupdysplasie bij honden.

Naast deze factoren is een ander belangrijk punt bij het nadenken over hoe heupdysplasie bij honden voorkomen Het wordt aanbevolen dat dieren waarbij dysplasie is vastgesteld niet fokken. Deze voorzorgsmaatregel geldt niet alleen voor deze complicatie, maar ook voor andere genetische ziekten.

Nu je de symptomen van heupdysplasie bij honden kent, moet je zeker een specialist raadplegen als je tekenen van de ziekte bij je huisdier opmerkt.