តារាងមាតិកា
F iv និង felv គឺជាជំងឺពីរផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែវាប៉ះពាល់ដល់សត្វក្ងោកក្នុងស្រុក និងសត្វព្រៃដូចគ្នា។ ពួកវាជាជំងឺដែលបង្កឡើងដោយមេរោគដែលនាំមកនូវគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើនដល់សុខភាពរបស់សត្វទាំងនេះ។
មេរោគ feline immunodeficiency virus (FIV) និង feline leukemia virus (FeLV) គឺជាជំងឺមេរោគដែលគួរឱ្យខ្លាចបំផុតរបស់សត្វឆ្មា ដោយសារពួកវាមានវិធីផ្សេងគ្នាក្នុងការបង្កឱ្យមានរោគសញ្ញាធ្ងន់ធ្ងរ និងការស្លាប់។ នៃសត្វដែលរងផលប៉ះពាល់។
មេរោគ Feline Leukemia Virus
ចូរចាប់ផ្តើមជាមួយនឹងជំងឺនេះ ដោយសារតែភាពស្មុគស្មាញរបស់វា។ ឆ្មាដែលធ្វើតេស្តវិជ្ជមានសម្រាប់ជំងឺនេះ អាចជម្រះការឆ្លង ហើយប្រសិនបើធ្វើតេស្តនៅពេលក្រោយ អាចនឹងអវិជ្ជមាន។
ជាធម្មតា ឆ្មាដែលឆ្លងមេរោគ ដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជា "រំលូតកូន" មិនធ្វើតេស្តវិជ្ជមានក្នុងការប្រឡងទេ។ អ្នកដែលធ្វើតេស្តវិជ្ជមាន ហើយបន្ទាប់មកធ្វើតេស្តអវិជ្ជមានមានជំងឺ ហើយត្រូវបានគេហៅថា "អ្នកតំរែតំរង់"។ ការធ្វើតេស្តឡើងវិញក្នុងករណីភាគច្រើនត្រូវបានចង្អុលបង្ហាញបន្ទាប់ពី 30 ថ្ងៃសម្រាប់ FeLV និង 60 ថ្ងៃសម្រាប់ IVF ។
មេរោគនេះរីករាលដាលយ៉ាងងាយស្រួលរវាងសត្វដែលរស់នៅជាមួយគ្នា ដូច្នេះសារៈសំខាន់នៃការធ្វើតេស្តគ្រប់សត្វឆ្មាថ្មីដែលនឹងចូលទៅក្នុងគ្រួសារ ឬទីជំរក។ វាក៏ឆ្លងពីម្តាយទៅកូនឆ្មាផងដែរ ទាំងអំឡុងពេលមានផ្ទៃពោះ និងការបំបៅកូន និងរវាងឆ្មាដែលប្រយុទ្ធ។ វាត្រូវបានបញ្ជូនដោយទឹកមាត់។
ដូច្នេះហើយបានជាដោយសារទង្វើឆ្មាងូតទឹក ខាំគ្នាក្នុងការវាយគ្នា ចែកផើងគ្នាអាហារ និងទឹក វាងាយស្រួលណាស់សម្រាប់ felv ក្នុងការចម្លងរវាងសត្វឆ្មា។
សូមមើលផងដែរ: តើជំងឺដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលត្រូវបានព្យាបាលយ៉ាងដូចម្តេចចំពោះសត្វឆ្កែ?បន្ថែមពីលើទឹកមាត់ មេរោគ leukemia feline មានវត្តមាននៅក្នុងទឹករំអិលច្រមុះ ទឹកនោម លាមក និងឈាមរបស់សត្វដែលមានមេរោគ។ ដរាបណាវាចូលក្នុងខ្លួនឆ្មា វាអាចដើរតាមបីផ្លូវ៖
ទីមួយ សត្វឆ្មាប្រយុទ្ធនឹងមេរោគ ហើយកម្ចាត់វាដោយជោគជ័យ ដោយមិនបង្ហាញសញ្ញានៃជំងឺ ឬការឆ្លងមេរោគឡើយ។ សព្វថ្ងៃនេះយើងដឹងហើយថាក្នុងជីវិតសត្វអាចឆ្លងកាត់រវាងទម្រង់ទាំងពីរ គឺអ្នកដើរថយក្រោយ និងអ្នករីកចម្រើន។ ការធ្វើជាអ្នកឈ្លានពានមិនចាំបាច់មានន័យថាអ្នកនឹងមានជំងឺព្យាបាលនោះទេ។
សត្វ មានអារម្មណ៍វិជ្ជមាន មិនមានហានិភ័យណាមួយចំពោះសុខភាពរបស់អ្នកបង្ហាត់របស់វា ឬចំពោះប្រភេទសត្វដទៃទៀតទេ ដោយសារមេរោគនេះមានសមត្ថភាពឆ្លងតែសត្វឆ្មាប៉ុណ្ណោះ។
ហើយតើមានរោគសញ្ញាអ្វីខ្លះនៃការឆ្លងមេរោគ Felv?
feline felv គឺមានភាពចម្រុះណាស់។ វាអាចបណ្តាលឱ្យមានរោគសញ្ញាមិនជាក់លាក់ដូចជាអាវរងារ ស្បែក ឬការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើម ភាពទន់ខ្សោយ ស្រកទម្ងន់ ជំងឺភ្នែក ភាពស្លេកស្លាំង រាគ ហើម ឬស្លេកអញ្ចាញធ្មេញ ដុំសាច់ និងគ្រុនក្តៅ។
តើវាងាយស្រួលក្នុងការវិនិច្ឆ័យរោគឬទេ?
បាទ 5 និង felv ត្រូវបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានការធ្វើតេស្តឈាម។ ឆ្មាទាំងអស់ត្រូវតែធ្វើតេស្តរក felv ជាពិសេសប្រសិនបើវាជា feline ថ្មីដើម្បីណែនាំទៅក្នុងគ្រួសារព្រោះជំងឺនេះមិនមានការព្យាបាល។
វាក៏សំខាន់ផងដែរក្នុងការធ្វើតេស្តឆ្មាដែលឈឺជារោគសញ្ញាពួកវាមិនជាក់លាក់ ហើយអាចច្រឡំជាមួយនឹងជំងឺ feline ផ្សេងទៀត។ ឆ្មាដែលមានរបៀបរស់នៅប្រថុយប្រថានគួរតែត្រូវបានធ្វើតេស្តសម្រាប់ 5 និង felv ហើយបន្ទាប់មកប្រសិនបើអាចធ្វើទៅបានសូមផ្លាស់ទីទៅរស់នៅក្នុងផ្ទះដោយគ្មានផ្លូវចូល។
សូមមើលផងដែរ: តើធ្វើដូចម្តេចដើម្បីគ្រប់គ្រងសត្វឆ្កែដែលថប់បារម្ភនិងធ្វើឱ្យគាត់ស្ងប់ស្ងាត់?តើមានវិធីការពារឬទេ?
បាទ។ វាជាការសំខាន់ណាស់ដែលឆ្មាមិនចេញទៅខាងក្រៅហើយមិនមានទំនាក់ទំនងជាមួយឆ្មាផ្សេងទៀតដែលផ្ទុកមេរោគ។ វ៉ាក់សាំងប្រឆាំងនឹង felv មានហើយមានប្រសិទ្ធភាពណាស់ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាមិនឈានដល់ប្រសិទ្ធភាព 100% ទេ។ ដូច្នេះ បន្ថែមពីលើការចាក់វ៉ាក់សាំង សត្វត្រូវតែរក្សាទុកក្នុងផ្ទះទាំងស្រុង។ ពិភាក្សាជាមួយពេទ្យសត្វដែលអ្នកទុកចិត្ត ដើម្បីមើលថាតើមិត្តរបស់អ្នកត្រូវចាក់វ៉ាក់សាំងដែរឬទេ។
ឆ្មារបស់ខ្ញុំមានអារម្មណ៍វិជ្ជមាន តើខ្ញុំគួរធ្វើដូចម្តេច?
ឆ្មាគួរតែត្រូវបានវាយតម្លៃរៀងរាល់ប្រាំមួយខែម្តង ជាមួយនឹងការធ្វើតេស្តឈាម និងអ៊ុលត្រាសោនប្រចាំឆ្នាំ។ ការថែទាំបែបនេះនឹងអនុញ្ញាតឱ្យរោគសញ្ញាដែលអាចកើតមានដែលទាក់ទងនឹង FeLV ត្រូវបានរកឃើញទាន់ពេល។
របបអាហារដ៏ល្អគឺមានសារៈសំខាន់ ក៏ដូចជាការបណ្តេញចេញ ដែលការពារឆ្មាមិនចង់ចេញពីផ្ទះ និងកាត់បន្ថយភាពតានតឹង និងឱកាសនៃការចម្លងរោគខ្លួនឯងជាមួយនឹងជំងឺផ្សេងៗ និងការចម្លងរោគដល់ឆ្មាដទៃទៀត។
មេរោគ Feline immunodeficiency virus
ជំងឺនេះត្រូវបានគេហៅផងដែរថា feline AIDS ព្រោះវាមានលក្ខណៈដូចគ្នាទៅនឹងជំងឺដែលបណ្តាលមកពីវីរុសភាពស៊ាំរបស់មនុស្ស។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតគឺត្រូវដឹងថាមេរោគភាពស៊ាំរបស់សត្វឆ្មាមិនប៉ះពាល់មនុស្សទេ។
ឆ្មាសត្វឈ្មោលដែលមិនមានការប្រុងប្រយ័ត្ន ដែលអាចចូលទៅកាន់ផ្លូវដោយគ្មានអ្នករួមដំណើរ ឬដែលរស់នៅក្នុងជម្រក ឬកន្លែងដែលមានការប្រមូលផ្តុំគ្នានៃសត្វក្ងានខ្ពស់ គឺជាសត្វដែលមានហានិភ័យខ្ពស់បំផុតក្នុងការវិវត្តន៍ fiv ។
មេរោគភាពស៊ាំនឹងសត្វឆ្មាត្រូវបានចម្លងដោយការខាំយ៉ាងជ្រៅដែលឆ្មាផ្តល់ឱ្យក្នុងពេលរួមភេទ និងក្នុងការប្រយុទ្ធ។ វាមិនឆ្លងកាត់ទំនាក់ទំនងទេ ដូច្នេះឆ្មាវិជ្ជមានអាចចែករំលែកអាហារ និងចានទឹក និងប្រអប់ដាក់សំរាមជាមួយទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេ។
ឆ្មាដែលមាន 5 បង្ហាញរោគសញ្ញាដូចជា គ្រុនក្តៅ ភាពស្លេកស្លាំង ការស្រកទម្ងន់ ការឆ្លងមេរោគជាប្រចាំដែលមិនមានភាពប្រសើរឡើងដូចការរំពឹងទុក ដំបៅអញ្ចាញធ្មេញ ស្បែក ជំងឺផ្លូវដង្ហើម និងរលាកក្រពះពោះវៀន។
វាជាជំងឺដែលមិនអាចព្យាបាលបាន ប៉ុន្តែសត្វឆ្មាដែលមានប្រាំនាក់រស់នៅបានយ៉ាងល្អ ដរាបណាភាពស៊ាំរបស់វាល្អ។ ប្រសិនបើមិត្តរបស់អ្នកមានវិជ្ជមាន FIV សូមរក្សាគាត់ឱ្យឆ្ងាយពីឆ្មាឈឺ។
មិនមានវ៉ាក់សាំងសម្រាប់សត្វឆ្មា fiv នៅក្នុងប្រទេសប្រេស៊ីល និងសូម្បីតែនៅក្នុងប្រទេសដែលមានទីផ្សារក៏ដោយ ការប្រើប្រាស់របស់វាគឺមានភាពចម្រូងចម្រាស។ ដូច្នេះ វិធីល្អបំផុតក្នុងការការពារជំងឺនេះ គឺមិនត្រូវឱ្យសត្វចិញ្ចឹមរបស់អ្នកចេញទៅខាងក្រៅនោះទេ។
Fiv និង felv ទាមទារឱ្យមានការត្រួតពិនិត្យជាប្រចាំជាមួយពេទ្យសត្វ បន្ថែមពីលើការរក្សាបរិយាកាសស្ងប់ស្ងាត់ និងដោយគ្មានប្រភពនៃភាពតានតឹងសម្រាប់សត្វឆ្មា ដូចដែលវាត្រូវបានគេដឹងថាភាពតានតឹងគឺជាភាពស៊ាំ។
Fiv និង felv គឺជាជំងឺធ្ងន់ធ្ងរដែលរំខានដល់សុខភាព និងសុខុមាលភាពរបស់មិត្តអ្នក។ ក្នុងករណីដែលអ្នកមានសំណួរ ឬត្រូវការជំនួយដែលមានជំនាញវិជ្ជាជីវៈ នាំកូនឆ្មារបស់អ្នកសម្រាប់ការណាត់ជួបនៅ Seres ។