Besmettelijke buikvliesontsteking bij katten Als je nog nooit van deze ziekte hebt gehoord, ken je waarschijnlijk wel FIP, toch? FIP staat voor feline infectieuze peritonitis, een zeer gecompliceerde ziekte waar elke katteneigenaar aandacht aan moet besteden. Ontdek hoe het gebeurt!

Besmettelijke buikvliesontsteking bij katten: ontdek wat deze ziekte is

Wat is infectieuze peritonitis bij katten? Het is een ziekte die zowel mannen als vrouwen kan treffen, veroorzaakt door een coronavirus. Hoewel er al een behandeling wordt gebruikt in Brazilië, is deze niet gereguleerd. Als gevolg daarvan is het sterftecijfer hoog.

Hoewel FIP bij katten wereldwijd voorkomt en dieren van verschillende leeftijden of geslachten kan treffen, vertonen jongere en oudere dieren meestal vaker de klinische symptomen van deze ziekte.

Het virus dat infectieuze peritonitis veroorzaakt, is relatief instabiel in de omgeving. Als het echter aanwezig is op organisch materiaal of droge oppervlakken, kan het micro-organisme tot wel zeven weken infectieus blijven! Overdracht vindt plaats via de eliminatie van het virus in de uitwerpselen van het besmette dier.

Feline coronavirus treft geen mensen

A infectieuze peritonitis bij katten bij mensen Nee! Hoewel de ziekte ook wordt veroorzaakt door een coronavirus, is het niet overdraagbaar en ook niet hetzelfde virus dat mensen treft.

De buikvliesontsteking bij katten is geen zoönose, wat betekent dat dit virus niet wordt overgedragen van huisdier op mens. Het is ook geen antropozoönose - mensen brengen het niet over op dieren.

Het is belangrijk om te onthouden dat coronavirussen een grote virusfamilie vormen, dus de veroorzaker van infectieuze peritonitis bij katten treft alleen wilde katten en katachtigen.

Feline infectieus buikvliesontstekingsvirus

De verwekker van FIP is het feline coronavirus, dat behoort tot de orde Nidovirales Deze virussen hebben een enkelstrengs omhuld RNA-genoom en net als andere virussen met dit kenmerk hebben katachtige coronavirussen een groter vermogen om zich door het lichaam te verspreiden.

In het feline coronavirus werden mutaties geïdentificeerd in genen die coderen voor het "S" (spicule) eiwit, dat een van de structurele eiwitten van het virale deeltje is.

Er wordt aangenomen dat deze genetische transformatie rechtstreeks verband houdt met de ontwikkeling van de ziekte. Het is echter nog steeds niet mogelijk om te bevestigen dat alleen deze mutatie verantwoordelijk is voor de grotere virulentie of dat er andere factoren zijn die het begin van de klinische symptomen van infectieuze peritonitis bij katten beïnvloeden.

Mutatie x ziekteontwikkeling

De actie van de FIP bij katten kan een beetje verwarrend zijn, omdat niet alle positieve dieren klinische symptomen vertonen. Ondertussen sterven de dieren die wel de symptomen ontwikkelen vaak. Waarom gebeurt dit? De waarschijnlijke verklaring ligt in de mutatie van het virus!

Om het begrijpelijker te maken, stel je voor dat er twee katten zijn die allebei besmet zijn met het feline coronavirus. Maar slechts één van hen ontwikkelde de ziekte en stierf.

Dit komt doordat het coronavirus van de kat die de ziekte had, een mutatie had in het gen van het eiwit dat we noemden, de "S". Hierdoor veranderde de structuur van het virus en kon het andere cellen van het organisme binnendringen.

Waarom is mutatie belangrijk?

Je vraagt je waarschijnlijk af waarom het virus de ziekte veroorzaakt nadat het deze mutatie heeft ondergaan, nietwaar? Studies tonen aan dat het virus na deze genetische mutatie nog beter in staat is om zich te vermenigvuldigen in macrofagen (afweercellen van het organisme) en in enterocyten (cellen in de darm).

Op deze manier begint het zich te "verspreiden" door het dierlijke organisme en, aangezien het tropisme heeft voor de cellen van het darmstelsel en het ademhalingssysteem, begint het klinische symptomen te veroorzaken.

Om nog maar te zwijgen van het feit dat het virus zich gemakkelijker door het lichaam van het huisdier kan verspreiden als de macrofaag (een afweercel die door het lichaam van het dier wordt geproduceerd) geïnfecteerd is. Deze cel is immers aanwezig in verschillende organen en weefsels.

We kunnen dus concluderen dat de mogelijke mutaties, geassocieerd met de immunologische reacties (afweer) van het lichaam van het dier, verantwoordelijk zijn voor de ontwikkeling van de klinische symptomen van besmettelijke buikvliesontsteking .

Daarom werd slechts één van de twee kittens in het voorbeeld ziek. De genetische mutatie van het virus trad alleen bij hem op, d.w.z. het eiwit "S" van het coronavirus werd alleen bij dit dier op natuurlijke wijze gewijzigd.

Ontwikkeling van infectieuze peritonitis bij katten

Aan het begin van de klinische verschijnselen wordt de ziekte misschien niet eens opgemerkt door de verzorger. Het beeld is meestal mild en de poes vertoont koorts. Als de ziekte zich echter ontwikkelt, wordt de symptomen van infectieuze peritonitis bij katten die de tutor op twee manieren kan opmerken:

• Effusieve (natte) FIP;
• Niet-uitvloeiende (droge) FIP.

Bij effusieve FIP evolueert de ziekte zodanig dat de bloedvaten van het dier een ontstekingsproces ondergaan. Het resultaat hiervan is de laesie in de bloedvaten en bijgevolg de ophoping van vocht in de regio's van de thorax en de buik, wat resulteert in een toename van het volume. Bovendien is de koorts meestal intens en reageren de dieren niet op antibiotica.

Bij droge of niet-explosieve FIP verliezen de borst- en buikorganen hun functie door de vorming van ontstekingsgranulomen. Over het algemeen klaagt de verzorger dat het dier niet goed eet, met haaruitval.

Bij droge FIP komt het ook vaak voor dat katten geelzucht hebben, wat gemakkelijk te zien is op de oogleden en in sommige gevallen in de neus of ogen.

Klinische symptomen van infectieuze peritonitis bij katten

Wanneer vermoed je dat je huisdier infectieuze peritonitis heeft? Dit weten kan een beetje ingewikkeld zijn, omdat een huisdier dat getroffen is door FIP verschillende klinische verschijnselen heeft. De verzorger kan onder andere het volgende opmerken:

• koorts;
• anorexia;
• Verhoogd buikvolume;
• gewichtsverlies;
• apathie;
• ruwe en ondoorzichtige vacht;
• geelzucht;
• verschillende veranderingen met betrekking tot het aangetaste orgaan;
• neurologische symptomen, in ernstigere gevallen.

Diagnose FIP

De diagnose FIP is moeilijk, omdat het dier verschillende klinische symptomen vertoont. Daarom kan de specialist, naast het vragen naar de geschiedenis van het dier en het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek, vragen om aanvullende onderzoeken zoals:

• serologische testen;
• volledig bloedbeeld;
• verzameling en analyse van effusies;
• abdominale echografie;
• biopsie.

Behandeling van infectieuze peritonitis bij katten

In Brazilië is de infectieuze peritonitis bij katten is behandelbaar Vloeistoftherapie, voedingsondersteuning, thoracale (thoracocentese) en abdominale (abdominocentese) vochtverwijdering kunnen worden toegepast.

Maar de infectieuze peritonitis bij katten is te genezen De enige medicatie die gebruikt kan worden om het dier te genezen is recent en nog steeds illegaal in Brazilië.

Bestaat er een vaccin om het huisdier te beschermen tegen FIP?

Hoewel er een vaccin bestaat, wordt de effectiviteit ervan enigszins betwist, dus het gebruik ervan wordt meestal niet aanbevolen door dierenartsen. Zo wordt de bestrijding van FIP moeilijk.

Als een dier is aangetast en de persoon meer dan één huisdier thuis heeft, moet hij/zij het zieke dier isoleren. Daarnaast is het nodig om onder andere de omgeving, de bedden, de kommen en de zandbak schoon te maken en te ontsmetten.

Als iemand maar één huisdier heeft en het huisdier sterft aan FIP, is het aan te raden om de omgeving in quarantaine te plaatsen en te desinfecteren voordat een nieuwe adoptie wordt overwogen.

Als het vrouwtje dat besmet is met het coronavirus zwanger is, is het aan te raden om de dieren vroegtijdig bij de moeder weg te halen en kunstvoeding te geven. Weet je welke vaccinaties je katje nodig heeft? Zoek het uit!